Είχε μια τσαχπινιά ο τίτλος στη γιορτή που διοργάνωσε, την περασμένη Κυριακή, το υπουργείο Πολιτισμού. «Δεν είναι όλα εφήμερα», έγραφε και σαν να έκλεινε το μάτι στον τομέα της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς, που από τη φύση του είναι διαχρονικός. Αντιθέτως, το θέατρο, η μουσική, ο χορός δημιουργούν εφήμερα πολιτιστικά προϊόντα, είναι τέχνες που δημιουργούνται και χάνονται τη στιγμή που πέφτει η αυλαία και μαζί με τον κινηματογράφο, το βιβλίο, τα εικαστικά, συνθέτουν τον παραμελημένο σύγχρονο πολιτισμό που θέλει να ενισχύσει η υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά.
Το ότι κλήθηκαν, λοιπόν, οι εκπρόσωποι (προϊστάμενοι, διευθυντές) των δύο μεγάλων τομέων του ΥΠΠΟ σε μια κοινή εκδήλωση, να παρουσιάσουν σε ισότιμη βάση τις καλύτερες στιγμές του 2018 είναι ένα θετικό βήμα στην αντίληψη ενός υπουργείου για τους φορείς που εποπτεύει και χρηματοδοτεί.
Από εκεί και πέρα, η εκδήλωση είχε χαρακτήρα αποκλειστικά εσωτερικής κατανάλωσης και ποιος θα μπορούσε να την αποσυνδέσει από την προεκλογική περίοδο στην οποία έχουμε εισέλθει; Τα γεγονότα του 2018, από την ανακάλυψη της αρχαίας Τενέας μέχρι την πήλινη πλάκα με στίχους από την Οδύσσεια του Ομήρου και από τη «Γενούφα» του Γιάνατσεκ μέχρι την αποκατάσταση της Επισκοπής Σικίνου είναι γεγονότα τα οποία ανέδειξε τόσο ο ελληνικός όσο και ο διεθνής Τύπος. Η επανάληψή τους με μεγαλειώδη, για τα δεδομένα, τελετή (με σκηνοθεσία, βίντεο, παρουσίαση κτλ.) μοιάζει να επιδιώκει τη δημιουργία ενός τεχνητού κλίματος χαράς και αισιοδοξίας. Τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι φορείς παραπονιούνται ότι δεν έχουν αρκετούς πόρους, βασίζονται σε χορηγούς για να καλέσουν καλλιτέχνες, άλλοι δεν έχουν στέγη, ενώ άλλοι παραμένουν κλειστοί. Αυτοί, βέβαια, δεν ανέβηκαν στη σκηνή.