Οταν ο παππούς και δημοσιογράφος του σκηνοθέτη Σταύρου Στάγκου έγραφε το 1929 μια πολυσέλιδη επιστολή – απάντηση σε όσους αμφισβητούσαν την ελληνικότητά του, μάλλον δεν θα φανταζόταν ότι, σχεδόν έναν αιώνα μετά, το γράμμα του θα ήταν το πρωτογενές υλικό μιας θεατρικής παράστασης.
Ο Σταύρος Στάγκος κάνει παράσταση μια επιστολή – απάντηση του παππού του σε όσους αμφισβητούσαν την ελληνικότητά του.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η οικογένεια Στάγκου ήταν μία από τις χιλιάδες οικογένειες που ήρθαν στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία και συγκεκριμένα από τη Σωζόπολη, στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών με τη συνθήκη του Νεϊγύ το 1919. Η Σωζόπολη είναι μια μικρή πόλη στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας που ιδρύθηκε στην αρχαιότητα από Ελληνες αποίκους και διατηρεί μέχρι σήμερα το ελληνικό στοιχείο. Οι μετανάστες όμως δεν βρήκαν και τις καλύτερες συνθήκες στην Ελλάδα, όπως μας λέει ο σκηνοθέτης, και κάποια στιγμή διατυπώθηκε μια κατηγορία εναντίον του παππού του, ότι είναι περισσότερο Βούλγαρος παρά Ελληνας. «Με αφορμή αυτό γράφει ένα μεγάλο γράμμα 52 σελίδων που πραγματεύεται το θέμα της εθνικής συνείδησης, το τι σημαίνει να είσαι Ελληνας, με αναφορές στην ιστορία της οικογένειας και της εποχής. Το επιχείρημά του είναι ότι η εθνική συνείδηση είναι θέμα ελληνικής παιδείας και γλώσσας», μας λέει.
Πάνω σε αυτή την ιδέα, ο εγγονός του δημοσιογράφου Σταύρου Στάγκου, δημιουργεί την παράσταση «Παληές ιστορίες και συγκινήσεις που μοιάζουν σήμερα ανοησίες», όπως ήταν και ο τίτλος της επιστολής, που καταπιάνεται με την ιστορία της Σωζόπολης και το θέμα της εθνικής ταυτότητας. Ο σκηνοθέτης ταξίδεψε στην περιοχή και συνέλεξε μαρτυρίες από τους εναπομείναντες Ελληνες της παλιάς και της νεότερης γενιάς που σταδιακά χάνει την ελληνικότητά της. Οι μαρτυρίες έδωσαν πνοή σε δύο χαρακτήρες, μια γυναίκα που αντιπροσωπεύει όσους έμειναν πίσω και έναν νέο άνδρα, εκπρόσωπο της νέας γενιάς.
Στη σκηνή οι δύο ήρωες (Γιώτα Φέστα, Δημήτρης Αποστολόπουλος) θα βρεθούν σε μια σχεδία μαζί με έναν συνταξιδιώτη (Χάρης Μαυρουδής) που υποδύεται τον παππού του κ. Στάγκου, ψάχνοντας τα χαμένα από τη μόλυνση ψάρια της Μαύρης Θάλασσας και τους τρόπους που το βάρος της Ιστορίας επιδρά στις ζωές των ανθρώπων.
«Παληές ιστορίες και συγκινήσεις που μοιάζουν σήμερα ανοησίες», θέατρο «Αλκμήνη», από 29 Νοεμβρίου στις 9 μ.μ.