H Χριστοφίλη Λεκκάκου γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ασκούμενη δικηγόρος. Η Νομική αποτελεί το δεύτερο πτυχίο της, καθώς είναι και απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το φιλοσοφικό μυθιστόρημα «Ο Φτερωτός Κλέφτης» (εκδ. Βακχικόν) είναι το πρώτο της βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το βιβλίο της ανησυχίας» του Πεσσόα και το αγαπημένο μου, το οποίο βρίσκεται πάντα στο κομοδίνο μου, το «Αγαπητέ Θεέ» του Ερίκ Εμα-νουέλ Σμιτ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Σκάρλετ Ο’ Χάρα από το «Οσα παίρνει ο άνεμος». Εμβληματική, αυστηρή, βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιβιώνει.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Αδιαμφισβήτητα τον αγαπημένο μου συγγραφέα, Αλμπέρ Καμύ, αλλά και τον πάντα επίκαιρο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Θα ήταν μια συναρπαστική συνύπαρξη.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
«Ο αληθινός σέρνει πίσω του όλες τις καρδιές, δίχως καν να το προσέξει», από το βιβλίο «Οι λέξεις» του Ζαν-Πολ Σαρτρ.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» του Οσκαρ Ουάιλντ, το οποίο, αν και εξυψώνει αρχικά το δώρο της ομορφιάς, καταλήγει ένας ύμνος στην ανθρωπιά και στην καλοσύνη, χωρίς τις οποίες ακόμη και η αυταπόδεικτη αξία ενός γοητευτικού προσώπου φθείρεται, γερνά, νοσεί.
Ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«Ο μύθος του Σισύφου» του Αλμπέρ Καμύ.
Σε τι είδους τοπίο διαδραματίζεται ο «Φτερωτός Κλέφτης»;
Ο Φτερωτός Κλέφτης είναι ο κόσμος των παιδιών στον Ουρανό. Τα παιδιά που «φεύγουν» από τη Γη μεταφέρονται εκεί, σε ένα τοπίο ειδικά διαμορφωμένο για εκείνα. Εκεί γίνονται μέλη μιας διαφορετικής συνύπαρξης, μιας αγαστής συνεργασίας, η οποία περιλαμβάνει από παγόνια και πυγολαμπίδες μέχρι τον ίδιο τον Θεό.
Ο Ντάνιελ τι ανακαλύπτει στο μεγάλο αυτό ταξίδι του στο Επέκεινα;
Ο Ντάνιελ ξεκινά στον Φτερωτό Κλέφτη ένα μοναδικό ταξίδι γεμάτο διδαχές και εμπειρίες, έχοντας στο πλάι του έναν πολύτιμο φίλο, τον Θεό. Εκεί ανακαλύπτει την αξία των ζώων, την ανιδιοτέλεια της ψυχής, την αισθητική του έρωτα, τη γοητευτική ευφυΐα της φύσης, ενώ, τέλος, κατακτά και τη σπουδαιότερη αλήθεια: «Δεν είναι η ευτυχία το τέρμα, είναι η συμπόνια».
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να πρωταγωνιστεί ο Θεός σε ένα βιβλίο;
Ο Θεός, παρά τις πολλές εκφάνσεις του, αντιπροσωπεύει για εμένα την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ξεκούραστη, λυτρωτική, ένα ταξίδι στην κάθαρση, μια εύκολη, μα όχι πάντα ανώδυνη, παραδοχή.