Καμίγ Πισαρό, ο πατέρας του ιμπρεσιονισμού με νέο φως
Η έκθεση που θα παρουσιάσει το Μουσείο Ασμόλεαν της Οξφόρδης, από τις 18 Φεβρουαρίου, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς θα επιδράσει στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τον Καμίγ Πισαρό (1830-1903), τον πατέρα του ιμπρεσιονισμού. Και αυτό θα ήταν απλώς ένα ακόμη κεφάλαιο στην ιστορία της τέχνης, αν δεν είχε περιβληθεί με τόσο ενθουσιασμό από τους επιμελητές και τους ιθύνοντες του φημισμένου μουσείου, που κατέχει το μεγαλύτερο αρχείο για τον Πισαρό. Αυτό που παραμένει παράδοξο, και που σταδιακά ελπίζεται πως θα αλλάξει, είναι ότι η περίπτωση του Πισαρό δεν είναι τόσο γνωστή όσο αυτή των επιγόνων του, του Σεζάν, του Μονέ, του Ντεγκά και του Γκογκέν. Η έκθεση θα παρουσιάσει συνολικά 120 έργα, τα 80 είναι του Πισαρό και τα 40 είναι των φίλων και των συγχρόνων του καλλιτεχνών. Η φιλοδοξία αυτής της νέας προσέγγισης είναι να παρουσιάσει τον Πισαρό ως τον πρώτο καλλιτέχνη που ανοίγει δρόμο προς τη μοντέρνα τέχνη, χωρίς τη συμβολή του οποίου δεν θα υπήρχε ο ιμπρεσιονισμός όπως τον γνωρίζουμε. Η ίδια η έκθεση θα αποτελέσει θέμα μιας νέας ταινίας της εταιρείας παραγωγής Exhibition on Screen με θέμα τον Πισαρό, που θα προβληθεί για πρώτη φορά στις 24 Μαΐου. Ο Πισαρό ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία από τους ιμπρεσιονιστές και η εξέλιξή του παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Οι γονείς του ήταν Γάλλοι Εβραίοι και γεννήθηκε στις Δυτικές Ινδίες. Ηταν ήδη 25 ετών όταν εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Η άφιξή του συνέπεσε με τη Διεθνή Εκθεση του 1855, όπου είδε με μεγάλο θαυμασμό τα έργα του Κορό και του Κουρμπέ. Οπως αναφέρει το Ασμόλεαν, η επαφή του με την υψηλή ζωγραφική ήταν μια αποκάλυψη. Οι ρεαλιστές της δεκαετίας του 1850 πήγαιναν κόντρα στο ακαδημαϊκό κατεστημένο. Ο Πισαρό είχε απορρίψει και εκείνος τις συμβατικές αντιλήψεις της προηγούμενης γενιάς. Ενιωθε έλξη για τους μικροαστούς, τους εργάτες και τους αγρότες. Η εβραϊκή καταγωγή του, παρότι ο ίδιος ήταν άθεος, σε μια εποχή αντισημιτισμού στη Γαλλία του 19ου αιώνα, επέδρασε ίσως στην όχι και τόσο μεγάλη προβολή του έργου του. Μετά το 1874, όταν επέστρεψε από το Λονδίνο (όπου έμενε μετά τον γαλλοπρωσικό πόλεμο), οργάνωσε στο Παρίσι την πρώτη έκθεση ιμπρεσιονιστών. Υπήρξε ο «πατέρας» του Σεζάν και ήταν αυτός που ώθησε τον Γκογκέν να εγκαταλείψει τη ζωή των αστών.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Βασίλι Καντίνσκι
Στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Πέμπτης Λεωφόρου, στη Νέα Υόρκη, συνεχίζεται έως τον Σεπτέμβριο η έκθεση για τον Βασίλι Καντίνσκι, που ακολουθεί αντίστροφη χρονολογική σειρά, από το τέλος στην αρχή, κατά μήκος της σπιράλ ράμπας του κτιρίου. Αντίθετα από άλλους της γενιάς του, η περίπτωση του Καντίνσκι αποκλίνει από τη συνήθη εξέλιξη από την παραστατικότητα στην αφαίρεση, αλλά εστιάζει σε κύκλους εσωτερικής πνευματικής αναζήτησης.
ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ
Αποκατάσταση
Η περίφημη «Σκηνή στο χιόνι» του Χέντρικ Αβερκαμπ (1585-1634) αποκαταστάθηκε σε βάθος με τη συνδρομή της τεχνολογίας, αποκαλύπτοντας στους συντηρητές νέες ερμηνείες για το χρώμα αλλά και για τις λεπτομέρειες του θέματος. Tώρα παρουσιάζεται στο Ναυτικό Μουσείο του Ρότερνταμ και έχει επίσης ετοιμαστεί ένα βίντεο με θέμα την αποκατάσταση του έργου, που διήρκεσε ένα έτος. Ο πίνακας του Αβερκαμπ ανήκει στις συλλογές του Μουσείου Βoijmans Van Beuningen.
ΛΟΝΔΙΝΟ
Η γυναίκα με τα άσπρα
Στις 26 Φεβρουαρίου ανοίγει στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών στο Λονδίνο η έκθεση για τη «Γυναίκα με τα άσπρα», το μοντέλο του Αμερικανού ζωγράφου Τζέιμς Μακνίλ Γουίσλερ (1834-1903) που εμφανίζεται σε μια σειρά από έργα του. Η ιστορία πίσω από τη γυναίκα αυτή με το όνομα Τζοάνα Χίφερναν αποκαλύπτεται στην έκθεση και δίνεται έμφαση στον νεωτερικό τύπο της, που τον 19ο αιώνα επηρέασε τους Προραφαηλίτες και τον Γκούσταφ Κλιμτ.
ΠΕΚΙΝΟ
Μαουρίτσιο Κατελάν
Η πρώτη μεγάλη έκθεση του 62χρονου επιδραστικού Ιταλού εικαστικού Μαουρίτσιο Κατελάν στην Κίνα παρουσιάζεται στο Πεκίνο, στο UCCA. Με τίτλο «Η τελική κρίση» (από το έργο του Μιχαήλ Αγγελου), η έκθεση περιλαμβάνει μια επιλογή από τα πιο πρωτότυπα και προκλητικά έργα των τελευταίων 30 χρόνων. Σχεδόν 30 έργα, γλυπτά, εγκαταστάσεις και μεικτές χρήσεις, ιστορούν τη δημιουργικότητα ενός ανήσυχου πνεύματος που διαρκώς ανιχνεύει νέες καταστάσεις.
ΑΜΒΕΡΣΑ
Ιδιοσυγκρασίες
Η ομαδική έκθεση καλλιτεχνών της σύγχρονης σκηνής σε συγκατοίκηση με έργα καλλιτεχνών του μοντερνισμού καθιστά την γκαλερί Τιμ φαν Λαέρεν στην Αμβέρσα ένα κέντρο θέασης διαφορετικών τεχνοτροπιών, με συνδετικό νήμα μονάχα την έντονη προσωπικότητα των δημιουργών. Τα έργα όσων ξεχώριζαν από τον κανόνα γέννησαν τις πρώτες ομαδικές ήδη από τον 18ο αιώνα και έως περίπου το 1960 συμβόλιζαν μια πρακτική αντίθετη στα κυρίαρχα ρεύματα.