07.00
Μια Πέμπτη ή και Παρασκευή – μοιάζουν άλλωστε! Αρκετά νωρίς το πρωί, ξύπνημα με ήσυχη μουσική από το κινητό, αχνιστό καφέ, όσο πιο βαρύ μπορεί να τον κάνει κανείς! Ζεστό μπάνιο και γραφείο, απαλή και σιγανή μουσική (τα παιδιά κοιμούνται ακόμη βλέπεις) και οργάνωση της ημέρας.
08.00
Με τον δεύτερο καφέ στο χέρι και με πρωινή κουβεντούλα με τα παιδιά στο αυτοκίνητο, φτάνουμε στα σχολεία τους… και ξεκινά η ημέρα. Με όσο κέφι γίνεται. Και πάντα γίνεται, γιατί σε αυτή τη δουλειά που έχω την ευλογία να κάνω, καθημερινά «παραφυλάει» το κέφι!
10.00
Κάποια εκκρεμότητα, κάποια ψώνια, κάποια δουλειά… συνάντηση με ένα φίλο για ένα γρήγορο αντάμωμα (πάντα με καφέ!) και ακολουθεί η ευχάριστη ώρα της μεταγλώττισης: μία δουλειά που αγαπάω τόσο πολύ και την κάνω χρόνια τώρα με μεγάλη χαρά. Συνεργάτες-φίλοι, στούντιο που έχουν μετατραπεί σε δεύτερα σπίτια μας τόσα χρόνια, αστεία, κουβέντες και να ’μαι μπροστά στο μικρόφωνο, δίνοντας φωνή σε ήρωες, σκίτσα, ανθρώπους και ένα σωρό περιπέτειες που ξυπνάνε μέσα σου το παιδί…
14.30
Μεσημέρι πια, κάτι ελαφρύ για φαγητό και πρόβα για την επόμενη δουλειά. Ολα αυτά βέβαια τις ημέρες που δεν έχω γύρισμα για το «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», το αγαπημένο «χωριό» στην ΕΡΤ, που δύο χρόνια τώρα έχω τη χαρά να είμαι «συγχωριανός» με μια πολύ όμορφη και σημαντική ομάδα συναδέλφων και συνεργατών, μπροστά μα και πίσω από τις κάμερες. Και πόσο χαιρόμαστε να δίνουμε γέλιο και χαμόγελο σε όσους αγαπάνε και παρακολουθούν τη σειρά μας!
«Καταφθάνουν οι πρώτοι θεατές… Οι ψίθυροί τους, οι φωνές τους, η παρέα τους, κι ας μη γνωριζόμαστε και ας μη γνωριστούμε ποτέ…».
18.00
Και μετά απ’ όλα αυτά, πλησιάζει η ώρα της παράστασης! Το θέατρο. Το αληθινό… δεύτερο σπίτι μου. Φέτος αντάμωσα την Ελένη Σκότη και το Επί Κολωνώ, και παρέα με την υπέροχη Παναγιώτα Βλαντή και τον επίσης υπέροχο Χάρη Τσιτσάκη ταξιδεύουμε στη «Σιωπηλή λίμνη» μας τα βράδια, παρέα με τους θεατές μας. Φτάνω στο θέατρο, πάντα αρκετά νωρίς. Κάθε μέρα σαν μια μικρή τελετουργία… Το φουαγιέ, η Μαρίνα η ταμίας μας, η Κωνσταντίνα, ο Γιάννης, το καμαρίνι… Μουσική, ετοιμασία του φροντιστηρίου, των όσων θα χρειαστούν για την παράσταση, ντύσιμο (τα ρούχα του ρόλου!), σκέψεις, συγκέντρωση… Ευχάριστες κουβέντες, αστεία, σχόλια με τους αγαπημένους συναδέλφους και τον Πάνο τον τεχνικό. Το απαραίτητο χάδι (αλλιώς παραπονιέται!) στον γάτο του θεάτρου, τον περίφημο «Κεφάλα» μας, και μετά εκείνη η γλυκιά αναμονή… η αναμονή του κόσμου!
20.30
Καταφθάνουν οι πρώτοι θεατές… Οι ψίθυροί τους, οι φωνές τους, η παρέα τους, κι ας μη γνωριζόμαστε και ας μη γνωριστούμε ποτέ… Αυτό το μαγικό αντάμωμα με αγνώστους που για τις επόμενες δύο ώρες θα «συνταξιδέψουμε»! Το τρίτο κουδούνι, το ξεκίνημα της παράστασης, το ταξίδι «κάπου αλλού», η μαγεία του θεάτρου, των συναισθημάτων, τα λόγια, οι ανάσες των ηθοποιών κι εκείνες των θεατών, η σχέση αλληλεπίδρασης με όλους αυτούς που επέλεξαν αυτό το βράδυ να δουν «πού θα τους πάμε». Το χειροκρότημα και η υπόκλιση, το «ευχαριστώ» το δικό σου και των θεατών για όλο αυτό που μόλις έγινε… Το καληνύχτα στους συναδέλφους, το «τα λέμε αύριο πάλι, καλή ξεκούραση» και γεμάτος στο αυτοκίνητο για την επιστροφή στο σπίτι…
23.30
Αλήθεια, ένας υπέροχος τρόπος για να κλείνει η ημέρα! Βράδυ πια, στην οικογένεια, στο «πώς ήταν η μέρα μας» και ένα ποτήρι ουίσκι για τη χαλάρωση. Μελέτη για το αυριανό γύρισμα, τελευταίες εκκρεμότητες και ξεκούραση… Και αύριο, πάλι!
@ Το θεατρικό έργο του Νταβίντ Ντεσόλα «Η Σιωπηλή λίμνη» παρουσιάζεται στο θέατρο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15 μ.μ. και κάθε Κυριακή στις 7 μ.μ.