«Γραμματιζούμενοι της μπάρας, εφευρέτες της γειτονιάς, προφήτες της ενορίας, πολιτικοί του καφενείου, φιλόσοφοι των κέντρων διασκέδασης: αυτοί θα αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη της οργάνωσής μας», λένε οι «7 τρελοί» του Ρομπέρτο Αρλτ, που σχεδιάζουν να κατακτήσουν τον κόσμο με τη μυστική τους οργάνωση, έναν κόσμο βίας και αδικίας.
Το μυθιστόρημα του Αργεντίνου συγγραφέα, γραμμένο το 1929, λίγο πριν από το ξέσπασμα του μεγάλου κραχ, περιγράφει έναν κόσμο σε αναβρασμό: οικονομική κρίση, βία, τρομοκρατία, η φαντασίωση του εύκολου πλουτισμού. Ο ήρωας του μυθιστορήματος χάνει τη δουλειά και τη γυναίκα του, χάνει τον δρόμο του και μετατρέπεται σε εύκολο στόχο για να ενταχθεί στη μυστική οργάνωση που είναι κάτι ανάμεσα σε τσίρκο και αίρεση.
«Το μυθιστόρημα περιγράφει μια συνθήκη και μια κατασκευή ζωής που μου θύμισε τη γενιά της κρίσης», μας λέει η σκηνοθέτις Ελεάνα Τσίχλη, η οποία μεταφέρει το βιβλίο του Αρλτ (κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδ. Ροές το 2008) στη σκηνή της Πειραιώς 260, σε μετάφραση της Εφης Γιαννοπούλου. «Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι άνθρωποι των οποίων η ύπαρξη εκμηδενίζεται, ζουν στο απόγειο της βιομηχανικής επανάστασης αλλά νιώθουν πολύ μικροί απέναντι στα πανύψηλα κτίρια των μεγαλουπόλεων. Αντιλαμβάνονται ότι ζουν σε μια εποχή που δεν αντιστοιχεί στον τρόπο ζωής των προγόνων τους», σημειώνει η 39χρονη σκηνοθέτις και αυτό, προσθέτει, είναι ένα χαρακτηριστικό και της δικής της γενιάς. «Οι περισσότεροι μεγαλώσαμε σε μια συνθήκη που σήμερα θα τη χαρακτηρίζαμε συνθήκη ευμάρειας, ενώ όταν βγήκαμε στον κόσμο της εργασίας καταλάβαμε ότι ψάχνουμε σαν τρελοί έναν τρόπο για να επιβιώσουμε», τονίζει.
Ανθρωπος των πόλεων
«Οταν βγήκαμε στον κόσμο της εργασίας, καταλάβαμε ότι ψάχνουμε σαν τρελοί έναν τρόπο για να επιβιώσουμε», λέει η σκηνοθέτις.
Το έργο φωτογραφίζει τον άνθρωπο των πόλεων που ζει με το άγχος, την αγωνία και την αβεβαιότητα του αύριο και φαντάζεται ένα δυστοπικό μέλλον. Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και λίγο πριν από την επιβολή της πρώτης στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή, η οργάνωση των τρελών και των τσαρλατάνων καθοδηγείται από τον μυστηριώδη «Αστρολόγο» και οραματίζεται έναν κόσμο που θα βασίζεται σε ένα καινούργιο ψέμα. Οι «7 τρελοί» διαθέτουν ένα γκροτέσκο χιούμορ και μια σκέψη που «εξοστρακίζεται» από την κοινή λογική. Οσο προχωράει όμως το έργο, το λιγοστό φως δίνει τη θέση του στο σκοτάδι.
«Οι χαρακτήρες δεν πιστεύουν στην αλήθεια γιατί δεν πιστεύουν στο μέλλον, νομίζουν ότι δεν τους αναλογεί το μέλλον», υπογραμμίζει η κ. Τσίχλη, η οποία εντοπίζει ομοιότητες με τις συνέπειες της πανδημίας και του εγκλεισμού στον ψυχισμό ορισμένων ανθρώπων. «Στα δύο χρόνια της καραντίνας δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει στο μέλλον, το αύριο ήταν άγνωστο ακόμη και μερικές ώρες πριν έρθει. Εκεί αρχίζεις και αμφισβητείς τις βεβαιότητες, εικάζεις πράγματα, φαντασιώνεσαι».
Η ίδια ανήκει στη γενιά της οικονομικής κρίσης, αλλά το πλήγμα των τελευταίων χρόνων είναι συνολικά ανώτερο, μας λέει, από τις καθημερινές απογοητεύσεις και ματαιώσεις που έχει και η ίδια σε ένα επάγγελμα που επίσης έχει πονέσει αρκετά. «Τα μάτια μου είναι στραμμένα προς την κοινωνία, από εκεί αντλώ το θέατρο που θέλω να κάνω, δεν γίνεται πια το αντίστροφο», επισημαίνει. Η παράσταση είναι και μια ευκαιρία, προσθέτει, να γνωρίσει το κοινό το έργο ενός σχεδόν άγνωστου συγγραφέα στην Ελλάδα. Οι «7 τρελοί» κυκλοφόρησαν το 2008 από τις εκδόσεις Ροές και τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησαν ακόμη τρία βιβλία του Αρλτ από διαφορετικές εκδόσεις. Ποια φράση κρατάει από το έργο; «Χρειάζεται και λίγη χαρά στη ζωή. Δεν έχουμε δικαίωμα να ζούμε έτσι».
«7 τρελοί», 24-26 Ιουνίου, Πειραιώς 260.