Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε μια ιδιαίτερη Βραδιά Oπερας την Τρίτη 10 Ιανουαρίου. Δημοφιλή αποσπάσματα διαχρονικών έργων συνθέτουν το πρόγραμμα της συναυλίας με άριες και ντουέτα από την «Κάρμεν» του Ζορζ Μπιζέ, τον «Ριγκολέττο» του Τζουζέπε Βέρντι, τη «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους και την «Εύθυμη χήρα» του Φραντς Λέχαρ κ.ά. Τα αποσπάσματα αποδίδουν οι: Παναγιώτα Πολυζωίδου, Αντώνης Κορωναίος και Δημήτρης Πακσόγλου. Στο πόντιουμ, ο αρχιμουσικός Ρωμανός Παπάζογλου.
Μεταξύ των άλλων όσον αφορά το πρόγραμμα, οι όπερες του Γκαετάνο Ντονιτσέτι αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα του ιταλικού bel canto (μπελκάντο), που κατά λέξη σημαίνει «ωραίο τραγούδι» και χαρακτηρίζει την κυρίαρχη αισθητική και συνθετική τάση των Ιταλών συνθετών όπερας στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.
H μονόπρακτη όπερα «Καβαλερία ρουστικάνα» ήταν ο πρώτος (και ο μεγαλύτερος) θρίαμβος του Πιέτρο Μασκάνι (1870) και συγχρόνως μία από τις πρώτες όπερες του κινήματος του βερισμού, που άντλησε τη θεματολογία του από πρόσωπα και καταστάσεις της καθημερινής ζωής.
Οι πρώτες παραστάσεις της όπερας «Κάρμεν» του Ζορζ Μπιζέ, που βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ, δόθηκαν στο Παρίσι το 1875 και ήταν κάθε άλλο παρά επιτυχημένες. Ο συνθέτης πέθανε τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, χωρίς να προφτάσει να βιώσει τη μετέπειτα θριαμβευτική πορεία της όπεράς του, που άρχισε να γίνεται αποδεκτή από το διεθνές κοινό αλλά και από μεγάλους συνθέτες με ανυπόκριτο θαυμασμό.
Η αριστουργηματική οπερέτα «Η νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους ολοκληρώθηκε το 1874 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά (στη Βιέννη φυσικά) στις 5 Απριλίου της ίδιας χρονιάς υπό τη διεύθυνση του συνθέτη με τεράστια επιτυχία.
Ο πιο επιφανής επίγονος του Σουπέ και του Στράους στο είδος της οπερέτας ήταν ο ουγγρικής καταγωγής Αυστριακός συνθέτης Φραντς Λέχαρ. Το διασημότερο έργο του είναι η «Εύθυμη χήρα», που έκανε την πρεμιέρα της στη Βιέννη τον Δεκέμβριο του 1905. Οι άριες και τα ντουέτα που εμπεριέχονται στο πρόγραμμα της συναυλίας ανήκουν στις πιο διάσημες σελίδες του Λέχαρ.
