Τα αστεία μεταξύ ενός κεφάτου Τζον Λένον και του κοινού. Τα ευγενικά «ευχαριστώ» του Πολ Μακάρτνεϊ και οι ιαχές για τον Ρίνγκο Σταρ (ο Τζορτζ Χάρισον είχε βραχνιάσει εκείνη τη μέρα και δεν έβγαζε λέξη). Αλλά και πολλά ακόμη, όπως οι διασκευές που το συγκρότημα είχε τελειοποιήσει παίζοντας στο Αμβούργο ένα χρόνο πριν, τα ολοδικά του τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει δύο εβδομάδες νωρίτερα στο άλμπουμ «Please Please Me» και βέβαια η συνύπαρξη τεσσάρων εργατόπαιδων από το Λίβερπουλ με 500 μαθητές ενός ιδιωτικού σχολείου αρρένων. Πόση πολιτισμική ιστορία χωράει σε μια ερασιτεχνική ηχογράφηση ενός γκρουπ; Πολλή, αν το γκρουπ βρίσκεται στο κατώφλι της παγκόσμιας δόξας του και λέγεται Beatles.
Η ηχογράφηση εντοπίστηκε στα τέλη Μαρτίου, από την παραγωγό του BBC Σαμίρα Αχμέντ. Η Αχμέντ θα επισκεπτόταν ως δημοσιογράφος το σχολείο Stowe, βορειοδυτικά του Λονδίνου, γιατί γνώριζε ότι 60 χρόνια πριν, στις 4 Απριλίου 1963, είχαν προσκληθεί να παίξουν εκεί οι Beatles. Ο τωρινός διευθυντής του Stowe, Αντονι Ουολερστάινερ, προσπάθησε να εντοπίσει κάποιους από τους αποφοίτους του ιδρύματος που είχαν παρευρεθεί στη συναυλία, όμως μόνο ένας –ο συνταξιούχος Τζον Μπλούμφιλντ– ανταποκρίθηκε. Και τι σύμπτωση: εκείνο το βράδυ ο από τότε «γκατζετάκιας» Μπλούμφιλντ είχε τοποθετήσει μπροστά από τη σκηνή το καινούργιο του μαγνητόφωνο. Η ποιότητα της ηχογράφησης δεν τον ικανοποίησε και καταχώνιασε την μπομπίνα στο σπίτι του. Στο μεταξύ, οι Beatles ετοιμάζονταν να κατακτήσουν τον κόσμο.
Λίγο αφότου οι Beatles είχαν μετρήσει «1-2-3-4» και είχαν μπει με τα ηλεκτρισμένα εισαγωγικά ακόρντα του «I saw her standing there», τα αγόρια του σχολείου εγκατέλειψαν τις αναστολές τους.
«Ενιωσα το σώμα μου να δονείται από την ωμή δύναμή τους», έλεγε στον Guardian για εκείνη την ηχογράφηση η Σαμίρα Αχμέντ, που μόλις έμαθε για την ύπαρξή της ζήτησε από τον Μπλούμφιλντ να την ακούσει. Ο Μπλούμφιλντ της την παρουσίασε αρχικά μέσω μιας βιντεοκλήσης και η Αχμέντ ένιωθε ότι πραγματοποιεί ένα ταξίδι στον χρόνο. Λίγο αφότου οι Beatles είχαν μετρήσει «1-2-3-4» και είχαν μπει με τα ηλεκτρισμένα εισαγωγικά ακόρντα του «I saw her standing there», τα αγόρια του σχολείου εγκατέλειψαν τις αναστολές τους και άρχισαν να δίνουν παραγγελιές. Στο βάθος, τα λίγα κορίτσια που είχαν την τύχη να παρακολουθούν (κόρες του προσωπικού) ούρλιαζαν. «Πρέπει να ήταν σαν τυφώνας που χτύπησε το σχολείο», έλεγε η Αχμέντ.
Οι Beatles έπαιξαν ακόμη τα «Love me do», «From me to you», «Please Please Me» κ.ά, ενώ από τις επιτυχίες της εποχής έπαιξαν τα αγαπημένα τους «Too much monkey business» του Τσακ Μπέρι, «Twist and shout» των Μέντλεϊ και Ράσελ και αρκετά ακόμη. Ο Μπλούμφιλντ βρίσκεται ήδη σε συζητήσεις με ειδικούς και ιδρύματα που θα αναλάβουν την αποκατάσταση της ηχογράφησης, καθώς φαίνεται πως είναι η παλαιότερη γνωστή ηχογραφημένη συναυλία των «σκαθαριών» στη Βρετανία.
Η Αχμέντ έπαιξε ένα μικρό μέρος της στην εκπομπή Front Row, στο BBC. Στην εκπομπή ακούγεται ο Ουολερστάινερ να λέει ότι οι Αρχές του σχολείου μάλλον δεν ήξεραν τι ακριβώς επέτρεπαν στους μαθητές και τι αντίκτυπο θα είχε πάνω τους. Ο Μπλούμφιλντ το ήξερε: «Με το που είπαν “4”, από το “1-2-3-4″», έλεγε στην εκπομπή, «άλλαξαν τη ζωή μου εντελώς».