Μια νέα πηγή φωτός ανακάλυψε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, αυτό συνέβη με τον «Εγκάρσιο προσανατολισμό». Βρήκε μια καινούργια πηγή έμπνευσης, ένα λαμπρό ουράνιο σώμα που τον βοηθά να προσανατολιστεί σε κόσμους μέχρι τώρα αδιάβατους, ακόμη και για εκείνον που διαθέτει συνεπή και συνεχή πορεία στην τέχνη του σχεδόν 40 χρόνων. Είναι μια παράσταση χορού «Ο εγκάρσιος προσανατολισμός»; Όχι μόνον. Είναι θέατρο, είναι κινηματογράφος, είναι ζωγραφική; Τίποτε μόνο του, κι όλα μαζί: Είναι 100 συναρπαστικά λεπτά στα οποία η παραστατικές τέχνες και η εικαστική δημιουργία συμπράττουν σε μια σύλληψη εξαιρετικής ομορφιάς.
Δεν συμβαίνει συχνά, ούτε εύκολα, να παρασύρει ο σύγχρονος χορός τους θεατές του τόσο, ώστε να ανταποκρίνονται σε όσα συμβαίνουν στην σκηνή, και μάλιστα χωρίς τη συνδρομή του λόγου. Κι όμως άκουσα γέλια που αντιδρούσαν στο χιούμορ, άκουσα επιφωνήματα θαυμασμού, ένιωσα τα βλέμματα του κοινού απορροφημένα από τις εικόνες που δημιουργεί επί σκηνής αυτή η εξαιρετική ομάδα. Οκτώ άνθρωποι δουλεύουν σαν ένας, σώματα και νους μαζί, σε ένα θέαμα που, το καταλαβαίνεις, έχει ξεκινήσει από τη διάνοια, αλλά καταλήγει αβίαστα στη ψυχή. Κάποιος είπε ότι «είδε» στην παράσταση ταινίες του Αρονόφσκι, άλλος ίχνη του Αγγελόπουλου. Οσοι ξέρουν την ιστορία του σύγχρονου χορού διακρίνουν τις επιρροές των καλύτερων χορογράφων του χωρίς να λείπει μια χαριτωμένη νύξη στο κλασικό μπαλέτο. Και όσοι αγαπούν τη ζωγραφική, εκείνοι βρήκαμε εδώ τα πάντα: Από τις μινωικές τοιχογραφίες που αναπαριστούν τα Ταυροκαθάψια έως τον Βιτρούβιο Άνθρωπο του Ντα Βίντσι, την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι και τα καταπληκτικής σύλληψης όντα -μισό άνθρωπος, μισό ζώο- που κατοικούν στον Κήπο των Επίγειων Απολαύσεων του Ιερώνυμου Μπος.
Θα εντόπιζα σίγουρα κι άλλα ακόμη, αν η παράσταση δεν με απορροφούσε σε τέτοιο βαθμό. Η σύνθεση της ιδέας και η εκτέλεση είναι τόσο άρτιες, ώστε αυτός ο θίασος των θαυμάτων μάς οδηγεί σε ένα μαγικό σύμπαν όπου το φαντασιακό του καθενός προβάλλει αβίαστα τις δικές του εικόνες. Η σάρκα και η ύλη, οι μύθοι – ο Μινώταυρος, η Αριάδνη, η αρπαγή της Ευρώπης- και ο 21ος αιώνας, η γέννηση, η βία, ο έρωτας, ο θάνατος· όλη η ζωή κατοικεί σε αυτό το ως τώρα άγνωστο φεγγάρι που μάς αποκαλύπτει ο Παπαϊωάννου. Αξίζει να φέρει το όνομά του, όπως συμβαίνει με όλες τις σημαντικές ανακαλύψεις.
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου
Με τους: Damiano Ottavio Bigi, Šuka Horn, Jan Möllmer, Breanna O’Mara, Τίνα Παπανικολάου, Łukasz Przytarski, Χρήστος Στρινόπουλος, Μιχάλης Θεοφάνους
Μουσική: Αντόνιο Βιβάλντι
Μια παραγωγή τηςΣτέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Δημιουργήθηκε για να κάνει πρεμιέρα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (2021)