Ενα δωμάτιο καλυμμένο με ροζ γούνινο ύφασμα. Τοίχοι και δάπεδο που κάνουν τον χώρο να μοιάζει με λούτρινο αρκουδάκι, «μια μήτρα και φωλιά εραστών ταυτόχρονα, όπου μπλέκουν τα βασικά στοιχεία της παράστασης: η οικογένεια και ο έρωτας», λέει ο σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής αναφερόμενος στο σκηνικό της Εύας Μανιδάκη.
Οι πρόβες για την όπερα δωματίου «Στρέλλα», η οποία βασίζεται στη βραβευμένη ομώνυμη ταινία του Πάνου Κούτρα, έχουν ξεκινήσει και προχωρούν κανονικά, παρότι χρειάστηκε να μεταφερθεί η πρεμιέρα στην Εναλλακτική Σκηνή από τις 28 Ιανουαρίου στην 1η Φεβρουαρίου για τεχνικούς λόγους. Ομως η πολυσυζητημένη παραγωγή, που δημιούργησε θόρυβο πριν ακόμη ανέβει στη σκηνή εξαιτίας της έντονης κριτικής που δέχτηκε η ΕΛΣ κυρίως από εκπροσώπους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας –αρχικώς τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα υποδυόταν βαρύτονος άνδρας και όχι διεμφυλική γυναίκα–, πλέον μπαίνει στην τελική ευθεία.
Στην πρόβα που παρακολουθούμε η Λέττα Κάππα, η Στρέλλα που επιλέχθηκε μέσα από μακρά διαδικασία ακροάσεων ώστε να αναδειχθεί η διεμφυλική καλλιτέχνις που θα ενσαρκώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, φοράει μια γκρίζα κάπα πάνω από την μπεζ μπλούζα της. Αλλοτε δένει τα μακριά μαλλιά της κι άλλοτε τα αφήνει στους ώμους. Τα κοστούμια που έχει σχεδιάσει η Ιωάννα Τσάμη έχουν τη χαρακτηριστική, πολύχρωμη ποπ αισθητική της, με εξαίρεση το μαύρο φόρεμα που φοράει η Στρέλλα όταν υποδύεται τη Μαρία Κάλλας στο drug show της στο νυχτερινό κέντρο «Κούκλες». Εκεί όπου –σύμφωνα και με το σενάριο της ταινίας– γνώρισε τον Γιώργο. Ηταν η αρχή μιας μοιραίας σχέσης και για τους δύο. «Πού έμαθες να κάνεις την Κάλλας;» τη ρωτάει εκείνος στο τέλος της περφόρμανς. «Στην τηλεόραση», του απαντάει. «Νόμιζα ότι τραγουδούσε για μένα. Με έσωσε. Ακόμη νομίζω ότι τραγουδάει για μένα».
«Τι ήταν η Κάλλας για εσάς πριν αναλάβετε αυτόν τον ρόλο;» ρωτάμε την πρωταγωνίστρια της όπερας. «Ο,τι και για τους περισσότερους ανθρώπους, ένα πρόσωπο που θαύμαζα», απαντάει. Οι δικές της «ηρωίδες» ήταν η Εϊμι Γουάινχαουζ, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Σερ, η Μαρινέλλα, καλλιτέχνιδες που υποδύθηκε στο παρελθόν σε drug show στο Strella’s House στο Γκάζι. Κάνει μαθήματα φωνητικής εδώ και πολλά χρόνια, μια και ασχολείται με το σύγχρονο ελληνικό και ξένο τραγούδι. Συνεχίζει τα μαθήματα και τώρα, πολύ εντατικά, παράλληλα με τις πρόβες, με τη δασκάλα της και τη βοήθεια του βαρύτονου Γιώργου Ιατρού, ο οποίος και θα υποδυόταν τη Στρέλλα στην αρχική διανομή.
«Με γοητεύει το θάρρος και η δύναμη της Στρέλλας», λέει η πρωταγωνίστρια Λέττα Κάππα.
«Σχεδόν αισθάνομαι δέος που παίζω στην παράσταση», λέει η κ. Κάππα. Στην ακρόαση για τον ρόλο πήγε μετά την παρότρυνση μιας φίλης, «λίγο τυχαία», μας εξηγεί, και από εκεί άρχισε η περιπέτεια. «Το μουσικό κομμάτι, η όπερα, είναι η μεγάλη πρόκληση στην οποία πρέπει να ανταποκριθώ. Η υποκριτική μού είναι πιο οικεία», σχολιάζει όταν τη ρωτάμε για τον ρόλο. Η ίδια δεν ταυτίζεται με την προσωπικότητα της Στρέλλας, της νεαρής τρανς πόρνης που η οικογενειακή ιστορία της τη στοιχειώνει. «Δεν υπήρξα ποτέ περιθωριοποιημένο άτομο, ούτε ήθελα να ανήκω σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα που θα μου έδινε ταυτότητα», τονίζει. «Ωστόσο με γοητεύει το θάρρος και η δύναμη της Στρέλλας, γιατί ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητά της, η επιθυμία να ζήσει και να αντιμετωπίσει τα τραύματά της είναι ένας άθλος».
Η καλλιτεχνική ομάδα, μεταφέροντας την ταινία σε όπερα δωματίου, πήρε την απόφαση να ζωντανέψει σε ήρωες της παράστασης τα alter ego του Γιώργου και της Στρέλλας, ένα Σκίουρο (Αλέξανδρος Σταυρόπουλος) και την Κάλλας (Αναστασία Κότσαλη), αντιστοίχως. «Αυτά τα δύο πρόσωπα, το άλλο μισό κάθε χαρακτήρα, περιγράφουν την ψυχική κατάσταση των δύο πρωταγωνιστών», εξηγεί ο κ. Κουτλής, που στη «Στρέλλα», για πρώτη φορά, αναμετριέται με ένα οπερατικό έργο. «Η λύση δόθηκε για πρακτικούς αλλά και καλλιτεχνικούς λόγους και θεωρώ ότι προσθέτει θεατρική αξία και μια ουσιαστική σχέση με την ταινία. Συνομιλούμε μαζί της και δεν προσπαθούμε να την αντιγράψουμε απλώς. Πράγμα που θα ήταν καταδικασμένο εξαρχής, νομίζω, όταν έχουμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα όπως αυτή η ταινία», προσθέτει.
Αλλωστε, όπως διευκρινίζει και στο σκηνοθετικό σημείωμά του: «Δεκατρία χρόνια μετά την προβολή της ταινίας και μέσα από μια μουσική πλέον φόρμα θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τα όρια της ηθικής, τις εννοιολογικές φυλακές που επιβάλλονται κοινωνικά, τις διαφυλικές/διεμφυλικές ταυτότητες, τη μη ετεροκανονική επιθυμία και τελικά να αφηγηθούμε τη λίγο παράξενη ιστορία μιας θηλυκότητας στην Αθήνα τού σήμερα, μια ιστορία που, όπως έχουν πει με χιούμορ και για την ταινία, είναι μια ιστορία “για όλη την οικογένεια”».
Για τις ανάγκες της σκηνικής δράσης θα χρησιμοποιηθούν ο κεντρικός χώρος αλλά και τα δύο μπαλκόνια της Εναλλακτικής Σκηνής. Τη μουσική υπογράφει ο Μιχάλης Παρασκάκης, το λιμπρέτο η Αλεξάνδρα Κ* και στη σκηνή θα βρίσκεται δεκαμελές μουσικό σύνολο.