Η καινούργια χρονιά ξεκίνησε με μια μεγάλη απώλεια στον χώρο του πολιτισμού.
Είναι πολύ σκληρό να μιλήσεις για τον χαμό ενός τόσο ευγενικού και διακριτικού δημιουργού που σε όλη του τη ζωή δίδαξε ήθος, τόσο με τη στάση της ζωής του όσο και με την ποιότητα της δουλειάς του.
Γνώριμος ο ήχος της κιθάρας του. Συνόδεψε δεκάδες ερμηνευτές οδηγώντας τους στον κόσμο της μουσικής, στα δικά του μουσικά οράματα. Από τους πρωτεργάτες του Νέου Κύματος, τη δεκαετία του ’60, τότε που κάθε βράδυ στις μπουάτ, υπό το φως των κεριών, οι νέοι της εποχής λειτουργούσαν τα αισθήματα, τις ευαισθησίες, τους έρωτές τους μέσα από τραγούδια χαμηλόφωνα και άκρως ρομαντικά. Εκεί ο Νότης Μαυρουδής ζωγράφιζε με τα ηχοχρώματά του τις στιγμές, τις στιγμές που γίνονται εικόνες που παλεύουν με τον χρόνο.
Θυμάμαι τον Νότη στο στούντιο όταν ηχογραφούσαμε τον δίσκο «Ερως ανίκατε μάχαν», το πόσο επέμενε στη λεπτομέρεια κάθε μουσικής φράσης, κάθε στίχου και πώς οδηγούσε τον ερμηνευτή στο μουσικό του τοπίο.
Από τις πιο δυνατές στιγμές που έζησα μαζί του ήταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα το 1984, σε ένα στούντιο στο Νέο Ηράκλειο, όταν μαζευτήκαμε μια παρέα φίλων για να τραγουδήσουμε το εμβληματικό «Πρωινό τσιγάρο» του Αλκη Αλκαίου. Ηταν ο Σάκης Μπουλάς, ο Γιάννης Σιαμσιάρης, ο Γιώργος Μεράντζας, ο Θανάσης Νικόπουλος και είχα την τύχη να κρατώ την πέμπτη θέση στην αυτοσχέδια χορωδία μας.
Με την καθοδήγηση του Νότη Μαυρουδή γίναμε ένα μελωδικό σύνολο που τραγούδησε με εφηβικό ενθουσιασμό και μεγάλη μουσική ακρίβεια ακολουθώντας τον ήχο της κιθάρας. Ηταν αξέχαστες οι στιγμές μας. Η Μούσα της μουσικής μάς είχε αγγίξει.
Ανήσυχο πνεύμα και ακούραστος εργάτης της τέχνης ο Νότης Μαυρουδής. Οι ραδιοφωνικές εκπομπές του αντανακλούσαν τις ευαίσθητες χορδές του αλλά και τις βαθιές του γνώσεις.
Ο Νότης Μαυρουδής ζωγράφιζε με τα ηχοχρώματά του τις στιγμές, τις στιγμές που γίνονται εικόνες που παλεύουν με τον χρόνο.
Ηταν ανήσυχος σαν πολίτης και είχε συχνότατη παρέμβαση στον δημόσιο λόγο, είτε μέσα από έντυπα είτε μέσα από το Διαδίκτυο.
Δάσκαλος στην κιθάρα, μετέδωσε τις γνώσεις σε μαθητές του που σήμερα διαπρέπουν σαν σολίστ. Μέσα από τα έργα για κιθάρα που ηχογράφησε, μέσα από το περιοδικό TAR, βοήθησε τα μέγιστα στην άνοδο του αγαπημένου του οργάνου στη χώρα μας.
Το υψηλής καλλιτεχνικής αξίας έργο του είναι η δική του κατάθεση ψυχής, η δική του παρακαταθήκη, η δική του συνεισφορά στη μουσική μας, στο τραγούδι μας, σε όσους αγαπούν και υμνούν τη ζωή.
Κρατώ καλά μέσα μου όλες τις αναμνήσεις και τις μουσικές εμπειρίες που είχα μαζί του. Ημουν τυχερός που βρέθηκα στον δρόμο του.
Του χρωστώ ευγνωμοσύνη.
*Ο κ. Κώστας Θωμαΐδης είναι τραγουδοποιός.