Παγκόσμια ημέρα κατά της πλαστικής σακούλας η σημερινή και ελπίζω όχι η μοναδική ημέρα μέσα στον χρόνο που ασχολούμαστε με το πρόβλημα των πλαστικών στις θάλασσες. Ας θυμηθούμε ένα πρόσφατο περιστατικό: Τον περασμένο Μάιο, μια ραμφοφάλαινα, μήκους 5 μ. και 30 εκ., εντοπίστηκε νεκρή σε παραλία της Ρόδου. Το θέαμα προκάλεσε θλίψη, που έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν δημοσιοποιήθηκαν τα ευρήματα της νεκροψίας. Είχε καταπιεί περίπου 15 κιλά πλαστικά, που στάθηκαν μοιραία για τη ζωή της. Δυστυχώς, δεν είναι η μοναδική περίπτωση, έχουν προηγηθεί αρκετές στο παρελθόν με ζιφιούς και άλλα κητώδη που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες πλαστικών οι οποίες δεν τους επιτρέπουν να τραφούν σωστά με κατάληξη την καχεξία και τον θάνατό τους. Επίσης συχνά οι θαλάσσιες χελώνες μπερδεύουν τις σακούλες με τον αγαπημένο τους μεζέ, τις μέδουσες, και στην προσπάθειά τους να τις φάνε, πνίγονται.
Τα πλαστικά σκουπίδια αποτελούν ναρκοπέδιο για τους θαλάσσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με έρευνες διεθνών περιβαλλοντικών οργανώσεων, έως το 2050 το βάρος των πλαστικών στους ωκεανούς, οι οποίοι καλύπτουν περίπου το 70% της επιφάνειας του πλανήτη, παράγουν το 50% του οξυγόνου και απορροφούν το 25% του συνόλου των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, μπορεί να είναι μεγαλύτερο από αυτό του συνόλου των ψαριών σε αυτούς.
Η Μεσόγειος, για να μείνουμε στη γειτονιά μας, είναι από τις πιο επιβαρυμένες περιοχές. Μόνο στα ελληνικά νερά καταλήγουν ετησίως 11.500 τόνοι πλαστικών και απ’ αυτή την ποσότητα μέρος επιστρέφει στο πιάτο μας και στο στομάχι μας. Καθώς τα πλαστικά βρίσκονται παντού, στο έδαφος, στις θάλασσες, στα ποτάμια, στην τροφική αλυσίδα, υπολογίζεται ότι χωρίς να το θέλουμε καταναλώνουμε περίπου 5 γραμμάρια την εβδομάδα.
Μπροστά στη ζημιά που προκαλείται από τη χρήση της πλαστικής σακούλας στο περιβάλλον και στη ζωή μας, το να τη βγάλουμε εντελώς από την καθημερινότητά μας είναι μια πολύ μικρή πράξη προσφοράς. Δεν χάνουμε τίποτα χωρίς πλαστικές σακούλες, αντιθέτως κερδίζουμε πολλά.