Barbra Streisand
Release Me 2
Columbia
Στο εσωτερικό ένθετο της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς της Μπάρμπρα Στρέιζαντ, πέρα από τα πορτρέτα της, υπάρχει κάπου και μια φωτογραφία που απεικονίζει απλώς ένα μικρό, επαγγελματικό ράφι: φιλοξενεί στοιβαγμένες μαγνητοταινίες, μπομπίνες, cd και διάφορα άλλα μέσα αποθήκευσης ήχου, με ετικέτες που παραπέμπουν σε διάφορες στιγμές της καριέρας της αγαπητής τραγουδίστριας, ηθοποιού και σκηνοθέτριας. Η εικόνα επιλέχθηκε γιατί το «Release Me 2», όπως τιτλοφορείται ο δίσκος, αποτελεί συλλογή με σπάνιες ή και ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις της Στρέιζαντ, υπάρχει όμως και κάτι ακόμα: στο πάνω δεξιά μέρος, έτοιμος λες να αλαφρύνει λίγο την αρχειακή αυστηρότητα του εγχειρήματος, βρίσκεται ο Κέρμιτ ο βάτραχος.
Το κλισέ λογοπαίγνιο ξεπηδάει αυθόρμητα: ναι, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ παραμένει «Ενα αστείο κορίτσι». Το οποίο μάλιστα, 60 χρόνια μετά τον πρώτο του ρόλο στο Μπρόντγουεϊ, μπορεί να περηφανεύεται και για μερικά πολύ σοβαρά επιτεύγματα: για το γεγονός ότι είναι μία από τις λίγες καλλιτέχνιδες που έχουν στο παλμαρέ τους βραβείο Emmy, Grammy, Οσκαρ και Tony – το περίφημο EGOT· για το ότι όλο αυτό το διάστημα είναι η μόνη Αμερικανίδα ερμηνεύτρια με τουλάχιστον ένα επιτυχημένο άλμπουμ ανά δεκαετία – η δημοφιλία της δεν κλονίστηκε από καμία μόδα· για το ότι στο ξεκίνημα κιόλας της καριέρας της ζήτησε να μειωθούν οι απολαβές της από την Columbia, με αντάλλαγμα τον απόλυτο καλλιτεχνικό έλεγχο της δουλειάς της – ίσως λίγοι θα τολμούσαν κάτι τέτοιο σήμερα· και βέβαια, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ μπορεί να περηφανεύεται για τη φωνή της, που είτε έρχεται ηχογραφημένη από το μακρινό παρελθόν, είτε από το πιο πρόσφατο, τίποτα δεν έχει χάσει σε γλύκα, λάμψη, ευρυχωρία, αυτοπεποίθηση και χάρη. Το διαπιστώνει κανείς ακούγοντας κομμάτια του «Release Me 2», όπως την κάντρι μπαλάντα «I’d want it to be you», ένα ντουέτο με τον Γουίλι Νέλσον που προοριζόταν για το άλμπουμ «Partners» του 2014. Το διαπιστώνει επίσης στο πιο ζωηρό «If only you were mine», με τον Μπάρι Γκιμπ, που θα συμπεριλαμβανόταν στο «Guilty Pleasures» του 2005. Φυσικά υπάρχει εδώ και η εικοσάχρονη Στρέιζαντ, του «Right as the rain» (από ένα μιούζικαλ ονόματι «Bloomer Girl»), η πιο «κινηματογραφική» του «One day», που έγραψαν οι Μισέλ Λεγκράν και το ζεύγος Αλαν και Μέριλιν Μπέργκμαν, και βέβαια η πιο «αστεία» του «Rainbow Connection», ενός τρυφερού καλλιτεχνικού ζευγαρώματος με τον Κέρμιτ τον βάτραχο, που σωστά γράφτηκε ότι θα έκανε τη Μις Πίγκι να εκραγεί από ζήλια.
Κάπως έτσι, μια μουσική συλλογή (που έχει και προκάτοχο, το «Release Me» του 2012) ακούγεται, τελικά, σαν το συνεκτικό άλμπουμ μιας καλλιτέχνιδας που, λίγο πριν από την ένατη δεκαετία της ζωής της, έχει ακόμη πολλές ιστορίες να πει και να τραγουδήσει.
B-side
Διακόπτει κάθε συνεργασία με τη Ρωσία ο διεθνής συναυλιακός κολοσσός Live Nation. Oπως ανακοίνωσε η εταιρεία, «δεν θα προμοτάρουμε συναυλίες στη Ρωσία και δεν θα κάνουμε μπίζνες με τη Ρωσία». Η απόφαση ακολουθεί τις ακυρώσεις πολλών συναυλιών στη χώρα από μουσικούς που καταδικάζουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και αναμένεται να έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο, καθώς η Live Nation εκπροσωπεί πολλούς καλλιτέχνες και διαχειρίζεται υπηρεσίες σχετικές με τα εισιτήρια, τις αίθουσες των συναυλιών κ.λπ.
