Εξαιρετική Εκτη Προκόφιεφ από τον Λεωνίδα Καβάκο

Εξαιρετική Εκτη Προκόφιεφ από τον Λεωνίδα Καβάκο

Ο διάσημος βιολονίστας εμφανίζεται με την ίδια επιτυχία στον τομέα της διεύθυνσης ορχήστρας.

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αρκετοί είναι οι καλοί σολίστες, κυρίως πιανίστες ή βιολονίστες, οι οποίοι στην πορεία της σταδιοδρομίας τους ασχολούνται και με τη διεύθυνση ορχήστρας. Λίγοι όμως το κάνουν με επιτυχία. Κρίνοντας από τις συναυλίες των τελευταίων ετών, ο Λεωνίδας Καβάκος φαίνεται να ανήκει στις εξαιρέσεις. Δεν διευθύνει μονάχα κοντσέρτα στα οποία σολίστ είναι ο ίδιος ή άλλος βιολονίστας, τον οποίο μπορεί να (υπο)στηρίξει χάρη στην εμπειρία του. Συχνά επιλέγει συμφωνικά έργα με σημαντικές απαιτήσεις, όπως, λόγου χάριν, η Εκτη Συμφωνία του Σεργκέι Προκόφιεφ, την οποία ερμήνευσε στις 28 Νοεμβρίου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής», διευθύνοντας την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου έργου είναι οι διαρκείς και έντονες εναλλαγές διαθέσεων. Για την έκφρασή τους ο συνθέτης, με τη γνωστή ενορχηστρωτική του δεινότητα, αξιοποιεί ευρηματικά τα ξύλινα και τα χάλκινα πνευστά, αλλά επίσης ορισμένα όργανα με ξεχωριστό ήχο όπως το πιάνο, η τσελέστα, η άρπα και αρκετά κρουστά. Εξίσου επιστρατεύει μηχανιστικούς ρυθμούς πλάι σε μουσικές παραγράφους μεγάλου λυρισμού, εντείνοντας μέσω της αντίθεσης την εντύπωση και των δύο. Κατ’ αρχάς υπό τη διεύθυνση του Καβάκου η ορχήστρα αποδείχθηκε πολύ καλά συντονισμένη και υπό έλεγχο. Συνακόλουθα, ο βιολονίστας – αρχιμουσικός είχε τη δυνατότητα να δώσει μορφή και έκφραση στον ήχο, υπογραμμίζοντας τις γεμάτες αδρότητα εντάσεις που ο Προκόφιεφ εμπιστεύεται στα χάλκινα, αλλά και τον σπαρακτικό λυρισμό που εκφράζουν τα έγχορδα. Οι καλά υπολογισμένες ταχύτητες και το εξαιρετικά ελεγχόμενο παίξιμο των εγχόρδων έδωσαν στο τρίτο μέρος έναν αέρινο ήχο, σε αντίστιξη με τη φόρτιση της μουσικής.

Η βραδιά ξεκίνησε με το πρώτο Κοντσέρτο για τσέλο του Χάιντν. Σολίστ ήταν ο Τιμόθεος Γαβριηλίδης Πέτριν, στο ξεχωριστό ταλέντο του οποίου έχει γίνει αναφορά πρόσφατα, με αφορμή τη συμμετοχή του στον κύκλο Curtis on tour της Γενναδείου. Πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό της τέχνης του, σημαντικότερο και από τον ωραίο ήχο, ήταν η τονική ακρίβεια, για την οποία ξεχωρίζει κάθε καλός μουσικός. Ηταν το στοιχείο που έδινε καθαρότητα στη δεξιοτεχνία του και την καθιστούσε ακόμα πιο λαμπερή. Πρόσθετο ενδιαφέρον στην ερμηνεία του είχε το λυρικό δεύτερο μέρος, στο οποίο ο τσελίστας απέφυγε τις ρομαντικής παράδοσης γενναιόδωρες διατυπώσεις και υπήρξε μοναδικά εκφραστικός μέσα από μια ιστορικά ενημερωμένη ερμηνεία εξαιρετικής αισθητικής. Ενάργεια και καλαισθησία διαμόρφωναν τις φράσεις με πλαστικότητα αλλά χωρίς πλεονασμούς.

Πριν από 22 χρόνια στην ίδια αίθουσα η χαρισματική, τότε 16χρονη Νοτιοκορεάτισσα Χαν-Να Τσανγκ με την Ορχήστρα του Φεστιβάλ του Φλωρεντινού Μαΐου υπό τον Τζουζέπε Σινόπολι είχε δώσει μία από τις συναρπαστικότερες ερμηνείες του συγκεκριμένου κοντσέρτου, που τόσα χρόνια μετά παραμένει χαραγμένη στη μνήμη. Η ερμηνεία του Τιμόθεου Γαβριηλίδη Πέτριν με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό την καθοδήγηση του Λεωνίδα Καβάκου υπήρξε σίγουρα λιγότερο πληθωρική, ήταν όμως ιδιαίτερα ποιητική και φανέρωνε γνώση, όπως επίσης μεγάλη μουσικότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή