Εχει θλιβερή προϊστορία το «Κοριτσάκι» του γλύπτη Αντώνη Σώχου (1888-1975) που βρίσκεται σε έναν σχετικά απόμερο θύλακο του μικρού πάρκου του Ευαγγελισμού, στο ενδιάμεσο πλάτωμα ανάμεσα στον ομώνυμο σταθμό του μετρό και στο μεγάλο νοσοκομείο. Αμέτρητες φορές η γαλήνια ακινησία του έχει διαταραχθεί με τη βία, έχει βανδαλιστεί, έχει κακοποιηθεί κατ’ εξακολούθηση με τη βοήθεια των σπρέι.
Αλλά για αυτό που συνέβη πιθανότατα την περασμένη Κυριακή μάλλον δεν υπάρχει προηγούμενο. Αγνωστοι καρατόμησαν το κεφάλι του γλυπτού, που τώρα χάσκει βουβός μάρτυρας μιας ακατανόητης πράξης βαρβαρότητας. Δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του βανδαλισμού, ούτε φυσικά ταυτοποιήθηκαν ποτέ οι δράστες. Θαμώνες του πάρκου κάνουν λόγο για εφήβους που ξέσπασαν πάνω στο μικρό κορίτσι με το κανάτι, ενώ περίοικοι επισημαίνουν ότι κυρίως το ανατολικό τμήμα του πάρκου, εκεί όπου κάποτε λειτουργούσε το εστιατόριο «Boschetto» (σήμερα ο περαστικός βλέπει έκπληκτος έναν σωρό από χαλάσματα, μπάζα και πρόχειρες κατασκευές – σημειωτέον, το «κτίσμα» έχει κριθεί κατεδαφιστέο από το 2011…), έχει εποικηθεί από χρήστες ναρκωτικών ουσιών.
Αν υπάρχει μία καλή είδηση από το αποτρόπαιο θέαμα του αποκεφαλισμένου γλυπτού είναι ότι συνελέγησαν όλα τα επιμέρους θραύσματα και είναι δυνατή η αποκατάστασή του από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων.
Ηδη ένα μικρό συνεργείο συντηρητών του δήμου έχει πιάσει δουλειά και είχε καθαρίσει μέχρι χθες αργά το μεσημέρι τη γειτονική, μαρμάρινη προτομή της βασίλισσας Ολγας που επίσης δέχθηκε επίθεση τις τελευταίες ημέρες, πιθανότατα από την ίδια ομάδα· ευτυχώς «γλίτωσε» με κάποιες μουντζούρες και tags. Η τοποθέτηση της προτομής που είχε φιλοτεχνήσει ο Γεώργιος Δημητριάδης έγινε τον Οκτώβριο του 1938 (12 χρόνια μετά τον θάνατο της βασίλισσας Ολγας), παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Β΄, κυβερνητικών αξιωματούχων και πολλών επισήμων καθώς με δική της πρωτοβουλία είχε ιδρυθεί το παρακείμενο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.
Τίποτα, φυσικά, δεν μας διασφαλίζει ότι οι βανδαλισμοί δεν θα επαναληφθούν. Το πάρκο είναι περίπου αφημένο στην τύχη του, στα όρια της εγκατάλειψης και μιας ελάχιστης φροντίδας που επιτρέπει στους διερχομένους να το διασχίζουν με κάποια σχετική ασφάλεια, τουλάχιστον όσο υπάρχει το φως της ημέρας.
Είναι κρίμα γιατί ο χώρος εκπέμπει πνευματικότητα και ησυχία· κυρίως όσο προχωράς ανατολικά, εκεί όπου στέκει το υπέροχο γλυπτό του Σώχου, η ένταση της βλάστησης δημιουργεί ένα μικρό αλλά πολύτιμο αστικό ησυχαστήριο. Δυστυχώς, η εκκρεμότητα της παραμονής των εγκαταστάσεων του παλιού εστιατορίου, σε συνδυασμό με την αδιαφορία των αρμόδιων αρχών (μόνο τον Απρίλιο του 2020 καθαρίστηκε από τον Δήμο Αθηναίων η πέτρινη περίφραξη του άλσους, μήκους 150 μέτρων, που ήταν γεμάτη γκράφιτι και tags), ενισχύει την αίσθηση υποβάθμισης και εγκατάλειψης.
Ας ελπίσουμε ότι τα δύο αυτά κρούσματα βανδαλισμού θα είναι μια ευκαιρία για να ληφθούν πρωτοβουλίες που θα δώσουν πίσω στην πόλη έναν πολύτιμο χώρο πρασίνου και περισυλλογής. Δεν μας περισσεύουν.