Δισκογραφικά μιλώντας, δεν ήταν άσχημη χρονιά μέχρι στιγμής το 2022. Ενδεικτικά, εκτός από τις «στουντιακές» επανόδους που επιφύλαξαν για το κοινό τους οι Tears For Fears, ο Κέντρικ Λαμάρ και ο Λίαμ Γκάλαχερ των Oasis, νέα και ενδιαφέροντα άλμπουμ είχαμε από την Μπιγιονσέ και τον Τζακ Γουάιτ, τον The Weeknd και τον Εντι Βέντερ των Pearl Jam, τον Ελβις Κοστέλο και τους Arcade Fire, ενώ οι νέες διεθνείς τάσεις εκπροσωπήθηκαν από τη Rosalía με τα φλαμένκο-ποπ καμώματά της, τον Bad Bunny με την πορτορικάνικη τραπ του, την FKA Twigs και τα παιχνίδια της με τον ήχο, τους αιχμηρούς Fontaines D.C. κ.ά.
Για κάποιο λόγο που εδώ ίσως έχει να κάνει με τη φθινοπωρινή επάνοδο του ακροατηρίου στις καταναλωτικές συνήθειές του, αρκετοί δίσκοι κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο: για παράδειγμα, το «Patient number 9» αυτού του τρελάρα του Οζι Οσμπορν, με το οποίο ο «πρίγκιπας του σκότους» αποδεικνύεται ξανά εφτάψυχος και ικανός να γιορτάσει την άγρια χαρά της μουσικής του· το «XXV» του Ρόμπι Γουίλιαμς επίσης, που τον ανέβασε για 14η φορά στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ, επίτευγμα που ούτε ο Ελβις δεν είχε σημειώσει στην Αγγλία· το «Autofiction» των Suede, που σηματοδότησε μια επιστροφή στις βασικές αρχές των Βρετανών.
Δείτε τώρα τι θα συμβεί αυτό το Σαββατοκύριακο: καινούργιο άλμπουμ θα έχουν στα ράφια των δισκοπωλείων (και στις πλατφόρμες, σύμφωνοι) η Ισλανδή Μπιορκ, οι Αμερικανοί Pixies και οι επίσης Αμερικανοί (στην ιθαγένεια, καθότι στην ψυχή είναι μάλλον Κέλτες) Dropkick Murphys. Με βάση τα έως τώρα δείγματα, το «Fossora», της καλλιτεχνικά ακάματης Μπιορκ, επικεντρώνεται στη λαϊκή παράδοση της χώρας της και στην αγάπη της για τα μανιτάρια – τη φύση γενικώς. Το «Doggerel» των αγαπημένων του Κερτ Κομπέιν, Pixies, διαθέτει μερικά σινγκλ που ακούγονται μάλλον συμβατικά για τα εναλλακτικά ροκ δεδομένα της μπάντας. Και εκείνοι οι Κέλτες που λέγαμε, δείχνουν με τον τίτλο του, «This machine still kills fascists», ότι ούτε τις αναφορές τους έχουν ξεχάσει (τον Γούντι Γκάθρι εν προκειμένω) ούτε τη φολκ-πανκ ενέργειά τους.
Οσο, πάντως, πλησιάζουν οι γιορτές, τα νέα άλμπουμ θα πληθαίνουν. Σταχυολογώντας, στις 14 Οκτωβρίου, οι Backstreet Boys θα κυκλοφορήσουν το «A very Backstreet Christmas» και αν αυτή ακούγεται ως μια κυρίως εμπορική κίνηση, το ίδιο δεν ισχύει με το «Return of the Dream Canteen», που οι Red Hot Chili Peppers αποφάσισαν να βγάλουν εκείνη τη μέρα και μόλις έξι μήνες μετά το άλμπουμ τους «Unlimited love». Στις 14 Οκτωβρίου θα είναι διαθέσιμο και το «ForeverAndEverNoMore» του Μπράιαν Ινο, που αν κρίνουμε από όσα ακούσαμε στην περυσινή συναυλία του Βρετανού στο Ηρώδειο, θα αξιοποιεί τόσο τις τρυφερές όσο και τις τραχιές πλευρές της ambient μουσικής.
Λίγες ημέρες αργότερα, οι Νορβηγοί A-ha ίσως επιβεβαιώσουν με το «Τrue North» ότι δεν είναι απλώς η μπάντα που 37 χρόνια πριν τραγουδούσε το «Take on me». Οι Arctic Monkeys με το «The car» θα χρειαστεί να πείσουν τουλάχιστον έναν μουσικό συντάκτη ότι ο Αλεξ Τέρνερ μπορεί πλέον να γράψει και κάτι πιο σύνθετο από δημοφιλείς ηδυπαθείς μελωδίες. Η Τέιλορ Σουίφτ σχεδόν δεν χρειάζεται να πείσει κανέναν, και ίσως γι’ αυτό ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά το επικείμενο «Midnights». Ωστόσο, το μεγάλο «Αφεντικό» όλων είναι ένα: ο Μπρους Σπρίνγκστιν αποκάλυψε προ ημερών ότι θα κυκλοφορήσει στις 11 Νοεμβρίου το «Only the strong survive», που θα περιέχει διασκευές από το ρεπερτόριο της r’n’b και της σόουλ μουσικής.
Καινούργιες δουλειές έχουν οι Simple Minds και οι Royksopp (τα «Direction of the heart» και το τρίτο μέρος του «Profound mysteries» αντίστοιχα), μην ξεχνάμε όμως και το περίφημο «ακυκλοφόρητο υλικό», που συνήθως αναδύεται λίγο πριν από τα Χριστούγεννα: φέτος αφορά παλιές ηχογραφήσεις των Creedence Clearwater Revival, του Τζίμι Χέντριξ και των Doors.
