Στα 94 χρόνια ζωής τους, τα Οσκαρ έχουν περάσει από πολλά και διάφορα στάδια. Κάποτε κέρδιζαν τα ισχυρότερα στούντιο. Υστερα ήρθαν οι μεγάλοι δημιουργοί (Σπίλμπεργκ, Κόπολα κ.ά.), ενώ αργότερα τη σκυτάλη πήραν μεγαλειώδεις εμπορικές ταινίες («Τιτανικός», «Αρχοντας των Δαχτυλιδιών»), που συνδύαζαν την καλλιτεχνική αξία με την επιτυχία στα ταμεία. Πλέον, νικητές είναι τα αφηγήματα. Αυτό τουλάχιστον έγινε πολύ κατανοητό χθες τα ξημερώματα, μέσα από τις βραβεύσεις της Ακαδημίας στους καλύτερους της χρονιάς.
Οταν ο τελευταίος πορφυρός φάκελος άνοιξε, στη σκηνή για να παραλάβουν το κορυφαίο Οσκαρ ανέβηκαν η Σάιαν Χέιντερ μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές του «CODA», ενός απλώς συμπαθητικού φιλμ με κωφούς πρωταγωνιστές, το οποίο τις τελευταίες εβδομάδες ανέβασε πολύ τις «μετοχές» του, καταφέροντας τελικά να υπερκεράσει τον ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα η Apple TV έγινε η πρώτη διαδικτυακή πλατφόρμα που βλέπει μια ταινία της να θριαμβεύει, μια συγκυρία όπως και να το κάνουμε ιστορική για την πορεία της βιομηχανίας. Αντιθέτως, για άλλη μία φορά εκτός νυμφώνος έμεινε το Netflix, με την «Εξουσία του σκύλου» των 12 υποψηφιοτήτων να περιορίζεται εντέλει μόνο στο Οσκαρ σκηνοθεσίας της Τζέιν Κάμπιον. Η Νεοζηλανδή σκηνοθέτις έγινε μόλις η τρίτη γυναίκα που παραλαμβάνει το σχετικό βραβείο, ωστόσο, καθώς φαίνεται, ήταν η ίδια που υπονόμευσε τις πιθανότητες της ταινίας της πριν από μερικές εβδομάδες με κάποιες ατυχείς (;) δηλώσεις της σχετικά με τις αδελφές Γουίλιαμς.
Η Apple TV έγινε η πρώτη διαδικτυακή πλατφόρμα που βλέπει μια ταινία της να θριαμβεύει.
Αλλο ένα αφήγημα δηλαδή, όπως κι εκείνο που πιθανότατα οδήγησε τον Γουίλ Σμιθ («Η μέθοδος των Γουίλιαμς») στο πρώτο του Οσκαρ. Ο δημοφιλής ηθοποιός είχε προηγουμένως προλάβει να χαστουκίσει τον κωμικό Κρις Ροκ επί σκηνής, όταν ο τελευταίος έκανε ένα απρεπές «αστείο» εις βάρος της συζύγου του Σμιθ. Το συγκεκριμένο επεισόδιο κατάφερε τελικά όχι μόνο να αυξήσει το ενδιαφέρον μιας κατά τα άλλα απόλυτα προβλέψιμης τελετής, αλλά πρακτικά να επισκιάσει τα πάντα· ακόμη και την εκκωφαντική σιωπή των σταρ (ίσως και κατόπιν οδηγίας) σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Κατά τα λοιπά έγιναν, όπως είπαμε, τα προβλεπόμενα: η Τζέσικα Τσαστέιν κέρδισε στον πρώτο γυναικείο ρόλο, χάρη στην αφοσιωμένη ερμηνεία της στο «The Eyes of Tammy Faye», ο Κένεθ Μπράνα επικράτησε στο πρωτότυπο σενάριο με το «Belfast», ενώ το «Dune» του Ντενί Βιλνέβ σάρωσε τα Οσκαρ (6) στις τεχνικές κατηγορίες, όπως η φωτογραφία, ο ήχος και το μοντάζ. Οσο για τις μουσικές στιγμές τις βραδιάς, ξεχώρισαν σίγουρα δύο: από τη μία η λαμπερή Μπιγιονσέ, η οποία ερμήνευσε το «Be Alive» από ένα ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο τένις στην παλιά γειτονιά των αδελφών Γουίλιαμς. Και από την άλλη, η ντυμένη στα κατάμαυρα Μπίλι Αϊλις, που τραγούδησε το «No Time to Die» μαζί με τον αδελφό της, Φινέα, προτού οι δυο τους παραλάβουν και το σχετικό Οσκαρ.