Πώς μπορεί μια άθλια μουσικοκριτική να γεννήσει ένα διασκεδαστικό μουσικό έργο; Για την ακρίβεια, όχι ακριβώς μουσικό, μιας και οι μελωδίες στην παράσταση «The Music Critic», που ανεβαίνει αύριο Πέμπτη στο Ηρώδειο –και το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη– θα παιχτούν μόνο και μόνο για να… συρθούν στον βούρκο από τις κριτικές του Τζον Μάλκοβιτς. Οχι βέβαια του ιδίου αλλά των επιφανών μουσικοκριτικών που τις συνέγραψαν ανά τους αιώνες, βάζοντας στο στόχαστρο μερικούς από τους σπουδαιότερους κλασικούς συνθέτες όλων των εποχών, όπως ο Μπετόβεν, ο Σούμαν, ο Μπραμς, ο Ντεμπισί και πολλοί άλλοι, κριτικές που συγκέντρωσε σήμερα ο εμπνευστής της παράστασης (και επίσης μουσικός) Αλεξέι Ιγκουντέσμαν.
Ο Αμερικανός ηθοποιός παραχώρησε χθες συνέντευξη Τύπου, όπου μοιράστηκε τις δικές του απόψεις πάνω σε κριτικούς και κριτικές, πάντα με ευγένεια, αλλά και δίχως να χαριστεί σε κανέναν… «Η αλήθεια είναι πως όταν, μια φορά κι έναν καιρό, φύγαμε από το πανεπιστήμιο με μερικούς φίλους και ξεκινήσαμε έναν θεατρικό θίασο στο Σικάγο, αν ακούγαμε όσα έλεγαν οι κριτικοί μάλλον θα τα είχαμε παρατήσει. Πάντως, λυπάμαι που η κριτική έχει χάσει κάπως σήμερα το κύρος της επειδή έχει γίνει “πιο δημοκρατική”», παρατηρεί ο Μάλκοβιτς αναφερόμενος στην ανεπίσημη κριτική που ο καθένας πια κάνει στα κοινωνικά δίκτυα, και συμπληρώνει: «Δεν είναι θετική εξέλιξη, αν και μερικές φορές βρίσκω διασκεδαστική την εφευρετικότητα κάποιων ανώνυμων σχολίων στο Διαδίκτυο».
«Το βασανιστήριο»
Στο τελευταίο μέρος της παράστασης, το οποίο τιτλοφορείται χαρακτηριστικά «Το βασανιστήριο του Μάλκοβιτς», περιλαμβάνεται ένα φρικτό σημείωμα που γράφτηκε κάποτε για τον ίδιο. «Ηταν για ένα μουσικό έργο που παίξαμε πριν από μερικά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη από κάποιον Τούρκο κριτικό. Οταν ο Αλεξέι μού την έδειξε για την παράσταση, δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω επί 15 λεπτά. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν πως ήταν κρίμα που ο πατέρας μου δεν ζούσε για να τη διαβάσει· θα χαιρόταν πολύ, διότι θα επιβεβαίωνε όλη του τη θεωρία για εμένα από τότε που ήμουν μικρό παιδί», αναφέρει αυτοσαρκαστικά ο Μάλκοβιτς.
«Λυπάμαι που η κριτική έχει χάσει κάπως σήμερα το κύρος της επειδή έχει γίνει “πιο δημοκρατική”».
Οσο για τη δική του σχέση με τις κριτικές εν γένει, εκείνος απαντά: «Δεν θεωρώ πως βρίσκομαι σε κάποιου είδους διαμάχη με τους κριτικούς. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να πληροφορούν το κοινό για κάτι που είδαν, άκουσαν ή αισθάνθηκαν, κι εγώ τη δική μου, που είναι να δημιουργήσω κάτι όπως πρέπει. Δεν με βοηθά αν αυτό “αρέσει” ή “δεν αρέσει”. Εκείνο που με βοηθάει είναι να κάνω καλά τη δουλειά σύμφωνα με τα δικά μου στάνταρ και των συναδέλφων μου».
Κάπου εκεί ο διάσημος Κορεάτης πιανίστας Χιουνγκ Κι Ζου, ο οποίος λαμβάνει επίσης μέρος στην παράσταση, επεμβαίνει για να μοιραστεί μια (διαφωτιστική) πρόγευση από αυτή: «Ξέρετε τι κοινό έχουν ένας κριτικός μουσικής με ένα γυναικολόγο; Και οι δύο ψάχνουν να βρουν προβλήματα εκεί όπου οι υπόλοιποι αναζητούν την απόλαυση…». Στο μεταξύ, ο Τζον Μάλκοβιτς απαντά λακωνικά, αλλά θετικά, πάνω στο θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα («το υποστηρίζω») και αναφέρει πως ο αγαπημένος του κλασικός συνθέτης είναι ο Μότσαρτ, πριν η κουβέντα στραφεί ξανά στις κακές κριτικές.
«Δεν ξέρω αν έμαθα ποτέ κάτι από μια κακή κριτική. Μια κακή κριτική είναι μάλλον απίθανο να εντοπίσει το ίδιο το πρόβλημα, αν και μπορεί να είναι ακριβής ως προς την ύπαρξη του προβλήματος. Και αυτό, όχι γιατί πιστεύω πως οι κριτικοί δεν είναι αρκετά ικανοί ή τους λείπει το ενδιαφέρον για το εκάστοτε έργο. Είναι σαν να ζητήσεις από εμένα να διαβάσω σανσκριτικά. Δεν ξέρω να το κάνω. Και ναι, μπορείς να πεις ότι δεν με ενδιαφέρει να μάθω, οπότε γιατί να προσπαθώ καν; Εχω πολλή δουλειά να κάνω. Δεν μπορώ να εξαρτώ τον εαυτό μου από την κάθε άποψη. Εχω ήδη πολλές απόψεις ο ίδιος».
Η παράσταση «The Music Critic» θα παρουσιαστεί στο Ηρώδειο στις 6 Οκτωβρίου και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 8 του μηνός.