Μην κοιτάτε ψηλά ★★★★
ΚΩΜΩΔΙΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Ανταμ Μακ Κέι
Ερμηνείες: Τζένιφερ Λόρενς, Λεονάρντο ντι Κάπριο, Μέριλ Στριπ
Η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς, τουλάχιστον όσον αφορά την πλατφόρμα του Netflix, ξεκινά την καριέρα της από τις αίθουσες, πριν από τη διαδικτυακή κυκλοφορία της. Ο Ανταμ Μακ Κέι («Το μεγάλο σορτάρισμα») έχει στη διάθεσή του ένα εντυπωσιακό καστ, προκειμένου να δημιουργήσει ένα πολύ ιδιαίτερο φιλμ… καταστροφής. Ενας άσημος αστρονόμος (Λεονάρντο ντι Κάπριο) μαζί με τη διδακτορική φοιτήτριά του (Τζένιφερ Λόρενς) ανακαλύπτουν έντρομοι ότι ένας πελώριος μετεωρίτης, από αυτούς που αποκαλούνται «δολοφόνοι πλανητών», κατευθύνεται ολοταχώς προς τη Γη. Τα άσχημα μαντάτα μεταφέρονται αμέσως στην ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία ωστόσο αντιδρά μάλλον νωχελικά και (τελικά) τυχοδιωκτικά, με αποτέλεσμα ολόκληρος ο κόσμος να βαδίζει προς τον απόλυτο όλεθρο.
Τα παράλληλα με την πανδημία του κορωνοϊού και την αρχική αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση Τραμπ είναι παραπάνω από προφανή, ωστόσο το (για άλλη μια φορά) αξεπέραστο σενάριο του Μακ Κέι δεν μένει εκεί. Αντιθέτως, μέσα από μια αλληλουχία κυρίως κωμικών, αλλά και κάποιων δραματικών, σεκάνς, ξεδιπλώνεται μπροστά μας ολόκληρο το πανόραμα της σύγχρονης παράνοιας της Αμερικής – και όχι μόνο. Αμέσως μετά τη σκανδαλώδη απραξία της προέδρου (Μέριλ Στριπ), οι δύο επιστήμονες, ερμηνευμένοι υποδειγματικά από τον Ντι Κάπριο και τη Λόρενς, αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στη «ζούγκλα» των μίντια, με κωμικοτραγικά φυσικά αποτελέσματα. Κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι και ένας κροίσος της τεχνολογίας –κάτι ανάμεσα σε Μαρκ Ζούκερμπεργκ και Ελον Μασκ–, με την υπόθεση να εκτροχιάζεται σε νέα επίπεδα κυνισμού και απολαυστικής παλαβομάρας.
West Side Story ★★★
ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ (2021)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ
Ερμηνείες: Ανσελ Ελγκορτ, Ρέιτσελ Ζεγκλέρ, Αριάνα ντε Μποζ
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ αφήνει τα γνώριμα μονοπάτια του προκειμένου να δώσει τη δική του ερμηνεία πάνω στον θεατρικό μύθο του «West Side Story». Εμπνευσμένη από το πρότυπο του «Ρωμαίου και της Ιουλιέτας», η υπόθεση του μιούζικαλ είναι λίγο πολύ γνωστή: στο μισογκρεμισμένο Απερ Γουέστ Σάιντ της δεκαετίας του 1950, δύο αντίπαλες συμμορίες, οι λευκοί Τζετς και οι Πορτορικανοί Σαρκς, συγκρούονται άγρια. Ο Τόνι ωστόσο, που ανήκει στους πρώτους, ερωτεύεται τη Μαρία, αδελφή του ορκισμένου εχθρού τους, και κάπου εκεί ξεσπά απροκάλυπτος πόλεμος, με τη γειτονιά να χωρίζεται στα δύο.
Χρησιμοποιώντας άριστα ειδικά εφέ αλλά και εντυπωσιακά σκηνικά, ο Σπίλμπεργκ καταφέρνει να ζωντανέψει ρεαλιστικά την άλλοτε «σκληρή» γειτονιά της Νέας Υόρκης, με τα διαλυμένα κτίρια, τους βρώμικους δρόμους και τα αυτοκίνητα εποχής· η πραγματική πρόκληση βέβαια είναι η κινηματογραφική αναβίωση των θρυλικών τραγουδιών των Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και Στίβεν Σοντχάιμ, εκεί όπου τα πράγματα πηγαίνουν μάλλον λιγότερο καλά.
Για την ακρίβεια, αυτό που δείχνει να λείπει από εδώ είναι μια πιο τολμηρή, όχι τόσο ακαδημαϊκή προσέγγιση, που θα βοηθούσε να διαχωριστεί η ταινία από το εξίσου σπουδαίο κινηματογραφικό της προηγούμενο του 1961. Από την άλλη, πρέπει να επισημανθεί πως ο Σπίλμπεργκ κάνει κάποιες στοχευμένες σύγχρονες παρεμβάσεις, με πιο σημαντική τη συμμετοχή Πορτορικανών ηθοποιών και την εκτεταμένη χρήση των ισπανικών σε όλη τη διάρκεια του φιλμ.
Η ζωή συνεχίζεται ★★★
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Μάικ Μιλς
Ερμηνείες: Χοακίν Φίνιξ, Γούντι Νόρμαν, Γκάμπι Χόφμαν
Μετά την παράνοια του «Τζόκερ», ο Χοακίν Φίνιξ επιλέγει εδώ έναν πολύ πιο προσγειωμένο χαρακτήρα, σε ένα φιλμ το οποίο συνολικά προτιμά τους χαμηλούς τόνους και τον κάπως αργό ρυθμό προκειμένου να μας εισαγάγει στη γλυκόπικρη αφήγησή του. Ο Τζόνι, δημοσιογράφος του ραδιοφώνου και εργένης, περιδιαβαίνει τη χώρα καταγράφοντας τις σκέψεις παιδιών και νέων ανθρώπων. Οταν η αδελφή του θα του ζητήσει να αναλάβει για λίγο τη φροντίδα του 9χρονου ανιψιού του, οι δυο τους θα περάσουν πολύ χρόνο μαζί, θα ταξιδέψουν και τελικά θα ανακαλύψουν πολλά σε σχέση (και) με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Ο Μάικ Μιλς του βίντατζ «20th Century Women» χρησιμοποιεί την ασπρόμαυρη φωτογραφία και τις ωραίες μουσικές προκειμένου να ντύσει λιτά την αμφίδρομη σχέση μεγάλων και παιδιών, προσπαθώντας να διεισδύσει όσο γίνεται περισσότερο στον κόσμο και στη μοναδική σκέψη των τελευταίων. Ο Χοακίν Φίνιξ είναι αναμενόμενα εξαιρετικός, το ίδιο όμως και ο μικρός Γούντι Νόρμαν στον ρόλο του ανιψιού.
Ντάνιελ ’16 ★★½
Σκηνοθεσία: ∆ημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Ερμηνείες: Νικόλας Κίσκερ, Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος φέρνει στο προσκήνιο μια εν πολλοίς άγνωστη αληθινή ιστορία, την οποία χρησιμοποιεί σαν πηγή έμπνευσης ώστε να πλάσει τον δικό του μύθο. Σε ένα απομονωμένο χωριό του Εβρου λειτουργεί το παράρτημα ενός γερμανικού σωφρονιστικού ιδρύματος για ανηλίκους. Εκεί θα φθάσει ο έφηβος Ντάνιελ, άγνωστος μεταξύ αγνώστων και ολοφάνερα αντιδραστικός, μέχρι που ο δρόμος του θα διασταυρωθεί με έναν μικρό μετανάστη, καθώς εκείνος διασχίζει τα σύνορα προς την Ελλάδα. Το ελληνικό φιλμ προσεγγίζει με ευαισθησία και ανθρωπισμό το πολύ σύγχρονο ζήτημα της μετανάστευσης και γενικότερα του «ξένου», εστιάζοντας στα παιδιά, τα άτομα δηλαδή εκείνα στα οποία αυτές οι δραματικές εμπειρίες εγγράφονται με τον πιο ανεξίτηλο τρόπο.
The Black Bachelor
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παπαδάκος
Ερμηνείες: Γιάννης Τσιμιτσέλης, Νίκος Βουρλιώτης, Βίβιαν Κοντομάρη
Το τρίτο σίκουελ της επιτυχημένης εμπορικά σειράς ελληνικών κωμωδιών έρχεται με τη γνωστή παρέα να ταξιδεύει αυτή τη φορά μέχρι τη Μάνη προκειμένου να φέρει εις πέρας άλλον ένα γάμο. Ωστόσο –προφανώς– όλα θα πάνε ξανά στραβά όταν στον δρόμο τους θα βρεθεί μια πολύ ιδιαίτερη μανιάτικη οικογένεια.