Κάθε εβδομάδα, ξεκινώντας από το 2015, ο Αζίμ Αζάρ στέλνει στους συνδρομητές του ένα ενημερωτικό newsletter, το «Exponential View» («Εκθετική σκοπιά»), στο οποίο μιλάει τεκμηριωμένα για τις εκθετικές τεχνολογίες. Η δουλειά του Βρετανού επιχειρηματία, επενδυτή και αναλυτή κατέστη πρόσφατα πολύ επίκαιρη, καθώς μετά την εκδήλωση της COVID-19 η κεντρική έννοια της ανάλυσής του έγινε καραμέλα στα στόματα όλων.Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε και το πρώτο του βιβλίο: «Exponential, How to bridge the gap between technology and society» (εκδ. Penguin Random House, 2021), για να εδραιώσει περαιτέρω τη θεωρία του.
Η έννοια που συμπυκνώνει τη θεωρία του 50χρονου συγγραφέα ονομάζεται «εκθετικότητα». «Εισερχόμαστε σε μια εκθετική εποχή», γράφει, «σε μια εποχή τρομερής επιτάχυνσης». Αν πριν από δύο χρόνια σάς έλεγαν ότι θα εμφανιζόταν μια πανδημία, «το μεγαλύτερο οικονομικό γεγονός μετά το κραχ του 1929», που θα σκότωνε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, και ότι μέσα σε μόνο μερικούς μήνες από την εμφάνισή της θα είχαμε πολύ αποτελεσματικά εμβόλια για να την αντιμετωπίσουμε, θα του λέγατε ότι διαβάζει πολύ επιστημονική φαντασία. Κι όμως σήμερα ζούμε ακριβώς αυτό το σενάριο.
«Η ταχύτητα της τεχνολογικής εξέλιξης είναι παροιμιώδης», γράφει ο Αζάρ. «Το εμβόλιο της μηνιγγίτιδας χρειάστηκε 90 χρόνια. Της πολιομυελίτιδας, 45 χρόνια. Της ιλαράς, μία δεκαετία. Της παρωτίτιδας χρειάστηκε τέσσερα χρόνια, και θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή». Ωστόσο, η έννοια της εκθετικότητας είναι πολύ δύσκολα κατανοητή από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. «Αρχικά, η εκθετική ανάπτυξη είναι μετά βίας αντιληπτή. Στη συνέχεια όμως είναι προφανής», γράφει. «Η ίδια η ασθένεια», συμπληρώνει ο Αζάρ, «εξαπλώθηκε γρήγορα εξαιτίας της χωρίς προηγούμενο δικτυωμένης οικονομίας της εκθετικής εποχής». Αλλά και «ο τρόπος με τον οποίο η COVID-19 αλλάζει τον κόσμο είναι, με λίγα λόγια, ένα σύμπτωμα της εκθετικής τεχνολογίας».
Η επιτάχυνση της τεχνολογίας δημιουργεί μια ιλιγγιωδώς ανοδική καμπύλη. Την ίδια στιγμή, η κοινωνία έχει μια πολύ πιο γραμμική εξέλιξη, καθώς η ικανότητά της να προσαρμόζεται είναι σταθερά χαμηλή.
«Το εμβόλιο της μηνιγγίτιδας χρειάστηκε 90 χρόνια. Της παρωτίτιδας τέσσερα, και θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή».
Αυτό το κενό που σχηματίζεται ανάμεσα στις ταχύτατες τεχνολογικές εξελίξεις και τις στάσιμες κοινωνικές διεργασίες ο Αζάρ το ονομάζει «εκθετικό χάσμα». Είναι το κενό που μπορεί κανείς να εντοπίσει ανάμεσα στον παλιό και τον νέο κόσμο. Το χάσμα αυτό δικαιολογεί τη ναυτία που νιώθουμε από τα γεγονότα. Το βλέπουμε με κάθε αφορμή. Στον τρόπο που διαδίδονται εκθετικά οι ειδήσεις. Στον τρόπο που διαδίδεται εκθετικά ο κορωνοϊός. Στον τρόπο που διαδίδονται εκθετικά οι ανησυχίες μας. Ενα από τα σοβαρά παραδείγματα του εκθετικού χάσματος είναι οι εργασιακές σχέσεις. Οι εργατικές μας νομοθεσίες έχουν γραφτεί σε προηγούμενους αιώνες. Τι έχουν να πουν για την οικονομία των gig workers; Το ίδιο ισχύει και για την ιδιωτικότητα. Τι έχουν να πουν οι νόμοι μας για την εκμετάλλευση των δεδομένων μας από τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες;
Το πρόβλημα, κατά τον Αζάρ, είναι ότι είμαστε κακοί στα μαθηματικά. Πολύ συχνά, οι πολίτες υποτιμούν την εκθετική ανάπτυξη, ενώ οι ειδικοί τείνουν να την υπερεκτιμούν. Αυτό οφείλεται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στην εκθετική εποχή οι προβλέψεις είναι εξαιρετικά δύσκολες. Πώς θα μπορούσε κάποιος να είχε προβλέψει ότι οι πωλήσεις τσίχλας θα μειώνονταν από το 2007 και μετά έως και 75%; Θα έπρεπε να είχε υπεράνθρωπες δυνάμεις για να έχει σκεφθεί ότι ο κόσμος δεν θα αγόραζε πια τσίχλες περιμένοντας στις ουρές των σούπερ μάρκετ, γιατί πλέον θα ήταν απασχολημένος με το κινητό του τηλέφωνο. Η άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε είναι ακόμα πιο διακριτή. Οι οργανισμοί μας δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά στις προσαρμογές. Είναι αργοί στις αλλαγές. Ο Γαλιλαίος έπρεπε να περιμένει 346 χρόνια για να αποδεχθεί η Καθολική Εκκλησία τις ανατρεπτικές του ιδέες για το Ηλιακό Σύστημα. Η Kodak δεν προσαρμόστηκε ποτέ και ξεπεράστηκε εντελώς από την Ιστορία. Οι γρήγορες κοινωνικές αλλαγές συμβαίνουν μόνο μέσα από μεγάλες καταστροφές, από πολέμους και επαναστάσεις. Τότε γεφυρώνεται γρήγορα το χάσμα. Αλλά και μια πανδημία, θα προσθέταμε εμείς, ίσως να συνιστά κάποιο είδος ηπιότερου, ίσως, επιταχυντή.
Η αδυναμία μας λοιπόν για καλές προβλέψεις και η δυσκολία στην προσαρμογή μας σχηματίζουν το εκθετικό χάσμα, την αποτυχία δηλαδή των κοινωνιών να ακολουθήσουν τις τεχνολογικές αλλαγές. Για τον Αζάρ, αυτό είναι ένα υπαρξιακό πρόβλημα. Οσοι αντιληφθούν έγκαιρα αυτό που διακυβεύεται, έχουν μπροστά τους μια κολοσσιαία ευκαιρία. «Εισερχόμαστε σε μια εποχή αφθονίας», γράφει, «είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που θα μπορούμε να παράγουμε τόσο φθηνά την ενέργεια, την τροφή, τους υπολογιστές και πολλούς άλλους πόρους μας. Θα μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες της ανθρωπότητας κι ακόμα περισσότερο, καταβάλλοντας ένα κόστος που συνεχώς θα μειώνεται. Αυτή όμως είναι η μισή εικόνα. Η τεχνολογία προσφέρει νέες δυνατότητες. Αλλά οι τεχνολογίες δεν θα λύσουν μόνες τους τα προβλήματά μας».
Πρώτον, θα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με τα απόβλητά μας. Δεύτερον, θα χρειαστούμε πολιτικές, κοινωνικά κινήματα και νέες μορφές πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης για να αντιμετωπίσουμε την αποσταθεροποιητική δύναμη της τεχνολογίας. Τρίτον, θα πρέπει να οριοθετήσουμε τη συγκέντρωση της εξουσίας των πολύ μεγάλων εταιρειών, με ρυθμίσεις, λογοδοσία και διαφάνεια. Χρειαζόμαστε συνεργασία, ανθεκτικότητα και ευελιξία.
Οι νέες τεχνολογίες μπορούν εύκολα να μας οδηγήσουν σε μια δυστοπία ή σε κοινωνίες δύο ταχυτήτων. Αν θέσουμε την τεχνολογία στην υπηρεσία της κοινωνίας, αν αλλάξουμε νοοτροπίες, αν πιστέψουμε ότι έχουμε λόγο πάνω στο μέλλον της τεχνολογίας, οι αρνητικές εξελίξεις θα αποτραπούν. Οι υποσχέσεις της τεχνητής νοημοσύνης, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της βιοτεχνολογίας, για να αναφέρουμε μερικές από τις πολλές, έχουν τεράστιο φορτίο. «Πολλά από τα πιο επείγοντα προβλήματά μας», σημειώνει ο τεχνο-οπτιμιστής Αζάρ, «όπως η κλιματική κρίση, η τροφή και η υγεία, μπορούν να λυθούν μόνο από τις εκθετικές τεχνολογίες».
Αυτό που επειγόντως πρέπει να κάνουμε είναι δύσκολο, γιατί μας βγάζει από τη ζώνη της άνεσής μας. Αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ξυπνήσουμε – πριν να είναι αργά. «Οι εκθετικές τεχνολογίες είναι η αναπόφευκτη συνέπεια της ανθρώπινης φιλοδοξίας», γράφει ο Αζάρ. Πρέπει να εξοπλίσουμε αμέσως τους κοινωνικούς οργανισμούς μας –τις κυβερνήσεις μας, τις επιχειρήσεις, τις κοινωνικές νόρμες– με νέα σκέψη. Να τους βοηθήσουμε να προσαρμοστούν στον ρυθμό της τεχνολογικής επιτάχυνσης. «Χρειαζόμαστε μια ριζοσπαστική σκέψη που θα αποτρέψει την υπονόμευση του κοινωνικού ιστού από το εκθετικό χάσμα». Το μανιφέστο του Αζάρ θα μπορούσε να είναι ένα πολύ καλό ξυπνητήρι.
