«Τα τελευταία πέντε χρόνια (μετά την αναδρομική μου έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη το 2013), αποφάσισα να επεξεργαστώ με όλα τα μέσα που διέθετα, ζωγραφική, σινεμά, γράψιμο, τη φόρμα ενός “συνολικού έργου”. Μια “ενότητα της ποικιλίας” που θα περιέχει, όσο μπορώ πιο σφαιρικά, την αντίληψή μου για το κοινωνικό/ψυχικό τοπίο τα τελευταία 10 χρόνια», σημειώνει ο Κυριάκος Κατζουράκης, κάνοντας μια εισαγωγή στην έκθεσή του «Αναφορά στην Γκουέρνικα». Ο 75χρονος καλλιτέχνης προχωράει δημιουργικά, με περιέργειες, αναζητώντας διαρκώς διαφορετικούς και πολυεπίπεδους τρόπους έκφρασης. Εδώ και λίγες ημέρες εκτίθενται από το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης στο Μέγαρο Εϋνάρδου (Αγίου Κωνσταντίνου 20 και Μενάνδρου) 50 έργα του ενώ, παράλληλα, προβάλλεται και η ταινία του «USSAK».
«Στην πραγματικότητα είναι δύο εργασίες που συγκλίνουν στον στόχο τους», εξηγεί ο Κ. Κατζουράκης. «Τα έργα είναι τοποθετημένα σε ενότητες με αισθητική σχέση και όχι χρονολογικά. Το τρίπτυχο “Γκουέρνικα 1” θα ήθελα να είναι το πρώτο που αντικρίζει κάποιος που μπαίνει στην έκθεση, όχι μόνον επειδή έγινε η αφορμή να αρχίσει ο διάλογος με τη θεματική των άλλων έργων της έκθεσης, αλλά γιατί πλησιάζει περισσότερο στη φόρμα του “συνολικού έργου”. Γενικά, δεν βρίσκω σωστό και χρήσιμο να εξηγώ σύμβολα και αναφορές, που είναι ήδη ζωγραφισμένα, άρα μετουσιωμένα σε κάτι άλλο. Βρίσκω πιο χρήσιμο να ανακαλύπτει κάποιος με τα δικά του κριτήρια τον ζωγραφικό κόσμο που βλέπει. Η επαφή με ένα έργο τέχνης δεν είναι στιγμιαία, είναι μέρος του εσωτερικού πλούτου μας, που χρειάζεται “καλή τροφή”. Ολοι έχουμε μέσα μας μια κρυμμένη ποιητική πλευρά, που, όταν τη φροντίζουμε, μας φροντίζει». Την πενταετία με την οποία ο εικαστικός και κινηματογραφιστής ασχολήθηκε με τη σειρά «Γκουέρνικα», μελετούσε και τη σχέση του Κυβισμού με τους καλλιτέχνες της Ρωσικής Πρωτοπορίας: Ελ Λισίτσκι, Καζιμίρ Μάλεβιτς, Τάτλιν, Ροτσένκο.
«Με ενδιέφερε περισσότερο η “επαναπροσέγγιση” δικών μου επιθυμιών των πρώτων σπουδαστικών μου χρόνων (1963-1968 στην ΑΣΚΤ), τότε που πρωτοαντίκριζα τη βιαιότητα της κυβιστικής ζωγραφικής και με μπέρδευε, με αναστάτωνε, με γέμιζε αντιφάσεις αλλά και σεβασμό στο θάρρος των κυβιστών. Τα πιο σημαντικά πράγματα που ανακάλυψα τότε στο εργαστήρι του Μόραλη ήταν η σχέση του Κυβισμού με τους σουρεαλιστές, ο μοντερνισμός του Θεόφιλου, ο διεθνισμός της ελληνικότητας και η δύναμη της ζωγραφικής όταν επιτίθεται στο φαίνεσθαι», καταλήγει ο Κ. Κατζουράκης.
Η έκθεση «Αναφορά στην Γκουέρνικα» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα, τον περασμένο Φεβρουάριο. Στο Μέγαρο Εϋνάρδου θα διαρκέσει έως τις 27 Ιουλίου.