Με τα δύο νέα ξενοδοχεία που θα ανεγερθούν από τον ίδιο φορέα έργου στην περιοχή γύρω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αντιλαμβάνεται κανείς την προσδοκία για ανάκαμψη της Πατησίων. Τα ξενοδοχεία, το ένα στη θέση του θεάτρου «Αθήναιον» και το άλλο στη γωνία των οδών Ηπείρου και 3ης Σεπτεμβρίου, φαίνεται να έχουν ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική και η ανέγερσή τους έχει, λόγω των συγκυριών, ιδιαίτερο συμβολισμό. Είναι σημαντικό μαζί με τις πολλές αποκαταστάσεις κτιρίων που πρέπει να γίνουν στην Πατησίων, στην 3ης Σεπτεμβρίου, στην Αχαρνών και σε όλους τους ενδιάμεσους δρόμους, να απελευθερωθεί χώρος για να δούμε νέα και καλή αρχιτεκτονική. Αυτή η σύνθεση θα επισφραγίσει την ανοδική πορεία, την οποία, προς το παρόν, την οσμίζεται κανείς στον αέρα. Δεν έχει ακόμη πάρει μορφή. Δεν έχει γίνει «ατμόσφαιρα».
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την ολιγωρία όλων αυτών των ετών, που επέτρεψε την παρακμή της Πατησίων. Το θέμα είναι να υπάρξει πολιτική για το σύνολο της περιοχής του Μουσείου, με επιδράσεις σε μεγάλη ακτίνα. Εχουμε ακούσει αποσπασματικά για επενδύσεις μικρού, μεσαίου ή μεγάλου βεληνεκούς, από το Μινιόν έως μεσοπολεμικές πολυκατοικίες, αλλά δεν έχουμε ακούσει παραγωγή πολιτικής σκέψης γύρω από το μείζον θέμα της περιοχής του Μουσείου και του Πολυτεχνείου. Το ζήτημα είναι βαθύ και σύνθετο και άπτεται θεμάτων κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, αισθητικών, λειτουργικών. Εχει να κάνει με την ανθρωπογεωγραφία, την οικονομική καχεξία, την αποεπένδυση, τη δέσμευση της περιοχής από ομάδες του περιθωρίου και τη σταδιακή απώλεια γοήτρου. Ολα αυτά μπορεί να αναταχθούν. Αλλά θα πρέπει να κληθούν σε έναν δημόσιο διάλογο και όσοι είναι εκεί και υποφέρουν όλα αυτά τα χρόνια. Επιχειρηματίες, μορφωτικά ινστιτούτα (π.χ. της Ιταλίας), κάτοικοι, υποψήφιοι επενδυτές. Αναπόφευκτα, σκέφτομαι πόσο πιο «σωστό» θα ήταν αν μια ξενοδοχειακή επένδυση είχε γίνει στο «Ακροπόλ Παλάς», που από μόνο του έχει υπεραξία και ένα νέο κτίριο να σχεδιαζόταν εξαρχής για όσα σκέφτεται το υπουργείο Πολιτισμού. Αλλά κανείς δεν ήλπιζε σε επενδύσεις σε μια περιοχή που είχε αφεθεί στην τύχη της.