Την πιο αποκαρδιωτική περιγραφή της καταστροφής στη Μικρά Ασία δίνει υπαξιωματικός της 7ης Μεραρχίας ονόματι Τάκης Κόντος στο βιβλίο του «Μικρασία Τέλος», που εξέδωσε το 1960.
Σειρά τηλεγραφικών, στακάτων προτάσεων, ορισμένες από τις οποίες δεν βγάζουν νόημα, με τον τρόπο που δεν βγάζει νόημα η αλληλουχία στίχων κρυπτικών:
«Σάββατο 13 Αυγούστου 1922. Ευρέτ-Μπογιαλή-Σινάν Πασά, κανονίδι ο ήλιος δεν φαίνεται. Νύχτα Σινάν Πασά. Τμήματα ανακατωμένα. Τα βεγγαλικά και οι τρακατρούκες, και Διαταγή επιχειρήσεων. Τουφεκιές όλη την ώρα. (…) Το αεροδρόμιο που καίγεται. Τ’ αρχεία τα ρούχα, (το γραφτό του κακομοίρη). Το Παν. Ο λόχος Στρατηγείου. (Που είναι τα ρούχα μας;). Μια νύχτα περικυκλωμένοι. Από παντού τουφεκιές. Κρύο και κρύο. Ο Μουτούσης. (…)
Τετάρτη 17 Αυγούστου. Παρατηρητήριο. Επίθεση δυο μεραρχιών. Κρισιμότης. Ο Πλαστήρας, (άκρον αριστερόν) βλέπει το Ν. Συγκρότημα (Τρικούπη). Δελτίον Β. Συγκροτήματος. Ηρεμία. – «Πας ανώτερος να τουφεκίζει». Νύχτα-φεγγάρι. Φέβγουμε σαν κατσίκια. «Που πάτε για το Χριστό» – χαλασμός κυρίου – σάλπιγγες – ζήτω – «πίσω φαυλοκράτες». Το άλογο του επιτελικού. Ο πληγωμένος. «Την Παναγία σας». (…)
Πέμπτη 18 Αυγούστου. (…) Η Δευτέρα μεραρχία. Κατά το βραδάκι μερικές τουφεκιές. Τα χωριά καίγονται. (…) Παρασκευή-Σάββατο 19 και 20 Αυγούστου. (…) Η απαισιότερη πορεία. Κούραση τρομερή. Τα χωριά καίγουνται. Την αυγή σταφύλια. Στάση στο δάσος. (…)
Το ψαχούλεμα των σπιτιών. Τα ένστικτα του εμπρηστή. (…) Δίψα τρομερή στον κάμπο της Φιλαδέλφειας.
Κυριακή-Δευτέρα 21-22 Αυγούστου. Το ψαχούλεμα των σπιτιών. Τα ένστικτα του εμπρηστή. (…) Δίψα τρομερή στον κάμπο της Φιλαδέλφειας. Μεσημέρι 22 Φιλαδέλφεια που καίγεται. Τα τραίνα. (…)
Τρίτη 23 Αυγούστου. (…) Ας πάει στο διάβολο γα ψυχραιμία. Η συστάδα των δένδρων. «Oσοι δεν έχουν μουλάρι». (…) «Πάρ’ τον κάτω». Ρόδια. Η φάλαγγα των φυγάδων. Ολα καίγουνται. Οι «Σάρδεις» με τη φωτιά. Ο Πακτωλός με τα χρυσάφια του Αχμετλή. Το μουλάρι που είνε πεσμένο, η ζάχαρη. (…)
Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή 26-27-28 Αυγούστου. Πρωί δρόμο. Φάλαγγες και φάλαγγες. Στη 16 η ώρα «Τάκη για κύττα, για κύττα». Η Σμύρνη και τα καράβια, «οι μύριοι και τα κέρατά τους». Η κωλομάχη. (…)»
Δεν το ξέρει ο Τάκης Κόντος αλλά είναι ποιητής, όχι όμως λυρικός μα δωρικός, ανελέητος:
«Τετάρτη-Πέμπτη 31 Αυγούστου-1 Σεπτεμβρίου. (…) Τα μύγδαλα του Ουζούν Κιοπρού. Ο κωλικός. Τα μπουρλότα της υποχώρησης. Η καβάλα ανάμεσα στα μύγδαλα. (…) Οι σειρήνες των βαποριών. (…)
Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου. Κατά τις 2 ξεκινάμε κι’ εμείς. Τραγωδία. Νύχτα ακόμα Τσεσμές. Το μακελειό των ζωντανών. Πάλι η “Καλιόπη”. Επιβιβαζόμαστε. Vρα 17. Χίος».