Η Τζούλια Μάργκαρετ Κάμερον (Julia Margaret Cameron) γεννήθηκε στην Καλκούτα το 1815 αλλά έζησε κυρίως στην Αγγλία. Το σπίτι της, το Ντιμπόλα Λοτζ (Dimbola Lodge) στον κόλπο Φρεσγουότερ της νήσου του Ουάιτ, νότια της Αγγλίας, έχει την ιστορία του.
Στο ωραίο βιβλίο του «The Sea Inside» (εκδ. Forth Estate-Harper Collins), ο Αγγλος συγγραφέας Φίλιπ Χόαρ (Philip Hoare) γράφει πως ο άνδρας που θα παντρευόταν η Τζούλια, ο Τσαρλς, ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της και με βαθιά αδυναμία στη νήσο Κεϋλάνη –σημερινή Σρι Λάνκα– στον Ινδικό ωκεανό.
Το Ντιμπόλα Λοτζ πήρε την ονομασία του από την οικογενειακή φυτεία καφέ του Τσαρλς στην Κεϋλάνη, επηρεάζοντας και την αρχιτεκτονική του.
Με έδρα αυτό το εξωτικό σπίτι σε ένα καθ’ όλα βρετανικό νησί της Μάγχης, η Κάμερον εξέλιξε την πρωτοποριακή –για την εποχή– τέχνη της φωτογραφίας, κυρίως του πορτρέτου.
Στο σπίτι των Κάμερον μπαινόβγαιναν μποέμ ζωγράφοι, διανοούμενοι ή «απλώς αλλόκοτοι τύποι».
Κατά τον θαλασσόπληκτο Χόαρ, οι σκιές και οι φωτισμοί της παραπέμπουν σε «υποβρύχιες σκηνές». Αξιομνημόνευτη είναι η φωτογραφία που τράβηξε της Αλις Λίντελ, που πιο μικρή είχε εμπνεύσει στον Λούις Κάρολ την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Σήμερα, στην οικία που έχει γίνει μουσείο, μπορεί κάποιος να δει αναρτημένα τα πορτρέτα που τράβηξε των μεγάλων Αγγλων ποιητών της Βικτωριανής περιόδου, Αλφρεντ Λορντ Τένισον και Ρόμπερτ Μπράουνινγκ, όπως και του Καρόλου Δαρβίνου. Σημειωτέον, την ίδια περίοδο και στο ίδιο νησί, ο Τένισον έγραφε για τα ειδύλλια του βασιλιά Αρθούρου και ο Δαρβίνος το έπος του για την εξέλιξη των ειδών. «Ηταν λες και ο κόσμος αναδιατάχθηκε στα απώτερα όρια της Αγγλίας», σχολιάζει ο Χόαρ.
Το νησί είχε πάντοτε έναν υπνωτιστικό χαρακτήρα, καταπράσινο και γαλάζιο, ήταν σαν να επέπλεε σε ένα πέλαγος λήθαργου, όμως, στο σπίτι των Κάμερον μπαινόβγαιναν μποέμ ζωγράφοι, διανοούμενοι ή «απλώς αλλόκοτοι τύποι», διοργανώνονταν χοροί και αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις. Κάποιοι συνέκριναν το σπίτι με την «Αθήνα του Περικλή», σε άλλους θύμιζε πιο πολύ «γαλλικό σαλόνι παρά αγγλική συνεστίαση».
Ο εξωτισμός της Ασίας όμως οδήγησε τελικώς το ζεύγος στη μακρινή Κεϋλάνη. Αναχωρώντας με το πλοίο από το Σαουθάμπτον το 1875, πήραν όλα τους τα υπάρχοντα τακτοποιημένα μέσα σε δύο φέρετρα, ένα για τον καθένα, που επιτελούσαν ρόλο αποσκευών. Γνώριζαν πως δεν θα επέστρεφαν ποτέ ξανά στην Αγγλία.
Τέσσερα χρόνια μετά, η Κάμερον άφησε την τελευταία της πνοή στην Κεϋλάνη, ψηλά στους λόφους όπου καλλιεργούσαν τσάι. Ο Χόαρ γράφει πως πέθανε νύχτα, κοιτώντας τον έναστρο ουρανό. Η τελευταία της λέξη: «Ομορφο».