«Το θέατρο του επικού οράματος, του επικού σκοπού, της ανάκαμψης, της αποκατάστασης και της φροντίδας χρειάζεται νέες τελετουργίες. Δεν έχουμε ανάγκη να ψυχαγωγηθούμε. Εχουμε ανάγκη να συνευρεθούμε», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Αμερικανός σκηνοθέτης θεάτρου και όπερας Πίτερ Σέλαρς, στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου που γιορτάζεται επί έξι δεκαετίες, στις 27 Μαρτίου. Πράγματι είναι μια περίοδος μεγάλων αλλαγών. Οφείλουμε να μιλήσουμε γι’ αυτές και ο θεατρικός κόσμος να τις εκφράσει. Πολύ περισσότερο τώρα, που, σε όσα επέφερε η υγειονομική κρίση, προστέθηκε ο ζόφος του πολέμου.
Με τον δικό του τρόπο θα μιλήσει γι’ αυτά το Εθνικό Θέατρο, το οποίο ετοιμάζει μια ενδιαφέρουσα δράση για τις 27 Μαρτίου σε τρία σημεία της Αθήνας. Ξεκινάει στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος, μία ώρα μετά θα μεταφερθεί έξω από το Rex και έπειτα στην Αγίου Κωνσταντίνου, στο κτίριο Τσίλλερ.
Είναι μια συνέργεια με τον Δήμο Αθηναίων, ένα δρώμενο με 12 ηθοποιούς της επίκαιρης παράστασης «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές» του Μαξ Φρις, η οποία παρουσιάζεται στην Εφηβική Σκηνή του Εθνικού σε σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου που επιμελείται τη δράση με τη συνεργασία της Ειρήνης Μουντράκη.
Οι δράσεις που πραγματοποιεί εδώ και χρόνια η πρώτη κρατική σκηνή έχουν σημασία. Είδαμε πόση επιτυχία είχε η έκθεση «Εργα Χειρός – 53 μοναδικά κοστούμια στο φως», που επιμελήθηκε η Εύα Νάθενα στον σταθμό του μετρό στην πλατεία Συντάγματος τον περασμένο Οκτώβριο. Τα χορικά από παραστάσεις της Επιδαύρου που είχε επίσης παρουσιάσει στο μετρό. Το θέατρο Express σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ που έφτασε με ένα λεωφορείο από το Κερατσίνι έως το Πικέρμι και τη Βάρη. Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά το 2011 στην αίθουσα αναχωρήσεων του αερολιμένα κ.ά.
Δεν είναι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα οι δράσεις αυτές. Είναι κινήσεις εξωστρέφειας. Μια κρατική σκηνή δεν μπορεί να μένει σιωπηλή. Οφείλει να προβάλλει τις δουλειές της, να ανανεώνει το κοινό της, να κάνει συνέργειες με μουσεία, θέατρα, ιδρύματα, φορείς, να είναι διαρκώς παρούσα.