Βλέποντας την αφίσα της έκθεσης, μια πολύχρωμη «βαβέλ» σε σχήμα μπουκαλιού που εμπνεύστηκε το δημιουργικό γραφείο του Ευάγγελου Κασσαβέτη από την Τρίπολη, το συναίσθημα που γεννιέται είναι η χαρά της συνάντησης με κάτι που έχεις στερηθεί καιρό και σου έχει λείψει. Σκέφτεσαι πόσο ωραία είναι που βρίσκεσαι πάλι ανάμεσα σε φίλους, πίνετε ένα ποτηράκι κρασί και συζητάτε όπως παλιά.
Κάπως έτσι ήταν η ατμόσφαιρα στο «Οινόραμα», το οποίο η πανδημία στέρησε αναγκαστικά από τους επαγγελματίες και το οινόφιλο κοινό για δύο χρονιές, αλλά πριν από λίγες μέρες επέστρεψε ανανεωμένο και ορεξάτο στο Ζάππειο Μέγαρο.
Ο κόσμος ανταποκρίθηκε θερμά τηρώντας φυσικά όλα τα προβλεπόμενα μέτρα και επισκέφθηκε τη μεγάλη έκθεση του αμπελοοινικού κλάδου που διοργανώνεται από το 1994.
Παρουσιάστηκαν περισσότερα από 2.000 κρασιά από 250 και πλέον οινοποιεία της Ελλάδας και του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων και η νέα τάση που θέλει το κρασί… πορτοκαλί (orange wine) – οίνος που παράγεται από λευκά σταφύλια τα οποία ακολουθούν ερυθρού τύπου οινοποίηση χωρίς προσθήκες θειώδους ή ζυμομυκήτων.
Η επανεκκίνηση του «Οινοράματος» είναι σίγουρα μια ευχάριστη είδηση. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά.
Η εγχώρια κατανάλωση κρασιού σημείωσε τα δύο τελευταία χρόνια πτώση που φτάνει σε ποσοστό 40%. Με τα εστιατόρια και τα μπαρ κλειστά για μεγάλα διαστήματα και με σημαντικές εκδηλώσεις να μην πραγματοποιούνται καθόλου για δύο χρόνια, το ελληνικό κρασί δέχθηκε χτύπημα.
Ουσιαστικά η πανδημία έθεσε εμπόδια και καινούργιες προκλήσεις. Βέβαια, πολλά προβλήματα ειδικά σε ό,τι αφορά την πρωτογενή παραγωγή υπήρχαν και προ πανδημίας. Είναι γνωστό ότι οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις συρρικνώνονται, όπως επίσης και ότι ο μέσος αμπελουργικός κλήρος εξακολουθεί να κινείται σε χαμηλά επίπεδα.
Αν το «Οινόραμα» αποτελεί ελπιδοφόρα επανεκκίνηση του κλάδου, είναι επίσης μια ευκαιρία να πέσουν τα φώτα στα δομικά προβλήματα του ελληνικού κρασιού και στις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις, όπως η κλιματική κρίση, η οποία αφορά φυσικά και την Ελλάδα.