Μπορεί να έχει ταυτιστεί με τον Στέλιο Καζαντζίδη, όμως η μελωδία του Χρήστου Νικολόπουλου για το «Υπάρχω», πριν ακόμη γράψει στίχους ο Πυθαγόρας, προοριζόταν για τον Δημήτρη Μητροπάνο. Την είχε στείλει ο συνθέτης, μαζί με κάποιες άλλες, στην Polydor, για εκείνον, αλλά έμειναν ξεχασμένες.
Καιρό μετά, την εποχή που ο Καζαντζίδης είχε διαφορές με τον Μάτσα, ο Νικολόπουλος προσπαθούσε να τον πείσει να ξανατραγουδήσει. Οπως έχει αφηγηθεί ο συνθέτης (ogdoo.gr), σε μια κυριακάτικη επίσκεψη του τραγουδιστή, το 1975, στο σπίτι του, εκεί που έπαιζαν και τραγουδούσαν τον ρώτησε: «Τι λες, πιτσιρίκο, προλαβαίνουμε να κάνουμε ένα δίσκο μέχρι τα Χριστούγεννα;» Ο Νικολόπουλος θυμήθηκε το υλικό που είχε στείλει στην Polydor και έπαιξε τη μελωδία αυτού που επρόκειτο να γίνει το «Υπάρχω». «Μα τι μου λες, να τραγουδήσω σλόου ροκ;» αντέδρασε αρχικά ο Καζαντζίδης. Ομως, πείσθηκε από τον συνθέτη και τον Πυθαγόρα.
Πολύ σύντομα, το «Υπάρχω» ταυτίστηκε με τον ίδιο τον μύθο του κορυφαίου λαϊκού τραγουδιστή που έχει ξεχωριστή θέση στη συνείδηση του κόσμου. Ομως, το τραγούδι καθρέφτισε και τα χρόνια που ακολούθησαν: Σε μια εποχή έξαρσης του ελληνικού ροκ, στην περίφημη συναυλία του Ζωγράφου, ο Δημήτρης Πουλικάκος κατέπληξε το νεανικό ακροατήριο τραγουδώντας εκρηκτικά την ηλεκτρική διασκευή του λαϊκού τραγουδιού. Αυτό κι αν ήταν σλόου ροκ!
Σήμερα, στην εποχή του MeToo, αναφέρουν το «Υπάρχω» ως ένα από τα πολλά τραγούδια που υμνούν την ανδρική ανωτερότητα και εξουσία: «Οσο υπάρχεις θα υπάρχω, σκλάβα τη ζωή σου θα ‘χω κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς». Δεν είναι το μόνο.
Να, όμως, τώρα και μια άλλη ματιά τού «Υπάρχω». Ο Monsieur Minimal (Χρήστος Τσιτρούδης) και η Μαρία Παπαγεωργίου μάς εξέπληξαν με τη διασκευή του τραγουδιού που ήδη ακούγεται. Εκείνος για τον ευφάνταστο, ευρηματικό τρόπο με τον οποίο έφερε τη δεκαετία του ’70 στο σήμερα κι εκείνη γιατί στην εκφραστική ερμηνεία της κρατάει το συναίσθημα, αλλά όχι και την εγωπάθεια. Οι νεότεροι συνήθως ανακαλύπτουν τα παλιά τραγούδια όταν είναι με τη γλώσσα της εποχής τους.
Πολλοί πιστοί, ιδίως του λαϊκού τραγουδιού, είναι επιφυλακτικοί με τις διασκευές. Ομως και ο Β. Τσιτσάνης ξαναηχογράφησε παλιά του τραγούδια, όπως το «Ακρογιαλιές δειλινά» που πρωτοείπε η Στέλλα Χασκίλ, αλλά αργότερα ο ίδιος το εμπιστεύθηκε στη Δήμητρα Γαλάνη. Μια διασκευή δικαιώνεται από το αποτέλεσμά της. Και το «Υπάρχω» από τον Monsieur Minimal άγγιξε αμέσως το κοινό.