ΚΑΜΠΕΡΑ
ΕΚΘΕΣΗ
National Gallery of Australia
www.nga.gov.au/incas
«Gold and the Incas: Lost Worlds of Peru». Παρουσιάζοντας πάνω από 200 αντικείμενα κατασκευασμένα από χρυσό, ασήμι, πολύτιμους λίθους, υφαντά και πηλό, η έκθεση επιχειρεί να αναδείξει κάτω από νέο φως τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Περού πριν από την ισπανική κατάκτηση, με ιδιαίτερη έμφαση στους Ινκα. Οι καλλιτέχνες και οι τεχνίτες της προκολομβιανής εποχής χειρίζονταν με μεγάλη δεξιοτεχνία τα μέταλλα και ήταν εξαιρετικοί κεραμουργοί, κοσμηματοποιοί, υφαντές, ξυλογλύπτες και λιθοξόοι. Στα έργα τους ενσωμάτωναν θρησκευτικούς, φυσικούς και πολιτικούς συμβολισμούς, απεικονίζοντας θεούς και ανθρώπους, ζώα, πουλιά και ψάρια, άλλοτε με νατουραλιστικές λεπτομέρειες και άλλοτε με απρόσμενη αφαιρετική φαντασία. Πολλά από τα τεχνολογικά τους επιτεύγματα αναδεικνύονται στα εκθέματα, όπως τα «κίπους», με τα οποία διατηρούσαν αρχεία δεδομένων χρησιμοποιώντας νήματα με κόμπους που περιείχαν αριθμητικές και άλλες αξίες. Εως τις 21 Απριλίου.
ΛΙΣΣΑΒΩΝΑ
ΕΚΘΕΣΗ
Museu Nacional de arte antiga
www.pradoemlisboa.pt
«Ρούμπενς, Μπρέγκελ, Λορέν: Βορινά τοπία από το Μουσείο του Πράδο». Η έκθεση παρουσιάζει περίπου 50 πίνακες που προέρχονται από το Μουσείο του Πράδο, το οποίο διαθέτει μια πολύ μεγάλη συλλογή έργων καλλιτεχνών του 17ου αιώνα από τη Φλάνδρα και άλλες περιοχές της Βόρειας Ευρώπης. Εκτός από τα έργα τους με θέματα θρησκευτικά και ιστορικά, οι ζωγράφοι της εποχής του μπαρόκ στράφηκαν και σε θέματα από την καθημερινή ζωή, ενώ ζωγράφισαν επίσης πολλούς πίνακες όπου η αφήγηση ήταν απλώς το πρόσχημα για να περιγράψουν με μεγάλη λεπτομέρεια τα φυσικά τοπία – δάση, λίμνες, ποταμούς, ακροθαλασσιές. Σε αυτά τα έργα εστιάζει η έκθεση, η οποία περιλαμβάνει πίνακες του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, του Γιαν Μπρέγκελ του πρεσβύτερου, του Κλοντ Λορέν (εδώ ένας πίνακάς του), αλλά και λιγότερο διάσημων καλλιτεχνών όπως ο Νταβίντ Τένιερς, ο Τομπίας Βέρχαεχτ, ο Χέντρικ Γιάκομπς και άλλοι. Εως τις 30 Μαρτίου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
National Theatre
www.nationaltheatre.org.uk
«King Lear». Η νέα παραγωγή της σαιξπηρικής τραγωδίας, με πρωταγωνιστή τον Σάιμον Ράσελ-Μπιλ, έχει διχάσει τους κριτικούς. Αλλοι έγραψαν ότι ο 53χρονος ηθοποιός δίνει μια από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της καριέρας του («αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς ηθοποιούς μας», έγραψε ο Ντόμινικ Μάξουελ στους «Τάιμς του Λονδίνου»), άλλοι ότι ο ρόλος δεν του ταιριάζει, μεταξύ άλλων, γιατί δεν είναι αρκετά ψηλός και μεγαλοπρεπής ώστε να προκαλεί δέος. Διχασμένες είναι επίσης οι κριτικές για τη σκηνοθεσία του Σαμ Μέντες, για την οποία ο Μάικλ Μπίλινγκτον έγραψε στον «Γκάρντιαν» ότι δίνει «ένα μαγνητικό και ανορθόδοξο πορτρέτο του Ληρ, παρακολουθώντας τον από την τυραννική συμπεριφορά του στην αρχή μέχρι τη διαδρομή του προς την αυτογνωσία στο τέλος». Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τις 28 Μαΐου.
ΜΑΔΡΙΤΗ
ΟΠΕΡΑ
Teatro Real
www.teatro-real.com
«Brokeback Mountain». Βασισμένη, όπως και η ομώνυμη ταινία του Ανγκ Λι, στο διήγημα που δημοσίευσε το 1997 η Αννι Πρου, η όπερα του Τσαρλς Γουόρινεν παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Μαδρίτη, την περασμένη Τρίτη. Η Αμερικανίδα συγγραφέας έγραψε η ίδια το λιμπρέτο της όπερας, την οποία είχε παραγγείλει στον συνθέτη ο Ζεράρ Μορτιέ όταν ήταν διευθυντής της New York City Opera, πριν αναλάβει τη διεύθυνση του Teatro Real. Ο Γουόρινεν είδε στην ιστορία του «Brokeback Mountain» τη δυνατότητα μιας σύγχρονης τραγικής όπερας, με πυρήνα έναν έρωτα που συναντά αξεπέραστα εμπόδια: «Σε παλιότερες όπερες μπορεί να υπήρχε ένα εξώγαμο παιδί ή μια διαφορά κοινωνικής τάξης. Ο ομοφυλόφιλος έρωτας, ιδιαίτερα σ’ ένα περιβάλλον όπου είναι απόλυτα απαγορευμένος, είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ίδιου προβλήματος». Η όπερα δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα απειλής και κινδύνου στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία, καθώς και στη δυσκολία των δύο πρωταγωνιστών να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Τους ρόλους του Ενις ντελ Μαρ και του Τζακ Τουίστ (που στην ταινία ερμήνευσαν ο Χιθ Λέτζερ και ο Τζέικ Γκίλενχαλ) ερμηνεύουν ο μπάσος-βαρύτονος Ντάνιελ Οκουλιτς και ο τενόρος Τομ Ραντλ (φωτ.). Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Ιβο βαν Χόβε και η μουσική διεύθυνση του Τίτους Ενγκελ. Εως τις 11 Φεβρουαρίου.
Τορίνο
Εκθεση
Galleria d’ arte moderna
www.gamtorino.it
«Ρενουάρ: Από τις συλλογές των μουσείων D’ Orsay και Orangerie». Στη διάρκεια της μακρόχρονης καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας του, ο Ογκύστ Ρενουάρ (1841-1919) ζωγράφισε πάνω από 5.000 πίνακες, αν και η αρθρίτιδα τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του. Ηταν μεταξύ των πρωτοπόρων του ιμπρεσιονισμού, αλλά σταμάτησε να εκθέτει ως μέλος της ομάδας από το 1879. Παρέμεινε φίλος με τον Μονέ, τον Σεζάν, τον Πισαρό, την Μπερτ Μορισό, τον Σισλέ και τον Καγιεμπότ, ενώ ενθάρρυνε νεότερους ζωγράφους, όπως ο Ματίς και ο Μπονάρ, στη δουλειά τους. Ο ίδιος απομακρύνθηκε από τον ιμπρεσιονισμό και υιοθέτησε ένα προσωπικό στυλ, σχεδιάζοντας με μεγαλύτερη ακρίβεια τα περιγράμματα στις υπαίθριες σκηνές και φροντίζοντας να μη συγχωνεύονται οι φιγούρες των ανθρώπων με τον φυσικό περίγυρο. Η έκθεση παρουσιάζει περίπου 60 έργα του (εδώ ο πίνακας «Νεαρά κορίτσια στο πιάνο»), που αναδεικνύουν τον ευφρόσυνο, διακριτικό αισθησιασμό της ζωγραφικής του και όλο το φάσμα των θεμάτων που εξερεύνησε στη διάρκεια μισού αιώνα: ιμπρεσιονιστικά έργα, πορτρέτα γυναικών (η απεικόνιση γυναικών ήταν το αγαπημένο του θέμα, με μοντέλα μέλη της οικογένειάς του, φίλες ή και άγνωστες κοπέλες από λαϊκές γειτονιές), σκηνές από γιορτές και συναντήσεις στο ύπαιθρο, τοπία, γυμνά, προσωπογραφίες ύστερα από παραγγελία, συνθέσεις με λουλούδια («όταν ζωγραφίζω λουλούδια, ξεκουράζεται το μυαλό μου», είχε πει). Εως τις 23 Φεβρουαρίου.
Αντι Γουόρχολ στο Τόκιο
Ολοκληρώνοντας την περιοδεία της σε ασιατικές χώρες, η έκθεση «Andy Warhol: 15 Minutes Eternal» έφτασε στον τελευταίο σταθμό της, το Μουσείο Τέχνης Μόρι του Τόκιο, όπου θα φιλοξενηθεί έως τις 6 Μαΐου. Είναι ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον σημαιοφόρο της ποπ αρτ (1928-1987), ο οποίος αμφισβήτησε τα σύνορα ανάμεσα στην υψηλή τέχνη και τη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα του καταναλωτισμού, επεκτείνοντας τη δημιουργική του δραστηριότητα σε διαφορετικούς τομείς: ζωγραφική, διαφημιστικό ντιζάιν, κινηματογράφο, φωτογραφία, παρουσία στον δημόσιο στίβο (ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από το απόφθεγμά του «στο μέλλον όλοι θα γίνονται παγκοσμίως διάσημοι για 15 λεπτά»). Παρουσιάζοντας πάνω από 400 έργα του –πίνακες, μεταξοτυπίες, σχέδια, φιλμ, γλυπτά, φωτογραφίες– καθώς επίσης προσωπικές επιστολές, μικροαντικείμενα και αποκόμματα εφημερίδων από το αρχείο του, η έκθεση ανατρέχει στο σύνολο της διαδρομής του.
