Η αυτοκρατορία του φωτός ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες
Ερμηνείες: Ολίβια Κόλμαν, Μάικλ Γουόρντ, Κόλιν Φερθ
«Κοιτώντας πίσω, αυτή η περίοδος της Αγγλίας διασταύρωσε τις φυλετικές διακρίσεις με τη μουσική και τις ται- νίες με έναν ιδιαίτερο και ασυνήθιστο τρόπο», λέει ο σκηνοθέτης.
Ο βραβευμένος με Οσκαρ Σαμ Μέντες επιστρέφει με ένα αρκετά προσωπικό φιλμ, το οποίο μας ταξιδεύει στη Βρετανία του τέλους της δεκαετίας του 1970 και των αρχών του 1980. Η δράση εκτυλίσσεται σε κάποια παραθαλάσσια πόλη, όπου η Χίλαρι (Ολίβια Κόλμαν), μια γυναίκα με ιστορικό θεμάτων ψυχικής υγείας, εργάζεται σε έναν παλιό κινηματογράφο. Εκεί θα γνωρίσει τον Στίβεν (Μάικλ Γουόρντ), έναν όμορφο μαύρο άνδρα, που μόλις πιάνει δουλειά στο ίδιο μέρος. Οι δυο τους θα αναπτύξουν μια ιδιαίτερη, σπάνια σχέση, προσφέροντας ο ένας στον άλλον την ανθρωπιά και την κατανόηση που τόσο έχουν ανάγκη.
Ο Μέντες δημιουργεί μια ιδιότυπη ρομαντική ιστορία, δίνοντας πάντως την εντύπωση πως ενδιαφέρεται περισσότερο να περιγράψει την ατμόσφαιρα και την κουλτούρα της εποχής παρά το δραματικό μπλέξιμο των ηρώων του.
Ολόκληρη η ταινία βρίθει αναφορών κυρίως στη μουσική και στο σινεμά των συγκεκριμένων δεκαετιών, ενώ πανταχού παρόντα είναι και τα κοινωνικά ζητήματα με πρώτο αυτό των φυλετικών διακρίσεων. Επιπλέον, μεγάλη σημασία δίνεται στην έννοια της κοινότητας· μια τέτοια, έστω σε μικρογραφία, δημιουργούν οι υπάλληλοι του σινεμά, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, ενωμένοι ωστόσο από την κοινή τους μοίρα.
«Οι ταινίες ασχολούνται με μυθικά τοπία. Πάντα αναζητάς ένα σημείο, όπου το παρελθόν γίνεται μεγαλύτερο σε μέγεθος και σπουδαιότερο σε θεματική και πιο θρυλικό από το παρόν. Κοιτώντας πίσω, αυτή η περίοδος της Αγγλίας διασταύρωσε τις φυλετικές διακρίσεις με τη μουσική και τις ταινίες με έναν ιδιαίτερο και ασυνήθιστο τρόπο. Η “Αυτοκρατορία του φωτός” είναι, από την άλλη, μια ταινία που γεννήθηκε μέσα στην πανδημία. Το lockdown ήταν μια περίοδος προσωπικών αναζητήσεων και περισυλλογής για όλους μας. Και για εμένα σήμαινε την επαφή με αυτές τις αναμνήσεις που με ταλαιπωρούν από παιδί», σημειώνει ο ίδιος ο Σαμ Μέντες.
Αυτό ακριβώς το ταξίδι των αναμνήσεων σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα θέματα (π.χ. την αδιαπραγμάτευτη αγάπη για το σινεμά της σκοτεινής αίθουσας) που επιχειρεί να εισαγάγει στην ταινία του, κάνει πάντως το σύνολο να μοιάζει κάπως «βαρύ» και βεβιασμένο. Από την άλλη, ευτυχεί να έχει στη διάθεσή του ηθοποιούς όπως ο Κόλιν Φερθ, ο Τόμπι Τζόουνς και φυσικά η σπουδαία Ολίβια Κόλμαν, η οποία προσθέτει άλλη μία άψογη ερμηνεία στην καριέρα της.