Αν δούμε το πρώτο μισό της δήλωσης του προέδρου του Βρετανικού Μουσείου, τότε ίσως να λέγαμε ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο. «Θα μπορούσε να επιτευχθεί μια συμφωνία με την Αθήνα», είπε ο Τζορτζ Οζμπορν στο βρετανικό ραδιόφωνο LBC σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
Ο ίδιος όμως κάπως το αδειάζει λέγοντας παρακάτω ότι στο Βρετανικό Μουσείο τα Γλυπτά αφηγούνται την ιστορία ενός πολιτισμού σε σύγκριση με τους άλλους πολιτισμούς, ενώ στην Ελλάδα αφηγούνται μόνον την ιστορία του ελληνικού πολιτισμού. «Νομίζω ότι υπάρχει μία συμφωνία που μπορεί να επιτευχθεί, και να αφηγηθούμε και τις δύο ιστορίες, στην Αθήνα και στο Λονδίνο», σημείωσε. Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου επαναλαμβάνει την πρόταση δανεισμού των Γλυπτών στην Ελλάδα, προοπτική που η ελληνική πλευρά απορρίπτει μέχρι σήμερα διότι έτσι θα αναγνωριζόταν εμμέσως η βρετανική ιδιοκτησία των Γλυπτών.
Σε διευκρινιστική μας ερώτηση, εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου επανέλαβε την πάγια θέση του μουσείου, ότι δηλαδή είναι πάντα διατεθειμένο να εξετάσει αιτήματα «δανεισμού» αντικειμένων από τις συλλογές του και ότι οι συζητήσεις γύρω από τα Γλυπτά πρέπει να γίνονται με επίκεντρο τη «δημόσια πρόσβαση» και να μην περιορίζονται σε ένα «νομικίστικο και ανταγωνιστικό» περιεχόμενο. «Ο ρόλος ενός μοντέρνου μουσείου είναι να παρέχει ένα χώρο όπου αυτά τα αντικείμενα εμπνέουν τη δημιουργικότητα και βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν το παρελθόν, να διαμορφώνουν το παρόν και να προετοιμάζονται για το μέλλον», σημειώνουν.
Δεν είναι εύκολο να νιώθει κανείς την πίεση της κοινής γνώμης που τάσσεται υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα και να κάνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο κ. Οζμπορν μπορεί να μίλησε για συμφωνία και διάλογο «χωρίς κόκκινες γραμμές» αλλά η διαπραγμάτευση τώρα έχει αλλάξει επίπεδο, καθώς η UNESCO ζητάει ο διάλογος να είναι διακρατικός και όχι μεταξύ μουσείων. Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι και το «πόδι της θεάς», το θραύσμα Fagan, ήρθε πρώτα ως δάνειο στην Ελλάδα πριν από χρόνια και μετά –πριν από μερικές μέρες– βρήκε τη μόνιμη θέση του στη συλλογή του Μουσείου Ακρόπολης. Ολα θέλουν τον χρόνο τους.