Η Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού, ακάματη δημιουργός, κεντάει στην Αθήνα και στην Αίγινα, νύχτα-μέρα. Δεν κάνει μόνον αυτό, καθώς παράλληλα γράφει, διαβάζει, διδάσκει, μελετάει, χωρίς σταματημό. Αλλά το κέντημα, ως μορφή τέχνης, της έχει προσδώσει μοναδικότητα στον ευρύτερο κόσμο της εικαστικής και χειρωνακτικής δημιουργίας, και δεν θα ήταν υπερβολή αν πει κανείς πως μπροστά στα έργα της αναγνωρίζει κανείς το ταλέντο της εθνικής μας κεντήστριας. Είναι ένας άνθρωπος αναγεννησιακός. Οι επιτοίχιες ταπισερί της βρίσκονται αυτήν την περίοδο στο καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Πατησίων, και θα παραμείνουν εκεί έως τις 4 Ιουνίου. Σε αυτήν την έκθεση, με τίτλο «Μύθοι – Παραμύθια – Επιμύθια», την οποία επιμελείται η Ιρις Κρητικού, όλη η καταχωνιασμένη γνώση και εμπειρία, όλο το καταστάλαγμα μιας ζωής αυτογνωσίας και μελέτης, εκβάλλουν στα κομψοτεχνήματα με μεταξωτό και βαμβακερό νήμα ή χοντρό μαλλί. Είναι ένας κόσμος, αυτάρκης, και ταυτόχρονα ένας κόσμος ρευστός, που εισχωρεί στις κοιλότητες μιας κοινής παρακαταθήκης.
Περισσότερο και από την ίδια την τέχνη της σύνθεσης και της εκτέλεσης, οι ταπισερί (αλλά και τα μαξιλάρια και τα κεντήματα για ρούχα και αξεσουάρ) της Μαίρης Γαλάνη-Κρητικού πηγάζουν από μια δεξαμενή-κολυμβήθρα. Τα μοτίβα, τα σύμβολα, οι παραστάσεις, οι κώδικες και τα σπαράγματα μιας βαθιάς κοιλότητας μνήμης και αυτοσυνειδησίας απογειώνουν τα ίδια τα έργα και τα μετατρέπουν σε λάβαρα μιας ευφρόσυνης κατάφασης. Είναι τα ίδια τα έργα κεντήματα μιας συνεκτικής αντίληψης του κόσμου. Η Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού, με σπουδές Γαλλικής Φιλολογίας στη Σορβόννη, δημοσιογράφος επί σειράν ετών στη «Φιγκαρό» και μετά στο «Βήμα», Αιγινήτισσα και Αθηναία, αστή ανοικτών οριζόντων και εκλεκτικών βλεμμάτων, σε βαθιά σχέση με την ευρωπαϊκή και ελληνική κουλτούρα, συγγραφέας του βιβλίου «Αίγινα: τα πρόσωπα – οι τόποι – οι μνήμες» (2010), είναι έτοιμη να μας παραδώσει το νέο της πόνημα με τίτλο «Η κεντημένη μου Αίγινα». Συνομιλήτρια με όλο το πνευματικό υπόστρωμα του νησιού και προσωπική φίλη όλων των μεγάλων καλλιτεχνών που συνδέθηκαν με την Αίγινα, η Μαίρη Γαλάνη-Κρητικού είναι ένας είδος ανθρώπου που σπανίζει.
Ανάγκη για δημιουργία
Τα έργα που βλέπουμε αυτήν την περίοδο στην έκθεσή της, είναι αποτέλεσμα μιας αστείρευτης ανάγκης για δημιουργία. Αλλά και μιας ανάγκης επικοινωνίας με όλες τις υπαινικτικές, αλλά πανταχού παρούσες, δυνάμεις του πνεύματος, με τα δαιμόνια της λαϊκής και αστικής τέχνης. Η κεντητή της γλώσσα επινοεί αυτοσχέδιες σκηνές, όπως λέει η Ιρις Κρητικού, που τόσο εύστοχα συνοψίζει τη θεματολογία των έργων: «Μυθικά ζώα και ομηρικοί ήρωες, αγωνιστές και γενναία ευζωνάκια, παλικάρια και πανωραίες, γοργόνες και Μεγαλέξανδροι, Ρωτόκριτοι και Αρετούσες, πειρατές και θαλασσινοί άγιοι, λιτανείες εικόνων και διασταυρούμενοι Επιτάφιοι, κατανυκτικές Αναστάσεις, ανθισμένες αμυγδαλιές και φωτεινά αιγινήτικα φιστικόδενδρα σχηματίζουν πυκνούς αφηγηματικούς κεντημένους κάμπους που γοητεύουν και ευφραίνουν τον νου και το βλέμμα του θεατή».
Στο καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο σφραγίζει με την προσωπικότητά της η Αιμιλία Κουγιά (που διευθύνει σχολαστικά το εκθεσιακό πρόγραμμα του χώρου), ο επισκέπτης θα διαπιστώσει και αυτήν την τόσο εύφορη συνομιλία των λαϊκών μοτίβων και των διαχρονικών ελληνικών θεμάτων στις ταπισερί με την αιώνια αντίληψη του χρώματος και της αναβλύζουσας ζωής σε αυτόν εδώ τον τόπο. Τα χρώματα της Μαίρης Γαλάνη-Κρητικού, η χαρά της ζωής, η δόξα της Ελλάδας, η αγάπη για το γνήσιο μας οδηγούν σε αυτό που με λαχτάρα πάντα προσδοκούμε.