Ολοι έχουμε αγαπημένες αναμνήσεις από τους παππούδες μας. Το ίδιο και ο συνομιλητής μου. Θυμάται τον παππού του να φέρνει δώρα στις Απόκριες, τον θυμάται όμως και στο σαλόνι του σπιτιού του στο Χαϊδάρι, παρέα με διαλεχτούς μουσικούς να παίζει καινούργια τραγούδια και όλοι να κρέμονται από τα χείλη του.
Βλέπετε, παππούς του συνομιλητή μου ήταν ο Γιώργος Ζαμπέτας. Το όνομά του έχει με υπερηφάνεια και ο ίδιος. Είναι 35 χρόνων, μουσικός, παίζει μπουζούκι και τραγουδάει, γράφει επίσης στίχους. Σε λίγες ημέρες (22 και 29/12) εμφανίζεται στη μουσική σκηνή «Σφίγγα» αποδεχόμενος το κάλεσμα της Αφεντούλας Ραζέλη για την παράσταση που ετοίμασε με τίτλο «Οταν η Βίκυ Μοσχολιού συνάντησε τον Γιώργο Ζαμπέτα». Από τις καταξιωμένες ερμηνεύτριες του ελληνικού τραγουδιού, σε αυτό το διπλό αφιέρωμα με θεατρική αφήγηση θα έχει μαζί τον εγγονό του Ζαμπέτα, καθώς και τον ράπερ Restelio, ο οποίος διασκεύασε τα αγαπημένα «Δειλινά» και άλλα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη.
Ο εγγονός Γ. Ζαμπέτας σύντομα κυκλοφορεί δίσκο στην Panik Records με ανέκδοτες μουσικές του παππού του σε στίχους δικούς του. «Γράφω στίχους, παίζω μπουζούκι, κάνω παραγωγές. Εδώ, ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει πέντε κομμάτια, επίσης ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Γιάννης Ζουγανέλης. Με τη μουσική πρωτοασχολήθηκα στα 15 μου και επανήλθα στα 26 μου, κάπως μεγάλος. Αυτή η δουλειά ήταν έτοιμη εδώ και εννέα χρόνια, όμως δεν εκδόθηκε. Η είσοδός μου στον χώρο συνέπεσε με την οικονομική κρίση και την κατάρρευση της δισκογραφίας. Οι εταιρείες αδιαφορούν για το συγκεκριμένο ρεπερτόριο και τους δημιουργούς του. Προσπαθούν γενικότερα να αποψιλώσουν το μπουζούκι ως μουσικό όργανο, αλλά η σχέση του καλλιτέχνη που αγαπάει αυτόν τον ήχο και τη συγκεκριμένη παράδοση δεν χάνεται».
Μουσική οικογένεια
Ο ίδιος προέρχεται από μουσική οικογένεια με παράδοση και από τις δύο πλευρές. Πατέρας του ήταν ο Μιχάλης Ζαμπέτας, γιος του μουσικοσυνθέτη και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, και μητέρα είναι η τραγουδίστρια Ελένη Νταράλα, κόρη του ρεμπέτη Λουκά Νταράλα και ετεροθαλής αδελφή του Γιώργου Νταλάρα. «Το σπίτι έβραζε από μουσική. Τον πατέρα μου τον καλογνώρισα στα 12. Μέχρι τότε δεν τον έβλεπα συχνά, λόγω κακών συγκυριών. Εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων της μητέρας μου μετακομίζαμε συχνά. Οταν αργότερα οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν, με τον πατέρα βρισκόμασταν συχνότερα, ήμουν μαζί του πολλές ώρες σε πρόβες και σε στούντιο. Τον παππού μου τον έζησα μέχρι τα έξι μου χρόνια. Θυμάμαι το σπίτι του στο Χαϊδάρι, μουσικούς όταν μαζεύονταν στο σαλόνι κι έπιαναν τα όργανα, τις ατάκες του, τη θυμοσοφία του. Τον θυμάμαι και μόνο του να παίζει, να λέει ιστορίες. Ηταν όπως τον θαυμάζουμε στις ελληνικές ταινίες. Ολος χαρά. Είχε και το παράπονο ότι τον απαξίωσαν. Ομως, στα μάτια μου ο παππούς μου ήταν μεγάλος βασιλιάς».
«Θυμάμαι το σπίτι του στο Χαϊδάρι, μουσικούς όταν μαζεύονταν στο σαλόνι κι έπιαναν τα όργανα, τις ατάκες του, τη θυμοσοφία του».
Εφηβος άκουγε λαϊκή μουσική, το έθνικ της εποχής και ροκ. «Ακούω τα πάντα. Γενικά αγαπάω τα ελληνικά τραγούδια της δεκαετίας του ’90. Στις Πανελλήνιες διάβασα, πέρασα Οικονομικά (διοίκηση επιχειρήσεων). Οταν έχασα τον πατέρα μου ήμουν 21 ετών. Τότε άρχισα να τραγουδάω σε κάποια μαγαζιά. Επειτα κλείστηκα στο εξοχικό μας στην Κόρινθο. Ηθελα να αποφασίσω με τι θα ασχοληθώ στη ζωή μου».
Πήρε πάλι τα μπουζούκια από τους μάστορες όπου τα είχε αφήσει ο πατέρας του, βρήκε όλο το ανέκδοτο υλικό του παππού του που ήταν ψηφιοποιημένο, καλούς μπουζουξήδες και ετοίμασε έναν πολυσυμμετοχικό δίσκο. «Οπως σας είπα, καμία εταιρεία δεν ενδιαφέρθηκε παρότι ήταν υλικό του σπουδαίου Ζαμπέτα. Σε κάποια τραγούδια από εκείνα έγραψα και στίχους, τα πήγα αργότερα στον Νταλάρα. Του άρεσαν και σύντομα θα κυκλοφορήσουν». Πάντως, δεν ασχολείται μόνο με τη μουσική. Σπούδασε φυσικοθεραπεία και στράφηκε στις εναλλακτικές θεραπείες. «Ιδρυσα το πρώτο πιστοποιημένο βδελλοθεραπευτήριο στην Ελλάδα, που λειτουργεί στην οδό Σαλαμίνος 1, στο σπίτι του παππού. Είμαι πέντε χρόνια εδώ. Είμαι και δημοτικός σύμβουλος στο Αιγάλεω».
Ακυκλοφόρητα τραγούδια
Πριν από λίγα χρόνια είχε ασχοληθεί και με το βιογραφικό κόμικς «Ο πιο καλός ο μαθητής» με ατάκες από τη ζωή του μεγάλου Ελληνα συνθέτη και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, που συγκέντρωσε μαζί με τον Σωκράτη Μιχαηλίδη, και τις σχεδίασε ο Νικόλας Στεφαδούρος. Υπογραμμίζει ότι ο Γιώργος Ζαμπέτας άφησε πάνω από 500 ακυκλοφόρητα τραγούδια σε κασέτες. Επίσης μιλάει για τον θετό αδελφό του Μιχάλη, που μεγάλωσε στην Κύπρο και είναι επίσης μουσικός.
Πόσο βάρος μπορεί να σταθεί το όνομα Ζαμπέτας, τον ρωτάω στο τέλος της συζήτησης. «Τα παιδιά των μεγάλων δημιουργών όπως ήταν ο παππούς μου αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα στο σχολείο. Συνέβη στον πατέρα μου και στη θεία μου (Κατερίνα Ζαμπέτα). Γίνεσαι δακτυλοδεικτούμενος και αυτό ξυπνάει συμπεριφορές σε μαθητές και δασκάλους. Εγώ ήμουν κλειστό παιδί με λίγους φίλους σε κάθε σχολείο, γιατί άλλαζα λόγω των συχνών μετακινήσεων. Γλυφάδα, Ανάβυσσος, Ηλιούπολη…». Και τώρα, στα 35 του, πώς νιώθει; «Μπορεί να κουβαλάμε την ίδια σκιά με τον παππού μου, αλλά το μονοπάτι μας είναι διαφορετικό. Αλλες εποχές».