Τίτλοι τέλους για τον θρυλικό κινηματογράφο Έμπασσυ στο Κολωνάκι

Τίτλοι τέλους για τον θρυλικό κινηματογράφο Έμπασσυ στο Κολωνάκι

Η Odeon, στην οποία ανήκει ο κινηματογράφος, παραδέχεται πως το Εμπασσυ έκλεισε οριστικά, «λόγω διακοπής της μίσθωσης του κτιρίου», όπως δήλωσε στην «Κ».

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τη περίοδο 2006-2007, όταν «ανακάλυπτα» για πρώτη φορά τα σινεμά του κέντρου, θυμάμαι πως το Εμπασσυ στο Κολωνάκι ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου. Αίθουσα υπόγεια, από αυτές που νιώθεις πως κατεβαίνεις στα σπλάχνα της πόλης, για να βρεις τελικά ένα μικρό παλατάκι. Βαριές κουρτίνες, ωραίος φωτισμός, πολύ αναπαυτικά καθίσματα· ό,τι πρέπει για να δεις υπέροχα φιλμ, όπως το «Καληνύχτα και καλή τύχη» του Τζορτζ Κλούνεϊ, το «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» με τη Μαριόν Κοτιγιάρ ή τις «Ραγισμένες αγκαλιές» του Αλμοδόβαρ, που παίζονταν εκείνο τον καιρό.

Μέσα στη δεκαετία που ακολούθησε, το Εμπασσυ σταδιακά παρήκμασε, αφημένο στην τύχη του: οι τοίχοι έσταζαν νερά, η μοκέτα ξέφτισε, τα καθίσματα ξεχαρβαλώθηκαν. Τελικά έκλεισε, όπως και οι υπόλοιποι κινηματογράφοι, με την επέλαση της πανδημίας, ωστόσο τα φώτα στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ παρέμειναν σβηστά και μετά την άρση των απαγορεύσεων. Η σημερινή διεύθυνση του κινηματογράφου, που ανήκει στην Odeon, ύστερα από μερικά «ήξεις αφήξεις» το προηγούμενο διάστημα, παραδέχεται πως το Εμπασσυ έκλεισε οριστικά, «λόγω διακοπής της μίσθωσης του κτιρίου», όπως δήλωσε στην «Κ». Στη θέση του, σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται να ανοίξει κάποιου είδους νυχτερινό κέντρο.

Το οξύμωρο είναι πως ένα τέτοιο νυχτερινό μαγαζί, διάσημο μάλιστα, λειτουργούσε με το ίδιο ακριβώς όνομα στην οδό Πανεπιστημίου το 1962, όταν η κινηματογραφική αίθουσα ήρθε για να διεκδικήσει μέρος της δόξας. Και τα κατάφερε πολύ καλά, όντας για πολλά χρόνια το μόνο χειμερινό σινεμά στην περιοχή του Κολωνακίου. «Τότε οι άνθρωποι πηγαίνανε σινεμά πολύ καλοντυμένοι, ήτανε μεγάλη υπόθεση η βραδυνή έξοδος. Ειδικά στο “Εμπασσυ” ερχόταν πολύ καλός κόσμος. Ερχόντουσαν καλλιτέχνες, ηθοποιοί βασικά, τις Δευτέρες που δε δουλεύουνε τα θέατρα, πολιτικοί, σπουδαίοι άνθρωποι. Ολοι οι πολιτικοί περάσανε από το “Εμπασσυ”, εκτός από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το γιατί δεν το ξέρω, μπορεί να έτυχε. Πάντως ήταν ο μόνος που δεν ήρθε», θυμάται ο επί 30 χρόνια διευθυντής του σινεμά, Γιώργος Παπαντωνίου, στο αναλυτικότατο βιβλίο «Τα σινεμά της Αθήνας» του Δημήτρη Φύσσα.

Φυσικά, η πλούσια ιστορία του έχει και παρατράγουδα. Την Πρωτοχρονιά του 1977 εξουδετερώθηκε εκεί βόμβα η οποία είχε τοποθετηθεί με αφορμή την προβολή της ταινίας «Επιδρομή στο Εντεμπε» του Ιρβιν Κέσνερ. Η ταινία εξιστορούσε την περίφημη επιχείρηση Ισραηλινών κομάντο στο αεροδρόμιο του Εντεμπε στην Ουγκάντα το 1976, για την απελευθέρωση ομήρων, έπειτα από αεροπειρατία.

Τα αίματα πάντως ζεστάθηκαν ακόμα περισσότερο τον Οκτώβριο του 1988, όταν έξω από το Εμπασσυ κατέφθασε όχλος αγανακτισμένων πιστών οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την προβολή της ταινίας «Ο τελευταίος πειρασμός» του Σκορσέζε, βασισμένης στο ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη. Στην καταγραφή του Φύσσα διαβάζουμε τα εξής: «…Δεν επαρκούσε πλέον η διακοπή της προβολής. Στη γεμάτη αίθουσα παρευρίσκεται ο εισαγγελέας. Η προβολή έχει αρχίσει και κάποιοι εισχωρούν κρυφά από άλλη είσοδο. Προσεγγίζουν την οθόνη από το πίσω μέρος και την καταστρέφουν. Η προβολή, φυσικά, διακόπτεται. Ο εισαγγελέας, εξερχόμενος, δηλώνει: “Είδα τα πρώτα πέντε λεπτά και δεν πρόσεξα τίποτα το άσχημο”».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή