Ανακοινώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, μαζί με το ρεπερτόριο του θεάτρου «Πορεία»: στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ανάδειξης νέων θεατρικών συγγραφέων με τίτλο «Νέο Αίμα», στη σκηνή της οδού Τρικόρφων θα παρουσιαστούν δύο πρωτότυπα έργα, που ξεχώρισαν από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής, με την καθοδήγηση των εισηγητών της, του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και του Θανάση Τριαρίδη. Και το επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι η ιδέα των δύο συγγραφέων για μια σχολή θεατρικής γραφής (που την αγκάλιασε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου «Πορεία», Δημήτρης Τάρλοου) είναι ίσως μοναδική στο εγχώριο ελεύθερο θέατρο.
Κάπως έτσι, το θρίλερ «Labor» της αποφοίτου της σχολής Ανθής Τσιρούκη, με ήρωες δύο πλαστικούς χειρουργούς που περιθάλπουν, στα όρια της παρέμβασης, έναν νεαρό τραυματία, θα ανέβει από τις 3 Μαΐου, σε σκηνοθεσία της Εμιλυ Λοΐζου και με πρωταγωνιστές τους Στέλιο Μάινα, Ιωάννα Παππά και Ορέστη Χαλκιά. Στις 6 Μαΐου στο πρόγραμμα προστίθεται η σκοτεινή κωμωδία «Νυχιάνγκ» της Ευαγγελίας Γατσωτή, με πρωταγωνίστριες μια αισθητικό (Αλεξία Καλτσίκη) και μια πελάτισσά της (Θάλεια Σταματέλου) που οδηγούνται σε εξομολογήσεις – σκηνοθετεί ο ίδιος ο Δημήτρης Τάρλοου.
«Πολλοί μαθητές μας θέλουν να φέρουν έναν καινούργιο τρόπο ύπαρξης του κειμένου στη θεατρική σκηνή», λέει ο κ. Χατζηγιαννίδης.
Τα δύο έργα παρουσιάζονται ταυτόχρονα γιατί το εγχείρημα ξεκίνησε το ακαδημαϊκό έτος 2019-2020, μεσολάβησε όμως η πανδημία. Η υπόλοιπη διαδικασία δεν άλλαξε: οι υποψήφιοι κάθε χρονιάς κατέθεσαν βιογραφικά και δείγματα γραφής και στη συνέχεια, οι δεκαπέντε που προκρίθηκαν στο τμήμα αρχαρίων και στο τμήμα προχωρημένων εξασκήθηκαν στην εύρεση της φωνής και της θεματολογίας τους και στη συγγραφή έργων, με το καλύτερο κάθε χρονιάς να επιλέγεται για ανέβασμα από ειδική επιτροπή και με τα υπόλοιπα να αναρτώνται στο poreiatheatre.com.
Είναι άραγε νωρίς για να εξακριβώσουμε τι καινούργιο φέρνουν στη θεατρική γραφή οι νεότερες γενιές; «Δεν είναι νωρίς», αποκρίνεται ο Θανάσης Τριαρίδης: «Δεν υπάρχει θέατρο χωρίς τις νεότερες γενιές. Από τους μαθητές μας, κάποιος θα φέρει κάτι παραδοσιακό, κάτι ποιητικό ή εξπρεσιονιστικό, άλλος κάτι πολιτικό, άλλος θέατρο interface, πορνογραφικό – όλοι κάτι θα φέρουν. Δεν ξέρω τι από όλα αυτά ή από εκείνα που γράφω εγώ είναι καινούργιο. Ξέρω όμως ότι δεν μπορεί να υπάρξει θέατρο χωρίς τα κείμενα που γράφονται τώρα. Ο Στανισλάφσκι άλλαξε το παγκόσμιο θέατρο όχι όταν πήγε στον Μολιέρο και τον Σαίξπηρ, αλλά όταν ανέβασε το έργο ενός 36χρονου: τον “Γλάρο” του Τσέχοφ. Το καλύτερο είναι ότι ο “Γλάρος” είχε ανέβει προηγουμένως στην Αγία Πετρούπολη και είχε κατέβει σε μια εβδομάδα. Και όμως, σήμερα, όποια ιστορία του θεάτρου ανοίξετε, θα δείτε ότι το θέατρο άλλαξε από το ανέβασμα όχι του “Γλάρου” ως ογκόλιθου, αλλά ως αποτυχημένου κειμένου ενός συγκαιρινού του Στανισλάφσκι. Αν θέλετε μια εγχάραξη στην ιστορία του θεάτρου, πρέπει να πάτε στα κείμενα που γράφονται τώρα. Δεν ξέρω ποια είναι τα καλά, εκεί όμως θα φανεί η ιδιοφυΐα».
Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης προσθέτει κάτι ακόμα: «Βλέπουμε σε πολλούς μαθητές μας μια ανάγκη, μια τάση, εκτός από το να βρουν τη δική τους φωνή, να φέρουν και έναν καινούργιο τρόπο ύπαρξης του κειμένου πάνω στη θεατρική σκηνή. Πολλές φορές αυτό έχει κάτι ρομαντικό, άλλες φορές κάτι παιδαριώδες ή κάτι πολύ συγκινητικό. Διαπιστώνουμε πάντως ότι οι νέοι άνθρωποι αναζητούν έναν καινούργιο δρόμο. Και όσο και αν είναι δύσκολο, όσο και αν επιτυγχάνεται ελάχιστες φορές, είναι συγκινητική η θέληση για κάτι τέτοιο, ο προσανατολισμός τους προς τα εκεί».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr