Μουσικώς ενδιαφέρουσα «Αΐντα» στο Μέγαρο

Μουσικώς ενδιαφέρουσα «Αΐντα» στο Μέγαρο

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι πάντοτε μεγάλη χαρά να ακούει κανείς τη μεστή, γεμάτη και εκφραστική φωνή του Γεωργιανού βαθύφωνου Παάτα Μπουρτσουλάτζε! Από τότε που η ΕΛΣ τον παρουσίασε στην Αθήνα ως Μπόρις Γκοντούνοφ (1985) ο τραγουδιστής έχει επιστρέψει αρκετές φορές, επιβεβαιώνοντας την υψηλή του τέχνη. Ετσι και στην πρόσφατη «Αΐντα», στο Μέγαρο Μουσικής (12 Μαΐου), στον ρόλο του αρχιερέα Ράμφι συνεισέφερε και πάλι την πληρέστερη ερμηνεία.

Με επίκεντρο τον Κούρα

Ωστόσο, η συγκεκριμένη παραγωγή της «Αΐντα», είχε στηθεί γύρω από το ανερχόμενο αστέρι του Αργεντινού τενόρου Χοσέ Κούρα, που τραγούδησε με φωνή αγέρωχη, δυνατή και πλούσια, όμως χωρίς να στέκεται ιδιαίτερα σε εκλεπτύνσεις. Επιπλέον, η εντυπωσιακή όψη του τενόρου ενέπνευσε κοστούμια, που δεν παρέπεμπαν ούτε σε γενναίο στρατηλάτη αλλά ούτε σε παράφορο εραστή και -κυρίως- δεν υπηρετούσαν το θέαμα.

Θετική υπήρξε η παρουσία του Αμερικανού βαρύτονου Τζέιμς Τζόνσον, γνωστού μας από την παλαιότερη παραγωγή του βαγκνερικού «Λόενγκριν». Ως Αΐντα, η Μοσχοβίτισσα υψίφωνος Ολγκα Ρομάνκο κινήθηκε με φανερή εμπειρία, σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα με αδρές αλλά ασφαλείς γραμμές. Η μεσόφωνος Τιτσιάνα Καράρο διέθετε το πάθος και την κίνηση, όχι όμως και τη φωνή για την κόρη του Φαραώ, με αποτέλεσμα να αφήσει ανεκπλήρωτους πόθους κατά την εκτενή πρώτη σκηνή της τέταρτης πράξης. Τους βασικούς συντελεστές πλαισίωσαν άξια ο Χριστόφορος Σταμπόγλης, η Μαρίνα Βουλογιάννη και ο Γιάννης Χριστόπουλος.

Περισσότερο ομοιογενής φάνηκε στις 13 Μαΐου η δεύτερη διανομή (Νίτσα, Κρίστιανσεν, Μόλτσμπι), κυρίως στον βαθμό που βασικό της μέλημα έδειχνε να είναι η μουσικο-δραματική απόδοση του έργου. Επιπλέον, τα κοστούμια των πρωταγωνιστών, διαφορετικά από εκείνα της πρώτης διανομής, δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας.

Την υπερενισχυμένη -με άρπες και πνευστά- Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και τις χορωδίες της ΕΡΤ και της Φιλαρμονικής Εταιρείας Οπερας του Μπουργκάς της Βουλγαρίας, διηύθυνε ο Ντονάτο Ρεντσέτι. Παρά τη διάθεση για συμφωνικό ήχο, ο έμπειρος αρχιμουσικός σεβάστηκε την πρωτοκαθεδρία των τραγουδιστών και έδωσε θεατρικό ρυθμό στην παράσταση. Το οπτικό μέρος υπέγραψε ο Πιερ-Λουίτζι Πίτσι, γνωστός στο αθηναϊκό κοινό από τον εξαιρετικό «Ορφέα» του Μοντεβέρντι που είχε σκηνοθετήσει επίσης στο Μέγαρο. Σχεδιασμένη το 1999 για την μαζικών προδιαγραφών αισθητική της αχανούς Αρένας της Βερόνα, η συγκεκριμένη παραγωγή της «Αΐντα» προσαρμόστηκε στα δεδομένα του Μεγάρου με αναμενόμενα προβλήματα και αισθητικά αμφίβολο αποτέλεσμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή