«Eνα θέμα που έχω παρατηρήσει πως ισχύει τις τρεις δεκαετίες που ασχολούμαι με το εφηβικό θέατρο είναι ότι το νεανικό κοινό είναι πολύ περισσότερο έντιμο από τους μεγαλύτερους, και με μεγαλύτερη ετοιμότητα και ευχέρεια λόγου εκφράζει τη δυσφορία του από μια παράσταση, όταν οι ενήλικοι είναι πολύ πιο ευγενείς. Θυμάμαι μια παράσταση της Royal Shakespeare Company στο Stratford. Συνόδευα μια ομάδα νέων, και μάλιστα διαφόρων εθνοτήτων, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είχαν πάει ξανά στο θέατρο. Σε ένα σημείο του έργου υπήρχε μια ξιφομαχία. Hταν ένα μέρος που δεν ήταν καλό. Κάποιοι από τους νέους άρχισαν να γελούν, και μάλιστα δυνατά. Ορισμένοι από το υπόλοιπο κοινό άρχισαν να δυσφορούν και μερικοί μου έκαναν νόημα να τους επιπλήξω επειδή ήταν αγενείς. Αλλά ήταν έντιμοι, όχι αγενείς», λέει στην «Κ» ο Κρις Κούπερ, ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος, δάσκαλος και πολυγραφότατος συγγραφέας που έχει αφιερώσει την καλλιτεχνική ζωή του στη δημιουργία θεάτρου για νέους, ενώ υπήρξε για σειρά ετών καλλιτεχνικός διευθυντής και οργανωτής νεανικών σκηνών στη Μεγάλη Βρετανία. Oπως λέει ο ίδιος στην «Κ», «έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς μου στο θέατρο στην εκπαίδευση».
Ο Κρις Κούπερ βρέθηκε στην Αθήνα προ ημερών φιλοξενούμενος της Εφηβικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου για να συντονίσει ένα στούντιο συγγραφής θεατρικών έργων για το εφηβικό θέατρο, με τη συμμετοχή τεσσάρων Ελλήνων συγγραφέων –του Γιώργου Παναγιωτάκη, της Αρτέμιδος Μάνου, της Σοφιάννας Θεοφάνους και της Ευαγγελίας Γατσωτή– καθώς και εφήβων από τα τακτικά εργαστήρια του Μικρού Εθνικού.
«Γενικά δεν διακρίνω τη συγγραφή για ενηλίκους σε σχέση με ένα θεατρικό για ανηλίκους. Και οι δύο ηλικιακές ομάδες συνδέονται συναισθηματικά και πνευματικά με το έργο. Το θέατρο μας προσφέρει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τον κόσμο με τη συνθετότητα και τις αντιφάσεις του. Το θέατρο έχει θεσμικά παιδαγωγική λειτουργία γιατί μπορεί να μας αλλάξει την οπτική για τα θέματα μέσα στη ζωή. Βεβαίως μπορεί να υπάρξουν θεματολογικές διαφορές ανάμεσα στο θέατρο για ανηλίκους και σε εκείνο για ενηλίκους. Το θέατρο θα γινόταν πιο πλούσιο εάν ξοδεύαμε περισσότερο χρόνο για να βρούμε τρόπους να εμπλέξουμε το κοινό, νέους και μεγαλύτερους», παρατηρεί.
«Ενα θέατρο που απευθύνεται σε ανηλίκους είναι επιτυχημένο όταν εμπλέκονται περισσότερο, όταν μέσα τους “δημιουργούν” χώρο για να εξερευνήσουν και να δημιουργήσουν τις δικές τους αξίες από το να παπαγαλίσουν τετριμμένα σχόλια. Από την εμπειρία μου έχω διαπιστώσει ότι δουλειές από καλλιτέχνες που εξειδικεύονται στο θέατρο για ανηλίκους είναι πιο καινοτόμες και παίρνουν περισσότερα ρίσκα», καταλήγει.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr