Ο Βαγγέλης Μπίκος χορεύει ένα ποίημα και μία πρόκληση

Ο Βαγγέλης Μπίκος χορεύει ένα ποίημα και μία πρόκληση

«Για το “Petite Mort” του Κίλιαν, θα έλεγα ότι είναι ένα πραγματικό αριστούργημα σύμπραξης κίνησης και μουσικής».

3' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι ο Α΄ χορευτής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Εχει ερμηνεύσει κλασικούς ρόλους, καθώς και μερικούς που δημιουργήθηκαν για τον ίδιο. Οχι ακριβώς παράξενο για κάποιον που όταν έκανε οντισιόν για σπουδές στην Αγγλία έγινε δεκτός με υποτροφία σε έξι σχολές – τελικά αρίστευσε στο Βασιλικό Μπαλέτο του Μπέρμιγχαμ. Και ίσως τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί στον Βαγγέλη Μπίκο, αν δεν είχε προηγηθεί η ημέρα που κατάλαβε ότι θέλει να γίνει χορευτής. «Ηταν η πρώτη φορά που μπήκα σε αίθουσα χορού και έπιασα την μπάρα – κάπου στα δεκαπέντε μου, δεκατέσσερα μισό», λέει. «Θυμάμαι τη μυρωδιά του ξύλου, της αίθουσας, τα παράθυρα, το φως, τη φωνή της δασκάλας, τι φορούσα. Τα θυμάμαι σαν χθες, ήταν πολύ έντονη στιγμή».

Από την περασμένη Τετάρτη και για δύο τελευταίες παραστάσεις (σήμερα στις 7.30 μ.μ. και αύριο στις 6.30 μ.μ.), ο Βαγγέλης Μπίκος εμφανίζεται στη Λυρική, στην παραγωγή «3 Rooms»: ένα τρίπτυχο σύγχρονου χορού, σε χορογραφίες του Γίρζι Κίλιαν (καλλιτεχνικού διευθυντή της ομάδας Nederlands Dans Theater την περίοδο 1975-1999), του Οχάντ Ναχαρίν (που διηύθυνε την Batsheva Dance Company από το 1990 έως το 2019) και του διευθυντή του Μπαλέτου της Λυρικής, Κωνσταντίνου Ρήγου. Η χορογραφία του Ρήγου, σε μουσική του καλλιτεχνικού διευθυντή της Λυρικής, Γιώργου Κουμεντάκη, λέγεται «Το ισοκράτημα ενός παιδιού». Οι δύο άλλες, το «Petite Mort» του Κίλιαν και το «Minus 16» του Ναχαρίν, στις οποίες χορεύει ο Βαγγέλης Μπίκος, συνοδεύονται μουσικά από πιανιστικά κοντσέρτα του Μότσαρτ η πρώτη, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει μελωδίες από τον Ντιν Μάρτιν έως το μάμπο, την τέκνο και την παραδοσιακή ισραηλινή μουσική.

Πώς θα περιέγραφε, αν μπορούσε, τα δύο συγκεκριμένα σύγχρονα έργα σε κάποιον παλιό χορευτή – τον Νιζίνσκι για παράδειγμα; «Για το “Petite Mort” του Κίλιαν», απαντάει, «θα έλεγα ότι είναι απλά ένα ποίημα, ένα πραγματικό αριστούργημα σύμπραξης κίνησης και μουσικής. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να “δεις” την κίνηση και μπορείς να κλείσεις τα αυτιά και να “ακούσεις” τη μουσική. Είναι απίστευτη χορογραφία και αποτελεί ιστορικό κομμάτι στον χώρο μας. Για το “Minus 16” του Ναχαρίν θα έλεγα ότι είναι μια πρόκληση, όχι μόνο για το σύνολο, αλλά και για τον κάθε χορευτή ξεχωριστά, που καλείται να υπερβεί εαυτόν. Αυτήν την οδηγία μάς έδωσε και ο Ναχαρίν: να εξαντλήσουμε οποιοδήποτε απόθεμα αντοχής έχουμε και να δούμε πού θα φτάσουμε. Πάνω στην κούραση, εκεί που λες “τώρα θα λιποθυμήσω”, καλείσαι να δεις τι μπορεί να κάνει το σώμα σου εκείνο το δευτερόλεπτο».

Ο Βαγγέλης Μπίκος χορεύει ένα ποίημα και μία πρόκληση-1
[ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ]

Ο Ναχαρίν

Ειδικά ο Ναχαρίν έχει αναπτύξει και μια καινοτόμο κινησιολογική γλώσσα, ονόματι «Γκάγκα», με στόχο την όξυνση της φαντασίας του χορευτή και την υπέρβαση των συνηθειών του. Τι προσφέρει σε ένα χορευτή κλασικής και νεοκλασικής τεχνοτροπίας όπως ο Βαγγέλης Μπίκος; «Λύνει πολύ τις αρθρώσεις», αποκρίνεται εκείνος, «και βοηθάει στο να βάζεις το μυαλό πριν την κίνηση, να καταλαβαίνεις για ποιον λόγο ας πούμε σηκώνεις τα χέρια, κινείς τα πλευρά ή ανοίγεις τις ωμοπλάτες».

Εκτός από τους παλιότερους της τέχνης του, πάντως, ο Βαγγέλης Μπίκος γνωρίζει και τους νέους, όχι μόνο ως δάσκαλος της ανώτερης επαγγελματικής σχολής χορού «ΧοροΧρόνος». Πόσο διαφορετικά προσεγγίζουν τον χορό τα σημερινά παιδιά; «Εχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα», καταλήγει ο Βαγγέλης Μπίκος, «που ταυτόχρονα είναι και μειονέκτημα: την τεχνολογία και την εύκολη πρόσβαση στην εικόνα και στα ακούσματα. Ο,τι θέλουν μπορούν να το έχουν σε λίγα δευτερόλεπτα στο κινητό τους. Είναι θετικό, γιατί βρίσκεις εύκολα πληροφορίες, είναι όμως και παγίδα, που μέσα της πέφτει ένα 95% των παιδιών, και η οποία τους κάνει λίγο παθητικούς, λίγο μαλθακούς, όταν πρέπει να μπουν σε μια αίθουσα και να το παλέψουν. Γιατί για να εξελιχθείς, για να μπορείς να πεις ότι κάτι έχτισα, πρέπει κάθε μέρα να ξεπερνάς τα όριά σου. Αν μένεις πάντα εντός πλαισίου, ποτέ δεν θα δεις τι μπορείς να κάνεις παρακάτω. Το καινούργιο βρίσκεται πάντα εκτός ορίων και, δυστυχώς, η τεχνολογία, το να βρίσκεις πληροφορίες τόσο εύκολα, δεν βοηθάει».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή