To NYFW για μένα είναι επιδείξεις, κόσμος, φλας και ένα μικρό μαύρο σημειωματάριο που γράφω βιαστικά εντυπώσεις, νέα, ψιθύρους κουτσομπολιών και ό,τι παρατηρώ καθισμένη ανάμεσα σε διάσημους ώμους. Αυτές είναι μερικές από τις σημειώσεις μου.
Λίγα τετράγωνα πριν τη βιομηχανική αποθήκη στο Chelsea, δύο κορίτσια σταματούν απότομα, βγάζουν τις φλατ μπαλαρίνες, σκαρφαλώνουν σε ψηλές μπότες στις αποχρώσεις φλούο μαρκαδόρων και στρίβουν στο σημείο που περιμένουν όλοι οι φωτογράφοι ν’ απαθανατίσουν την είσοδο των διασήμων και τις τάσεις του street style. Είναι η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, οι μέρες που η κίνηση στο Μανχάταν γίνεται ακόμα πιο δύσκολη γιατί ως γνωστόν το καλύτερο φόντο με ουρανοξύστες για τις φωτογραφήσεις είναι ακριβώς στη μέση της διασταύρωσης.
Οι περισσότερες συζητήσεις φέτος ξεκινούν με τις ίδιες ερωτήσεις: πώς σου φαίνεται η αλλαγή του venue; Τι λες για τον Tom Ford που παρουσίασε στο LA; Το είδες το τελευταίο tweet του (πρόκειται πάντα για τον Πρόεδρο Τραμπ); Και οι απόψεις πολλές. Ο Tom Ford που είναι ο επίσημος οικοδεσπότης της Εβδομάδας Μόδας αποφάσισε να δείξει τα ρούχα του στο Λος Άντζελες, μάλλον γιατί εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι οι διάσημοι αυτό το Σαββατοκύριακο λόγω Όσκαρ – κάτι που έχει κακοφανεί στους περισσότερους θαμώνες του front row. «Αν είναι τελικά τόσο σημαντικοί οι σταρ, γιατί τρέχουμε εμείς από σόου σε σόου τόσες εβδομάδες;» αναρωτιέται ο δημοσιογράφος του Βρετανικού GQ, που έχει καλύψει αρκετά μίλια αυτή την σεζόν μεταξύ Λονδίνου, Μιλάνο, Παρίσι και Νέα Υόρκη.
Οι συζητήσεις διακόπτονται για λίγο καθώς τα φλας και το ποδοπάτημα των δημοσιογράφων που ακολουθούν ένα εκρού παλτό σαν σμήνος καλύπτουν τα πάντα. Είναι η Eva Chen με την μικρή της κόρη, Ρεν. Το Σαββατοκύριακο είδαμε πολλά παιδιά στις επιδείξεις να κάθονται στα πόδια των γονιών τους και να κρατούν τ’ αυτιά τους την ώρα που ξεκινά η μουσική της πασαρέλας. Πάντα σκέφτομαι τα δικά μου παιδιά που μάλλον θα πηδούσαν από την αγκαλιά μου και θα έτρεχαν δίπλα στη Gigi Hadid την στιγμή που ξεκινούσε το σόου και νιώθω ιδιαίτερο δέος για την αυτοσυγκράτηση αυτών των μικρών οπαδών της μόδας.
Rumer Willis, Tom Ford, Demi Moore | TOM FORD FALL 2020 RTW SHOW ©Courtesy of Tom Ford
Πίσω στο φλέγον θέμα της αλλαγής της τοποθεσίας. Θυμάμαι πριν δέκα χρόνια που ήμουν πάλι στην Εβδομάδα Μόδας τον Σεπτέμβριο και μόλις είχε μετακομίσει όλη η οργάνωση από το Bryant Park στο Lincoln Center και ήταν και πάλι το φλέγον θέμα συζήτησης – εντάξει, γκρίνιας. Ωστόσο, με τον καιρό, δημιουργοί, θεατές και όλοι οι μετέχοντες συνήθισαν την αλλαγή και εκτίμησαν την ιδέα του να είναι όλα τα σόου μαζεμένα σε έναν εσωτερικό χώρο. Έκανε σίγουρα τη δουλειά των φωτογράφων και των δημοσιογράφων πιο εύκολη, και δημιουργούσε ένα εορταστικό κλίμα παρέας, όλη η περιοχή θύμιζε ένα μεγάλο πάρτι με πηγαδάκια από διάσημους, socialites και ανθρώπους της μόδας να τσουγκρίζουν ποτήρια και ν’ ανταλλάσσουν ιδέες και νέα. Φέτος, η απόφαση ήταν ν’ αφήσουν τους σχεδιαστές να επιλέξουν τον χώρο μόνοι τους, χωρίς να υπάρχει ένα κέντρο, ένα σημείο αναφοράς.
«Είναι τρομερά απελευθερωτικό» υποστήριξε η διπλανή μου, που ανήκει στην ομάδα του Style των Κυριακάτικων New York Times «έτσι μπορεί κάθε σχεδιαστής να έχει τον εικαστικό κι αισθητικό έλεγχο του χώρου όπου θα δείξει τα ρούχα του» είπε με σιγουριά. Και έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά, μ’ αυτόν τον τρόπο χάθηκε η μαγεία της κοινότητας, αφού ανάμεσα στα σόου δεν καθόμαστε στους καναπέδες του Lincoln Center να συζητάμε, να γνωριζόμαστε, να κανονίζουμε το επόμενο κοκτέιλ, αλλά βγάζουμε τα φλούο ψηλοτάκουνα, βάζουμε τις φλατ μπαλαρίνες και τρέχουμε (κυριολεκτικά μερικές φορές) στο επόμενο venue που μπορεί να είναι στην άλλη άκρη της πόλης.
Και είναι η ίδια η πόλη που φέτος εισβάλει όσο ποτέ στα σόου με μικρές καθοριστικές λεπτομέρειες, όπως τα sneaker και τα λουστρινένια Dr. Martens στο front row, που σου θυμίζουν ότι έξω από το μινιμαλιστικό σκηνικό περιμένει το χάος της Νέας Υόρκης, τα χνουδωτά παλτό που παραμένουν στους ώμους των socialites – παρόλο που όλοι ξέρουμε ότι είναι τα ρούχα από κάτω που έχουν περάσει εβδομάδες να διαλέγουν με τους στιλίστες τους – τα μαύρα μολύβια και τα βιαστικά πιασμένα μαλλιά, που δεν θα άντεχαν ούτε ένα λεπτό κάτω από τον Καλιφορνέζικο ήλιο, ο τρόπος που τα σχόλια γύρω από τα ρούχα καταλήγουν πάντα σε πολιτικές συζητήσεις, οι ίδιες οι βιαστικές συζητήσεις και οι ακόμα πιο βιαστικές αγκαλιές πριν ξεχυθούν όλοι πίσω στην πόλη που τους καταπίνει με ευκολία. Όταν διαλύεται το πλήθος έξω από τον χώρο της επίδειξης και οι φωτογράφοι λαμβάνουν θέση στο επόμενο σόου, δεν μένει τίποτα, μόνο αδιάφοροι περαστικοί που δεν θα μπορούσαν με τίποτα να μαντέψουν την ενέργεια που υπήρχε σ’ αυτό ακριβώς το σημείο λίγη μόλις ώρα πριν.
©Jonathan Daniel Pryce
Και στο επόμενο σόου, στην επόμενη βιομηχανική αποθήκη με το εκτεθειμένο κόκκινο τούβλο, ή γύρω από τις τεράστιες συνθέσεις λουλουδιών του Jason Wu και πίσω από τις σειρές με τα πρωινά κεράσματα του The Row, οι ερωτήσεις ξεκινούν και πάλι από την αρχή: πώς σου φαίνεται η αλλαγή του venue; Τι λες για τον Tom Ford που παρουσίασε στο LA; Το είδες το τελευταίο tweet του (γνωστού);
Οι τάσεις για το φθινόπωρο του 2020 είναι πολλές, θυμίζουν ρούχα που έχουμε φορέσει και άλλα που έχουμε ξεχάσει, τα πουλόβερ συνεχίζουν να μπαίνουν μέσα στα δερμάτινα παντελόνια Zadig & Voltaire, τα μπατζάκια σέρνονται στο πάτωμα με τα αέρινα κοψίματα του The Row, τα μαλλιά μένουν ελεύθερα και όλα κινούνται σε ένα σύννεφο από σημειώσεις και ερωτήσεις, αμφιβολίες και επιφωνήματα θαυμασμού. Όπως φαίνεται αυτές τις μέρες πιο έντονα από ποτέ, η μόδα περνάει μια περίοδο αυτοκριτικής και βγαίνει και στο κοινό.