DENNIS LEHANE
Χαριστική βολή
μτφ.:Αναστασία Δεληγιάννη
εκδ.Μίνωας,2024, σελ.456
Γεννημένος το 1966 στο Ντόρτσεστερ, μια γειτονιά που είχε την ατυχία να βρίσκεται ανάμεσα στην πάμφτωχη «λευκή» συνοικία της νότιας Βοστώνης και στο ακόμη πιο παραμελημένο «μαύρο» Ρόξμπερι, πέμπτο παιδί μιας οικογένειας Ιρλανδών μεταναστών που τα ‘φερναν δύσκολα πέρα, ο Ντένις Λεχέιν μεγάλωσε στους δρόμους της Βοστώνης –μιας πόλης «που παρέπαιε στο χείλος του εμφυλίου πολέμου», σύμφωνα με τον ίδιο– όπως τα περισσότερα παιδιά της γενιάς του, σε μια βίαιη ατμόσφαιρα ανέχειας, φυλετικού μίσους και διεφθαρμένων πολιτικών και συνδικάτων. Αναγκασμένος να κάνει από έφηβος μια σειρά από δουλειές του ποδαριού, κατάφερε να σπουδάσει δημιουργική γραφή ενώ τα βράδια δούλευε σαν παρκαδόρος. Eγραψε το πρώτο του αστυνομικό στα 29 του, μέσα σε τρεις εβδομάδες, και για ένα διάστημα στη συνέχεια θα είχε μια σταθερή παραγωγή με σχεδόν ένα βιβλίο τον χρόνο. Η επιτυχία, η φήμη και τα χρήματα ήρθαν απότομα στη ζωή του. Αλλά η Βοστώνη δεν έφυγε από μέσα του.
Ενα θρίλερ που μιλάει για τη σκοτεινή καρδιά του αμερικανικού ρατσισμού – o καλύτερος Ντένις Λεχέιν που διαβάσαμε εδώ και χρόνια.
Η «Χαριστική βολή» είναι το τελευταίο του μυθιστόρημα. Κυκλοφόρησε πέρυσι, και προ δύο μηνών εκδόθηκε στα ελληνικά. Eνα μαύρο βιβλίο, στεγνό, αλλά ταυτόχρονα γεμάτο συναίσθημα, πικρό και απαισιόδοξο, ρεαλιστικό και γεμάτο μνήμες από μια πόλη και μια εποχή που δεν γίνεται να ξεχαστούν. Ενα θρίλερ που μιλάει για τη σκοτεινή καρδιά του αμερικανικού ρατσισμού, και ο καλύτερος Λεχέιν που διαβάσαμε εδώ και χρόνια.
Η κεντρική ηρωίδα του, η Μέρι Πατ, μια σκληρή γυναίκα που όπως κάθε άλλη στη συνοικία με τις εργατικές πολυκατοικίες είναι καταβεβλημένη και βουτηγμένη στις προκαταλήψεις και σε μια απάθεια που σε πνίγει, είναι τόσο απεγνωσμένη και τόσο αληθινή, που σχεδόν την ακούς να σφίγγει από απελπισία τις γροθιές της δίπλα σου. Ο πρώτος της άνδρας πέθανε, ο δεύτερος την παράτησε, ο γιος της γύρισε από το Βιετνάμ μόνο και μόνο για να μπλέξει με την ηρωίνη και να βρει φρικτό θάνατο – και τώρα η δεκαεπτάχρονη κόρη της εξαφανίζεται. Η Μέρι Πατ θα κάνει τα πάντα για να τη βρει. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να τα βάλει με την ιρλανδική μαφία. Eνα ώριμο, αγχωτικό μυθιστόρημα γεμάτο βία, πάθος, συγκίνηση, και με μια διαρκή ανάγκη για λύτρωση, όπου οι «καλοί» και οι «κακοί» συχνά είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Σπουδαίο βιβλίο. Μάλιστα, στην πλατφόρμα Goodreads δεν παίρνει απλώς ένα θριαμβευτικό 4,30, αλλά οι βαθμολογήσεις με 5 αστέρια είναι περισσότερες από αυτές με 4. Κάτι εξαιρετικά σπάνιο.
Μας είπε για το βιβλίο η μεταφράστριά του, Αναστασία Δεληγιάννη: «Βοστώνη, Αύγουστος του 1974. Καύσωνας, φυλετικές διακρίσεις, οικονομική κρίση, τοπική μαφία, κοινωνική εξαθλίωση. Η Μέρι Πατ είναι αντιμέτωπη με όλα αυτά, όταν μια νύχτα η κόρη της εξαφανίζεται. Την ίδια νύχτα που στην καρδιά της ιρλανδικής παροικίας δολοφονείται ένας νεαρός μαύρος. Ο μόνος που θέλει να βοηθήσει είναι ένας αστυνομικός, πρώην βετεράνος του Βιετνάμ και πρώην χρήστης. Με φόντο τις πραγματικές αναταραχές του Αυγούστου του 1974 στη Βοστώνη, και μέσα στον σφιχτό χρόνο τεσσάρων ημερών, ο Λεχέιν ξετυλίγει την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων του φτάνοντας στον πυρήνα της προσωπικότητάς τους, που εντέλει είναι η ανθρωπιά, απαλλαγμένη από τα βαρίδια της καταγωγής, της ανατροφής, της κοινωνικής θέσης, των επιβεβλημένων πεποιθήσεων. Η Μέρι Πατ, ο Μπόμπι, ο Κεν Φεν, η Ντρίμι, είναι όλοι τους φτωχοδιάβολοι που, παρότι ξέρουν ότι παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα, προσπαθούν με γενναιότητα να πάνε εκεί όπου δεν τους επιτρέπει το κοινωνικό τους περιβάλλον».
Τα μυθιστορήματα
Ο Λεχέιν, με φλέβα Ελμορ Λέοναρντ, Τζέιμς Ελρόι, Ντάσιελ Χάμετ, Πατρίσια Χάισμιθ και Τζιμ Τόμσον μαζί, ανάμεσα σε άλλους, κυκλοφόρησε έξι μυθιστορήματα με τους ιδιωτικούς ντετέκτιβ Κένζι και Τζενάρο (το έκτο κυκλοφορεί στα ελληνικά: «Ενα μίλι δρόμος στο σεληνόφωτο», μτφρ. Θωμάς Σκάσσης, Κέδρος, 2011), τρία με πρωταγωνιστή τον Τζο Κόγκλιν (τα δύο πρώτα κυκλοφορούν στα ελληνικά: «Εκείνη τη μέρα», μτφρ. Φίλιππος Χρυσόπουλος, εκδ. Κέδρος 2014, και «Ο νόμος της νύχτας», μτφρ. Τιτίνα Σπερελάκη, εκδ. Πατάκη 2017), μια συλλογή διηγημάτων, και πέντε stand-alone μυθιστορήματα. Από αυτά, είχαν κυκλοφορήσει στα ελληνικά το θρυλικό «Σκοτεινό ποτάμι» (μτφρ. Αλέξανδρος Καλοφωλιάς, εκδ. Bell, 2003) και το «Νησί των καταραμένων» (μτφρ. Καίτη Οικονόμου, εκδ. Bell, 2009). Η «Χαριστική βολή» είναι εφάμιλλή τους.
