Tar ★★★★
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Τοντ Φιλντ
Ερμηνείες: Κέιτ Μπλάνσετ, Νίνα Χος, Νοεμί Μερλάν
Μία από τις σπουδαιότερες γυναικείες ερμηνείες της χρονιάς βοηθάει ένα καλοφτιαγμένο φιλμ, διά χειρός Τοντ Φιλντ, να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο, αποσπώντας τελικά έξι οσκαρικές υποψηφιότητες. Η Λίντια Ταρ (Κέιτ Μπλάνσετ) είναι μια παγκοσμίου φήμης μαέστρος, η οποία βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας της, καθώς ετοιμάζει την παρουσίαση ενός νέου βιβλίου και ταυτόχρονα μια πολυαναμενόμενη ζωντανή εκτέλεση της Πέμπτης Συμφωνίας του Μάλερ, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, την οποία και διευθύνει. Ξαφνικά, ωστόσο, ένα φαινομενικά ασήμαντο περιστατικό θα πάρει τραγικές διαστάσεις, βάζοντας σε κίνδυνο την καριέρα και αναποδογυρίζοντας ολόκληρη τη ζωή της.
Ο Φιλντ γνωρίζει καλά το μεγάλο ατού της ταινίας του, που είναι ασφαλώς η παρουσία της Κέιτ Μπλάνσετ, και φροντίζει να το αναδείξει με κάθε τρόπο. Η Αυστραλή ηθοποιός δημιουργεί έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα, σε πολλά του στοιχεία «ανδρικό» (εξουσία, επιβολή, χειραγώγηση), ο οποίος όμως κρύβει ταυτόχρονα μια πολύ εύθραυστη διάσταση κάτω από τη σκληρή επιφάνεια. Αυτή θα έρθει στο φως καθώς η πίεση –που βάζει κυρίως η ίδια στον εαυτό της– για την απόλυτη τελειότητα αυξάνεται, σε συνδυασμό με τη σαρωτική κριτική των πολιτικά ορθών σόσιαλ μίντια, που θα την ωθήσει στα άκρα. Ειδικά από τη μέση και πέρα το μακροσκελές (πάνω από δύομισι ώρες) δράμα μετατρέπεται σε κανονικό ψυχολογικό θρίλερ, με την Μπλάνσετ να κατευθύνει άψογα και αυτή τη μεταστροφή.
Τόρι και Λοκίτα ★★★
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν
Ερμηνείες: Πάμπλο Σιλς, Ζολί Μπούντου
Οι πάντα κοινωνικά ευαίσθητοι αδελφοί Νταρντέν επιστρέφουν με ένα απλούστατο αλλά γεμάτο ανθρωπιά φιλμ, που ασχολείται με το ευρύτερο θέμα του μεταναστευτικού. Πρωταγωνιστές εδώ είναι δύο παιδιά, ένας δεκάχρονος και μια έφηβη, τα οποία ταξίδεψαν ασυνόδευτα από την Αφρική μέχρι το Βέλγιο, προσδοκώντας να χτίσουν εκεί μια καλύτερη ζωή. Η σκληρή καθημερινότητα, το κυνήγι των «χαρτιών» και η δουλειά σαν «βαποράκια» είναι μερικά από όσα παρακολουθούμε, μέχρι που η Λοκίτα θα βρεθεί σε δύσκολη θέση και ο Τόρι θα σπεύσει δίχως δεύτερη σκέψη σε βοήθεια.
Εχοντας να τα βάλουν περίπου με ολόκληρο τον κόσμο, τα δύο ανήλικα μαθαίνουν να βασίζονται μόνο ο ένας στον άλλο. Ο φιλικός δεσμός που αναπτύσσουν, ανεξήγητος εν μέρει στους υπόλοιπους, είναι βαθύς και ισχυρός, τόσο που θα ρισκάρουν δίχως δεύτερη σκέψη προκειμένου να τον διατηρήσουν. Το ίδιο το φιλμ των Νταρντέν, οι οποίοι κινηματογραφούν και μοντάρουν ταχύτατα, παίρνει διαστάσεις αγωνιώδους θρίλερ, ιδίως προς το τέλος, δίχως πάντως να ξεφεύγει από τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα του.
1.341 καρέ έρωτα και πολέμου ★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2022)
Σκηνοθεσία: Ραν Ταλ
Εμφανίζονται: Μίσα Μπαρ-Αμ, Μπάρακ Μπαρ-Αμ
Το βιογραφικό ντοκιμαντέρ του Ραν Ταλ αφηγείται την ιστορία του πιο διάσημου πολεμικού φωτορεπόρτερ του Ισραήλ, Μίσα Μπαρ-Αμ, μέσα από ένα πελώριο αρχείο εικόνων, στο οποίο ο σκηνοθέτης είχε ελεύθερη πρόσβαση. Χρησιμοποιώντας κατά βάσιν αυτά ακριβώς τα στατικά καρέ και συνεντεύξεις τόσο του ίδιου του καλλιτέχνη όσο και της συζύγου και των παιδιών του, το ντοκιμαντέρ αποτελεί ταυτόχρονα και ιστορική καταγραφή σπουδαίων γεγονότων, από τη δίκη του Αντολφ Αϊχμαν και τον Πόλεμο των Εξι Ημερών μέχρι τη σύρραξη του Γιομ Κιπούρ.
Peter von Kant ★★½
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν
Ερμηνείες: Ντενί Μενοσέτ, Ιζαμπέλ Ατζανί
Ο επιφανής Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν αποτίει φόρο τιμής στον μεγάλο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, παραφράσσοντας τον τίτλο –εν μέρει και την υπόθεση– του περίφημου έργου του τελευταίου «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ». Ο Πέτερ, ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης (Ντενί Μενοσέτ), συζεί με τον βοηθό του, τον οποίο κακομεταχειρίζεται και ταπεινώνει. Μια μέρα στο σπίτι θα «εισβάλει» ο Αμίρ, ένας πανέμορφος νεαρός με περιορισμένα μέσα, τον οποίο ο Πέτερ θα ερωτευθεί, τάζοντάς του να τον κάνει αστέρα της οθόνης. Οπως είναι λογικό, το φιλμ του Οζόν βρίθει αναφορών στο έργο αλλά και στην πληθωρική προσωπικότητα του Φασμπίντερ, δημιουργώντας και μερικές αληθινά απολαυστικές σκηνές στην πορεία. Οι εξάρσεις, οι ανασφάλειες –καλλιτεχνικές και άλλες– και η ιδιοφυΐα μπλέκονται εδώ με τον κυρίαρχο πόθο, σε ένα σύνολο πάντως που μάλλον παραμένει ελλειπτικό, χωρίς να εξετάζει σε πραγματικό βάθος τον ήρωά του.
Μπλε φεγγάρι ★★½
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Αλίνα Γκριγκόρε
Ερμηνείες: Ιοάνα Κίτου, Μιρτσέα Ποστέλνικου
Από τη Ρουμανία μάς έρχεται ένα αξιόλογο φιλμ κοινωνικού ρεαλισμού, το οποίο βραβεύτηκε και στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Πρωταγωνίστρια είναι η Ιρίνα, μια νεαρή κοπέλα, η οποία προσπαθεί να περάσει στο πανεπιστήμιο προκειμένου να ξεφύγει από τη χειριστική οικογένειά της, η οποία την εγκλωβίζει στην τουριστική της επιχείρηση, κάπου στα ορεινά της χώρας. Ταυτόχρονα μια παράξενη σεξουαλική εμπειρία σε ένα πάρτι θα τη φέρει σε επαφή με έναν παντρεμένο καλλιτέχνη και θα ξεκινήσει ένα επικίνδυνο ψυχολογικό παιχνίδι. Ενταγμένη (άτυπα) στα φιλμ με θέμα τη γυναικεία χειραφέτηση, που έρχονται όλο και συχνότερα από τη βαλκανική/ανατολική Ευρώπη, η ταινία της Αλίνα Γκριγκόρε είναι γεμάτη ένταση και άγουρη δυναμική, έχοντας και την πολύ καλή Ιοάνα Κίτου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Κυκλοφορούν ακόμη: Το ντοκιμαντέρ «Θόδωρος Αγγελόπουλος – Νίκος Παναγιωτόπουλος: Ο καθένας και η μουσική του» (***) των Αντώνη Κόκκινου και Γιάννη Σολδάτου. Σε επανέκδοση ο «Θίασος» (*****) του Θόδωρου Αγγελόπουλου και remastered για τα 25 χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία ο «Τιτανικός» (****) του Τζέιμς Κάμερον.