Η Ιρις Τζαχίλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες και στο Ρέθυμνο. Είναι αρχαιολόγος, ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα κύρια ενδιαφέροντά της είναι η αρχαία υφαντική, η ιστορία της αρχαιολογίας και η ιστορία της προϊστορικής τέχνης. Εκανε ανασκαφές στη νήσο Θηρασία και στο Ιερό Κορυφής του Βρύσινα, στην Κρήτη. Επιλογή έργων: «Μινωικά εικαστικά τοπία» (εκδ. Τα πράγματα), «Μια αυθόρμητη γραφειοκρατία, η καθημερινή πολιτική πρακτική στις Βρυξέλλες» (εκδ. Gutenberg), «Mπαϊντίρι 1922, μια μικρασιατική ιστορία απώλειας» (εκδ. Τα πράγματα), «Μια γερμανική συλλογή γραμματοσήμων» (εκδ. Μεταίχμιο).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τον «Ανθρωπο χωρίς ιδιότητες» του Ρόμπερτ Μούζιλ, Τον «Ιωσήφ και τους αδελφούς αυτού» του Τόμας Μαν, τους αυτοβιογραφικούς τόμους της Σιμόν ντε Μπωβουάρ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Δυσκολεύομαι να απαντήσω γιατί επιθυμώ μεν να ταυτίζομαι με γυναικείες μορφές, αλλά οι περισσότερες είναι κατασκευές ανδρικής ματιάς, ακόμη και η λαοφίλητη «Αριάδνη» του Στρατή Τσίρκα. Οι μορφές που αγαπώ στη σύγχρονη λογοτεχνία είναι οι γυναίκες που παρατηρούν και περιγράφουν τη ζωή όπως η Λεύκα της Ζυράννας Ζατέλλη ή η κυρία Νταλογουαίη στο έργο της Βιρζίνια Γουλφ.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Δεν θα τους καλούσα ποτέ σε δείπνο, παρά θα περπατούσα πλάι τους στη γαλήνη του απόβραδου σε ένα χωματόδρομο, πλάι σε κάποιον μεγάλο ποταμό της Μεσευρώπης. Θα τους αισθανόμουν κοντά μου, την άπιαστη Βιρτζίνια Γουλφ και τον μυστηριώδη Ρόμπερτ Μούζιλ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στοιχεία για την αντιφασιστική δράση των Γερμανών στρατιωτών στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, θέμα σχεδόν άγνωστο (στο βιβλίο «Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα», επιμέλεια: Χ. Χατζηιωσήφ).
Τι στόχο έχει η υπόθεση του βιβλίου σας;
Είναι η καταγραφή μιας έρευνας, βήμα βήμα, γύρω από μια γερμανική συλλογή γραμματοσήμων του 1941. Στην ιστορία που αναπλάθω εμπλέκομαι και η ίδια.
Βασίζεται το έργο σας αμιγώς σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα και ποια είναι αυτά;
Πραγματικά αμιγώς αληθινά: το ένα είναι η μητέρα μου Δήμητρα Αγγελίδου, το δεύτερο ο τελείως άγνωστός μου Χέλμουτ Εγκελχαρτ, ο Γερμανός αξιωματικός που της εμπιστεύθηκε τα γραμματόσημα.
Πόσο βαθιά μπορεί να ερευνήσει κανείς, όταν η μεγάλη Ιστορία ισοπεδώνει την ατομική ιστορία;
Οσο και αν η μεγάλη Ιστορία ισοπεδώνει ζωές και διηγήσεις, δεν εξαφανίζει τα μικρά συμβάντα. Η σχέση τους είναι διαλεκτική και μεταξύ τους δύσκολα χαράζονται όρια.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr