Ο οίκος Gucci ★★★
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Ερμηνείες: Lady Gaga, Ανταμ Ντράιβερ, Αλ Πατσίνο
Η θρυλική ιστορία του διάσημου ιταλικού οίκου μόδας μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη διά χειρός Ρίντλεϊ Σκοτ, ο οποίος έχει στη διάθεσή του και ένα καστ λαμπερών πρωταγωνιστών. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο νεαρός κληρονόμος Μαουρίτσιο Γκούτσι (Ανταμ Ντράιβερ), ο οποίος ερωτεύεται κεραυνοβόλα και παντρεύεται, κόντρα μάλιστα στη θέληση του πατέρα του, την άσημη Πατρίτσια (Lady Gaga). Ταυτόχρονα, καθώς η προηγούμενη γενιά παραδίδει τα ηνία, οι νεότεροι διεκδικούν τη θέση τους, σε μια διαδικασία μετάβασης γεμάτη δολοπλοκίες, ίντριγκα και εκδίκηση που φτάνει μέχρι τον φόνο.
Λάμψη, μόδα, μεγάλοι χολιγουντιανοί σταρ τού σήμερα και του χθες και ένας σπουδαίος σκηνοθέτης να τους καθοδηγεί: η συνταγή της επιτυχίας μοιάζει «άχαστη» για το φιλμ του Ρίντλεϊ Σκοτ, το οποίο ωστόσο δεν καταφέρνει να απογειωθεί στο ύψος των δυνατοτήτων του. Το πρώτο –και μάλλον το καλύτερο– κομμάτι της μακροσκελούς αφήγησης είναι επί της ουσίας ένα καλογυρισμένο ρομάντζο ανάμεσα στον Μαουρίτσιο και στην Πατρίτσια, με τη δεύτερη να εδραιώνει όλο και περισσότερο τη θέση και την ισχύ της μέσα στον οίκο των Γκούτσι.
Στη συνέχεια, ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν, με τον θεατή να παρακολουθεί πια κάτι ανάμεσα σε δράμα και μαφιόζικο θρίλερ, το οποίο φέρνει στον νου τον «Νονό», δίχως όμως να πλησιάζει ποτέ το δικό του βάθος. Επιπλέον, όλα αυτά συμβαίνουν με τους ηθοποιούς να μιλούν αγγλικά με «ψεύτικη» ιταλική προφορά, κάτι το οποίο δεν βοηθάει, ιδιαίτερα όσον αφορά τον χαρακτήρα του Τζάρεντ Λέτο. Υπάρχουν βέβαια και αρκετά θετικά στην ταινία: ο ρυθμός που διατηρείται παρά τη μεγάλη διάρκεια, η απολαυστικά ένοχη ματιά σε έναν κόσμο αμύθητου πλούτου και ματαιοδοξίας και φυσικά η εξαιρετική ερμηνεία της Lady Gaga, η οποία ξεχωρίζει και πιθανότατα θα της χαρίσει τη δεύτερη οσκαρική της υποψηφιότητα.
Πράσινη θάλασσα ★★★
ΔΡΑΜΑ (2020)
Σκηνοθεσία: Αγγελική Αντωνίου
Ερμηνείες: Αγγελική Παπούλια, Γιάννης Τσορτέκης, Τάσος Παλαντζίδης
Αντλώντας έμπνευση από το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου «Για να δει τη θάλασσα», η Αγγελική Αντωνίου δημιουργεί ένα τρυφερό φιλμ, με δύο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές να το ενισχύουν. Η Αννα (Αγγελική Παπούλια) είναι μια νέα γυναίκα η οποία έχει χάσει τη μνήμη της. Μπερδεμένη και τρομαγμένη, καταλήγει να πιάσει δουλειά στην κουζίνα μιας παρηκμασμένης ταβέρνας, αφού το μόνο που μοιάζει να θυμάται είναι το πώς να μαγειρεύει. Η επαφή τόσο με τον παράξενο ιδιοκτήτη (Γιάννης Τσορτέκης) όσο και με τους μεροκαματιάρηδες τακτικούς θαμώνες θα τη βοηθήσει όχι μόνο να θυμηθεί, αλλά να ξεκινήσει και μια καινούργια ζωή.
Η Αγγελική Παπούλια παραδίδει άλλη μια έξοχη ερμηνεία, σε ένα φιλμ γύρω από την αξία-βάρος της μνήμης αλλά και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που μπορεί συχνά να πληγώνουν, ωστόσο η ευεργετική τους δύναμη είναι τελικά θαυματουργή. Η ευαισθησία και η ανθρωπιά που αποπνέει η ταινία της Αντωνίου είναι περισσότερο από όλα παρηγορητική και ταυτόχρονα ανάλογη με την γαλήνη και την ανακούφιση που προσφέρουν τα νόστιμα φαγητά της Αννας.
Ενας ήσυχος άνθρωπος ★★½
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Τάσος Γερακίνης
Ερμηνείες: Τάκης Σακελλαρίου, Κατερίνα Παπαναστασάτου, Χρήστος Στρέπκος
Γυρισμένο ως επί το πλείστον σε χειμωνιάτικο φόντο στο νησί της Σκύρου, το φιλμ του Τάσου Γερακίνη είναι ένα ενδιαφέρον θρίλερ που εκτυλίσσεται τόσο σε φυσικούς χώρους όσο και μέσα στο μυαλό του πρωταγωνιστή του. Ο τελευταίος είναι ένας φιλήσυχος οινοποιός, που ζει απομονωμένος παρέα μόνο με την τριαντάχρονη κόρη του. Οταν εκείνος θα πέσει θύμα ομηρίας ενός καταζητούμενου δραπέτη, οι ισορροπίες θα αλλάξουν δραματικά και ο ήρωας θα οδηγηθεί στα όριά του. Με ελάχιστα μέσα, αλλά αξιοποιώντας σωστά την άγρια ομορφιά του τοπίου και την καλή ερμηνεία του Τάκη Σακελλαρίου, ο Γερακίνης καταφέρνει να δημιουργήσει ένα φιλμ εύθραυστων ισορροπιών και καλοστημένων ανατροπών που λειτουργούν στη μεγαλύτερη διάρκειά του.
Λούγκερ ★★
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Κώστας Χαραλάμπους
Ερμηνείες: Τάσος Νούσιας, Γιωργής Τσουρής, Στεφανία Γουλιώτη
Ανάμεσα στην ορεινή Κρήτη του 1958 και στην «αμαρτωλή» Αθήνα της δεκαετίας του 1980 μοιράζει την αφήγησή του το φιλμ του Κώστα Χαραλάμπους («Δεμένη κόκκινη κλωστή»), το οποίο ακολουθεί την ιστορία της οικογένειας Αγγελιδάκη. Η τελευταία καταφέρνει να ανελιχθεί από τη φτώχεια της αγροτιάς στα πολυτελέστερα σαλόνια χάρη στο εμπόριο πετρελαίου, όμως τα χτυπήματα της τύχης και οι εσωτερικές ίντριγκες απειλούν να τους καταστρέψουν. Ξεκινώντας ατμοσφαιρικά την πλοκή του στην Κρήτη μιας άλλης εποχής, το φιλμ μάς βάζει με επιτυχία στο κλίμα, ωστόσο η συνέχεια εξελίσσεται περισσότερο σύμφωνα με τις νόρμες καθημερινού δραματικού σίριαλ και λιγότερο σαν κινηματογραφικό σύνολο με θεματικό ειρμό και συνοχή.
Μικρά όμορφα άλογα ★★½
ΔΡΑΜΑ (2020)
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κωνσταντάτος
Ερμηνείες: ∆ημήτρης Λάλος, Γιώτα Αργυροπούλου
Η τέταρτη ελληνική ταινία της εβδομάδας ανήκει στον Μιχάλη Κωνσταντάτο, ο οποίος, μετά το πολυβραβευμένο «Luton», επιστρέφει με ένα υπόγειας φόρτισης ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο ποντάρει τόσο στην αισθητική όσο και στο ταλέντο των πρωταγωνιστών του. Η Αλίκη και ο Πέτρος, ένα νέο ζευγάρι, μετακομίζουν μαζί με τον μικρό γιο τους σε μια παραθαλάσσια επαρχιακή πόλη. Η επιλογή, που υποτίθεται πως είναι προσωρινή πριν επιστρέψουν μόνιμα στην Αθήνα, παγιώνεται όλο και περισσότερο, την ώρα που η συναισθηματική απόσταση ανάμεσά τους μεγαλώνει.
Ο Κωνσταντάτος επιλέγει να μιλήσει για τη ματαιότητα και τα όνειρα επιφανειακής ευημερίας που καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, μέσα από ένα λιτό φιλμ που σταθερά προτιμά τη σιωπή και τον υπαινιγμό από τις αφηγηματικές κορυφώσεις. Αυτή του η τάση είναι μεν ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη για τον θεατή, μπορεί όμως από την άλλη να κουράσει και να αποξενώσει τον λιγότερο υπομονετικό.