Πάντοτε η ατμόσφαιρα της προ-γενικής πρόβας μιας παράστασης έχει ένταση. Είναι η τελευταία γενική δοκιμή με όλο τον θίασο και την ορχήστρα επί σκηνής, τους τεχνικούς «ετοιμοπόλεμους», τους ενδυματολόγους και τους σκηνογράφους να ελέγχουν τις τελευταίες λεπτομέρειες. Αυτό συνέβαινε και στην πρόβα του μπαλέτου «Δον Κιχώτης» που παρακολουθήσαμε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ, μόνον που ο χορογράφος της παράστασης, ο Βραζιλιάνος Τιάγκο Μπορντίν δεν υπήρξε ούτε στιγμή εκνευρισμένος. Οταν τον συναντήσαμε για λίγο στο διάλειμμα, ομολόγησε ότι οι τελευταίες ημέρες του ήταν γεμάτες άγχος, αλλά στ’ αλήθεια έμοιαζε χαλαρός κι ελαφρύς σαν φτερό. Ο «Δον Κιχώτης» του Λούντβιχ Μίνκους είναι ένα από τα πιο διάσημα μπαλέτα όλων των εποχών. Η χορογραφία που θα δούμε στην Αθήνα βασίζεται στην κλασική χορογραφία του Μαριίς Πετιπά, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε το 1869 στο Θέατρο Μπολσόι. Μόνον που ο Μπορντίν, ένας από τους σημαντικότερους χορογράφους της νέας γενιάς, με μεγάλη αγάπη για το κλασικό μπαλέτο και μια επιτυχημένη θητεία στο Μπαλέτο του Αμβούργου υπό την καθοδήγηση του λαμπρού Τζον Νοϊμάγερ αλλά και στο Nederlands Dans Theater, δεν άφησε όλα τα κλασικά στοιχεία ακριβώς στη θέση τους.
«Αφού διάβασα το μυθιστόρημα του Θερβάντες ξεκίνησα να ασχολούμαι με όσα οι γιατροί διαπίστωσαν μελετώντας το», μας λέει ο ίδιος. «Οπως κατάλαβα, το βιβλίο υπήρξε σημαντικότατο στην έρευνα σχετικά με νευρολογικά προβλήματα, μιας που περιγράφει περιστατικά αϋπνίας, κρίσεων επιληψίας και νυχτερινού τρόμου. Θεώρησα λοιπόν σημαντικό να βάλω μέσα στο συγκεκριμένο κλασικό έργο ένα μικρό σχόλιο του παρόντος, μια αναφορά στον σύγχρονο κόσμο μας».
Ετσι, η πρώτη έκπληξη της παράστασης έρχεται αμέσως μετά την έναρξη. Ο Δον Κιχώτης βρίσκεται στο νοσοκομείο, και μια νοσοκόμα σπρώχνει το αναπηρικό του καροτσάκι, ενώ ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος των μηχανημάτων που ελέγχουν την κατάσταση του οργανισμού, τον παλμό της καρδιάς και την αναπνοή. Αίφνης, ένα τεράστιο βιβλίο-σκηνικό καταλαμβάνει τη σκηνή και ο ήρωάς μας σηκώνεται, αφήνει πίσω του το παρόν και μπαίνει μέσα στον φανταστικό, υπέροχο κόσμο του. Αυτόν που έχει δημιουργήσει για τον Δον Κιχώτη η λογοτεχνία και το μπαλέτο, έναν κόσμο που δεν είναι τόσο σοβαρός όσο κανείς φαντάζεται. Αντιθέτως σε πολλά σημεία, λόγω της παντομίμας και σκηνών που θυμίζουν gags βωβής ταινίας, το φαντασμαγορικό μπαλέτο «Δον Κιχώτης» βγάζει γέλιο.
«Μα πρόκειται για μια κωμωδία», εξηγεί ο χορογράφος, «η οποία όμως πρέπει να υπηρετηθεί όχι μόνον χορευτικά αλλά και δραματουργικά. Για να περάσουν τα αστεία στο κοινό, όλα όσα συμβαίνουν στη σκηνή οφείλουν να είναι απολύτως ξεκάθαρα. Εχουν γίνει διορθώσεις επί διορθώσεων και οι περισσότερες πια δεν αφορούν τις τεχνικές του χορού. Επαναλαμβάνω στους χορευτές πως στα πιο αφηγηματικά μέρη δεν χρειάζεται να κινούνται σαν να χορεύουν, αλλά σαν κανονικοί άνθρωποι τους οποίους το κοινό θα ερωτευτεί. Ακόμη κι αν αυτή είναι μια παράσταση μπαλέτου, οι χορευτές μας πρέπει να διακόψουν για λίγο τον χορό, και σαν ηθοποιοί να μας διηγηθούν την ιστορία».
Προετοιμασία
«Πρόκειται για μια κωμωδία, η οποία όμως πρέπει να υπηρετηθεί όχι μόνον χορευτικά αλλά και δραματουργικά», λέει ο χορογράφος Τιάγκο Μπορντίν.
Τη δεύτερη μεγάλη έκπληξη για το κοινό της παράστασης δημιουργεί η είσοδος στη σκηνή των δύο διεθνών σταρ του μπαλέτου, που συνεργάζονται για πρώτη φορά με το Μπαλέτο της ΕΛΣ, της Γεωργιανής Μάια Μακατέλι και του Ρώσου Ντανιίλ Σίμκιν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η παρουσία και των δύο υπογραμμίζει το υψηλό επίπεδο αυτής της παραγωγής μπαλέτου, της πρώτης τέτοιους είδους στην ΕΛΣ εδώ και πέντε χρόνια.
Ο Σίμκιν έχει τη θέση του Α΄ Χορευτή σε δύο από τις σημαντικότερες ομάδες χορού στον κόσμο: στο America Ballet Theatre και στο Κρατικό Μπαλέτο του Βερολίνου. Εχοντας χορέψει τους σημαντικότερους ρόλους του ρεπερτορίου, και με εμφανίσεις σε διεθνείς παραστάσεις και γκαλά μπαλέτου, έρχεται στην ΕΛΣ για να αντιμετωπίσει μία από τις πιο απαιτητικές χορογραφίες του είδους της, πρόκληση για τους χορευτές του κλασικού χορού.
«Ολα είναι θέμα μεθόδου και σωστού προγραμματισμού», λέει όταν τον ρωτάμε πώς προετοιμάζεται για τη συγκεκριμένη ερμηνεία. «Δουλεύω με το σώμα μου καθημερινά αρκετό καιρό πριν αντιμετωπίσω το στρες των προβών, εξασκούμαι λίγο περισσότερο από όσο απαιτεί η παράσταση. Δηλαδή βάζω παραπάνω βενζίνη στο ντεπόζιτο. Δέκα ημέρες πριν από την παράσταση αρχίζω να προετοιμάζω τα δύσκολα τεχνικά μέρη. Τελειώνω το καθημερινό μάθημα και συνεχίζω με τρέξιμο. Στην αρχή πονάω, αλλά σταδιακά χτίζω τους μυς ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στον ρόλο. Αυτό συνδυάζεται με σωστές δόσεις ξεκούρασης. Το σώμα, ξέρετε, είναι ένα πολύ εύθραυστο σύστημα».
Από σήμερα έως τις 31/12, για 7 παραστάσεις.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ, Reuters
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr