Eνα ομόφυλο ζευγάρι γυναικών διαφωνεί για το εάν θα αποκτήσουν παιδί. Η μία διστάζει επειδή έχει πληγωθεί πολλές φορές στη ζωή και φοβάται το μέλλον. Με μια περίεργη ανατροπή της μοίρας, η εγκυμοσύνη έρχεται, αλλά λίγο πριν από τη γέννηση του παιδιού η σχέση διαλύεται. «Πρόκειται για μια πολύ τρυφερή ερωτική ιστορία αγάπης σε μια εποχή που τα πράγματα είναι στεγνά, που φοβόμαστε το συναίσθημα όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε. Είναι ένα πολύ αγαπησιάρικο έργο», λέει ενθουσιασμένη στην «Κ» η ηθοποιός Ευδοκία Ρουμελιώτη (η Ζυστίν στο έργο).
«Το έργο συνδιαλέγεται με την εποχή και μιλάει για πράγματα που συζητούνται ευρέως στον δημόσιο λόγο και απασχολούν όλο και περισσότερους, όπως η απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια», παρατηρεί ο Σίμος Κακάλας, ο οποίος σκηνοθετεί και παίζει (Ουίλιαμ, αδελφός της Κάτιας – φίλης της Ζυστίν) στην «Ιστορία αγάπης».
Μια ιστορία αγάπης, λοιπόν, μεταξύ δύο γυναικών που για τον συγγραφέα Alexis Michalik είναι κάτι αυτονόητο, και «ο πυρήνας του έργου είναι το θέμα της απόκτησης παιδιού από ένα ομόφυλο ζευγάρι», όπως λέει ο κ. Κακάλας. «Δεν στέκεται στο ότι είναι δύο γυναίκες. Κάνει ένα βήμα παρακάτω και εστιάζει στην αλήθεια κάθε ήρωα, στο πόσο η ουσιαστική σχέση μεταξύ των ανθρώπων μετράει στη ζωή και διαρκεί για πάντα», συμπληρώνει η κ. Ρουμελιώτη.
Είναι όμως κάτι αυτονόητο η σχέση μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου; Ας μη γελιόμαστε. Αντιδράσεις, ακόμη και από θεσμικούς φορείς, συναντάμε δίπλα μας και οφείλονται σε διάφορους λόγους. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι συντελεστές της παράστασης, οι αντιδράσεις μπορεί να κάνουν… θόρυβο, αλλά η εποχή έχει ξεπεράσει τέτοια ερωτήματα. «Ο συγγραφέας προχωράει σε μια ανατομία της σχέσης. Δείχνει πώς αλλάζουν οι άνθρωποι, πώς κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας», παρατηρεί στην «Κ» η Βίκυ Βολιώτη (Κάτια). «Το έργο παρουσιάζει πώς ο έρωτας είναι πάντα ο ίδιος. Το θέμα είναι πώς ο καθένας μας “επιτρέπει” στις κοινωνικές συμβάσεις να τον επηρεάζουν», προσθέτει, από την πλευρά της, η Τζίνη Παπαδοπούλου (Κλαιρ), της οποίας η σχέση με τον Ουίλιαμ είναι ιδιαίτερα παράδοξη – ας μην αποκαλύψουμε τα μυστικά της παράστασης. «Είναι μια συνθήκη πραγματικά αληθινή και όχι εμποτισμένη από διάφορα ταμπού», προσθέτει. Ο συγγραφέας Alexis Michalik θεωρείται το νέο μεγάλο ταλέντο της γαλλικής θεατρικής σκηνής. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός το 2001, σε ηλικία 19 χρόνων, και τo 2005 παρουσίασε στο Φεστιβάλ Off της Αβινιόν, σε δική του σκηνοθεσία, μια διασκευή των «Γάμων του Φίγκαρο» του Μπομαρσέ, με τον τίτλο «Une folle journée». «Αγάπησα πολύ το έργο και τον ρόλο. Το κείμενο δείχνει ότι υπάρχει σύγχρονη γραφή. Σήμερα, βέβαια, μοιάζει δύσκολο να υπάρξουν νέα κείμενα, ίσως γιατί έχουν ειπωθεί πολλά, ίσως επειδή έχει αλλάξει ο προσανατολισμός προς το αμιγώς θεατρικό έργο», τονίζει ο κ. Κακάλας.
«Το έργο μιλάει για πράγματα που συζητούνται ευρέως, όπως η απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια», λέει ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας.
Η «Ιστορία αγάπης», που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα (μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης, κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ, φωτισμοί-φωτογραφίες: Karol Jarek, στον ρόλο της κόρης της Κάτια εμφανίζεται η Στεφανία Ζώρα) είναι το τελευταίο έργο του Michalik, παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στο Παρίσι, σταμάτησε κατά την καραντίνα λόγω της πανδημίας και πλέον θα επαναληφθεί.
«Μου άρεσε ο τρόπος που ο συγγραφέας αποδίδει το θέμα. Το έργο έχει πολλές μικρές σε διάρκεια σκηνές, αλλά σε αυτόν τον λίγο χρόνο το κείμενο πάει σε βάθος. Είναι πολύ ενδιαφέρον για τον θεατή, αλλά ιδιαίτερα δύσκολο για τον ηθοποιό, που πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμος να πάει γρήγορα στα βαθιά», παρατηρεί η κ. Βολιώτη. Και όπως λέει η Τζίνη Παπαδοπούλου, «το έργο από το δράμα περνάει στην κωμωδία, ο κόσμος γελάει ανακουφιστικά, διότι η ζωή είναι ταυτόχρονα κωμική και σοβαρή».
Η «Ιστορία αγάπης» παρουσιάζεται στο θέατρο Ανεσις (λεωφόρος Κηφισίας 14) κάθε Πέμπτη 20.15, Παρασκευή 19.00, Σάββατο και Κυριακή 21.15.