ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
National Theatre
www.nationaltheatre.org.uk
«King Lear». Η νέα παραγωγή της σαιξπηρικής τραγωδίας, με πρωταγωνιστή τον Σάιμον Ράσελ-Μπιλ, έχει διχάσει τους κριτικούς. Αλλοι έγραψαν ότι ο 53χρονος ηθοποιός δίνει μια από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της καριέρας του («αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς ηθοποιούς μας», έγραψε ο Ντόμινικ Μάξουελ στους «Τάιμς του Λονδίνου»), άλλοι ότι ο ρόλος δεν του ταιριάζει, μεταξύ άλλων γιατί δεν είναι αρκετά ψηλός και μεγαλοπρεπής ώστε να προκαλεί δέος. Διχασμένες είναι επίσης οι κριτικές για τη σκηνοθεσία του Σαμ Μέντες, για την οποία ο Μάικλ Μπίλινγκτον έγραψε στον «Γκάρντιαν» ότι δίνει «ένα μαγνητικό και ανορθόδοξο πορτρέτο του Ληρ» παρακολουθώντας τον από την τυραννική συμπεριφορά του στην αρχή μέχρι τη διαδρομή του προς την αυτογνωσία στο τέλος. Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τις 28 Μαΐου.
ΜΑΔΡΙΤΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Fundacion Mapfre
www.fundacionmapfre.org
«Ποντόρμο: Σχέδια». Η έκθεση παρουσιάζει περίπου εξήντα έργα σε χαρτί του Τζάκοπο Καπούτσι, γνωστού ως Ποντόρμο (1494-1557), μαζί με εννέα σχέδια του Ντίρερ, του Πουσέν και του Τιέπολο. Η ζωγραφική του Ποντόρμο σηματοδότησε μια πολύ σημαντική στροφή από το αναγεννησιακό στυλ, που το χαρακτηρίζει ένας νηφάλιος σεβασμός των φυσικών αναλογιών και της προοπτικής: σε πολλά από τα έργα του οι φιγούρες μοιάζουν να επιπλέουν σ’ ένα απροσδιόριστο φόντο, χωρίς προοπτική, αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας. Οπως έγραψε ο Βαζάρι στους «Βίους καλλιτεχνών», ο μανιεριστής ζωγράφος έζησε για μεγάλο διάστημα απομονωμένος, ωθούμενος από την ανάγκη να αντιμετωπίσει τις εμμονές που τον βασάνιζαν. Σε μια από τις σπάνιες φορές που εκτίθεται στο κοινό, το ημερολόγιο του ζωγράφου τεκμηριώνει την επιθυμία του για μοναχική ζωή. Στα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση, σχεδιασμένα με κιμωλία, γκουάς και μαύρο ή κόκκινο μολύβι, περιλαμβάνονται σπουδές λεπτομερειών για ελαιογραφίες καθώς και προπαρασκευαστικά σκίτσα φημισμένων έργων του, όπως οι σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη που ζωγράφισε για την εκκλησία του Σαν Λορέντσο της Φλωρεντίας. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 21 Μαΐου.
ΠΑΡΙΣΙ
ΘΕΑΤΡΟ
Odeon theatre
www.theatre-odeon.eu
«Les fausses confidences». Ηθοποιός με μακρόχρονη θητεία και εξαιρετικές επιδόσεις στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο, η Ιζαμπέλ Ιπέρ δίνει μια ακόμη σπουδαία ερμηνεία στο έργο του Μαριβό «Ψεύτικες εκμυστηρεύσεις». Ο σκηνοθέτης Λικ Μποντί έχει διασκευάσει το έργο μεταφέροντάς το στη σύγχρονη εποχή και διατηρώντας τις λεπτές αποχρώσεις της περίπλοκης αυτής κωμωδίας του 1737, που αποτελεί μια ευφυέστατη σπουδή της παραπλάνησης και της αυταπάτης. Η Ιπέρ ερμηνεύει την Αραμίντ, μια πλούσια χήρα, εκλεπτυσμένη και εγωκεντρική, η οποία εμπλέκεται σ’ ένα επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι με τον νεαρό και πάμφτωχο Ντοράντ, ο οποίος αρχικά παριστάνει τον ερωτευμένο με τη βοηθό της: ένα τρίο που προμηνύει, μισόν αιώνα νωρίτερα, την ίντριγκα των «Απαγορευμένων σχέσεων». Μαζί με την Ιπέρ, στον ρόλο του Ντοράντ εμφανίζεται ένας ακόμη διάσημος Γάλλος ηθοποιός, ο Λουί Γκαρέλ, ο οποίος πριν από μερικά χρόνια ερμήνευσε τον γιο της σ’ ένα θεατρικό έργο («Ma mere») με θέμα την αιμομιξία. Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 23 Μαρτίου.
ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Yerba Buena Center for the Arts
www.ybca.org
«Public Intimacy: Art and Other Ordinary Acts In South Africa». Η έκθεση παρουσιάζει είκοσι πέντε σύγχρονους καλλιτέχνες και καλλιτεχνικές ομάδες που εργάζονται στη Νότια Αφρική, με στόχο να δώσει μια εικόνα της χώρας διαφορετική από τις αναμενόμενες, ιχνηλατώντας «την ποίηση και την πολιτική της καθημερινότητας». Στα εκθέματα περιλαμβάνονται φωτογραφίες της Νότιας Αφρικής από τη συλλογή SFMOMA, καθώς και έργα που αφορούν ένα ευρύτατο φάσμα καλλιτεχνικών μέσων –ζωγραφική, γλυπτική, βίντεο, εγκαταστάσεις, περφόρμανς, θεατρικά δρώμενα, έντυπα– και που αποκαλύπτουν αποχρώσεις της ανθρώπινης επικοινωνίας σε μια χώρα που, 20 χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, διανύει ακόμη μια περίοδο σημαντικών αλλαγών. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση είναι ο Ντέιβιντ Γκόλντμπλατ, ο Ιαν Μπέρι, ο Ουίλιαμ Κέντριτζ, ο Σάντου Μόφοκενγκ, η (ελληνικής καταγωγής) Πέννυ Σιόπις, ο Μπίλι Μονκ, η Ντόνα Κουκάμα, η Αθι-Πάτρα Ρούγκα (εδώ ένα έργο της), το θέατρο μαριονέτας Handspring και το χοροθέατρο Ntsoana. Εως τις 29 Ιουνίου.
ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Staedel Museum
www.staedelmuseum.de
«Vis-a-vis: Πορτρέτα από τη συλλογή χαρακτικών και σχεδίων». Η πιστή αναπαράσταση ενός άλλου ανθρώπου ή του ίδιου του καλλιτέχνη υπήρξε δημιουργική πρόκληση για τους καλλιτέχνες όλων των εποχών, στη ζωγραφική, στο σχέδιο, στη γλυπτική. Ωστόσο, η παρέμβαση της φωτογραφίας από τον 19ο αιώνα και μετά έθεσε σε δοκιμασία τις τεχνικές της προσωπογραφίας. Παρουσιάζοντας περίπου 100 έργα από τη συλλογή χαρακτικών και σχεδίων του μουσείου, η έκθεση ιχνηλατεί την εξέλιξη της προσωπογραφίας από τα τέλη του 18ου αιώνα έως την εποχή μας, εστιάζοντας σε έργα που εκφράζουν τον άμεσο διάλογο ανάμεσα στον καλλιτέχνη και στο μοντέλο του ή την ενδοσκοπική διάθεση της αυτοπροσωπογραφίας. Η έκθεση είναι χρονολογικά διοργανωμένη, παρουσιάζοντας έργα που ξεκινούν με μια αυτοπροσωπογραφία του Γκόγια και καταλήγουν σε ένα πορτρέτο του συνθέτη Φίλιπ Γκλας από τον Τσακ Κλόουζ (φωτ.). Στην αναδρομή αυτή, που παρακολουθεί την πορεία της μοντέρνας τέχνης από τους προπομπούς της μέχρι τη σύγχρονη εποχή, αντιπροσωπεύονται πολλοί φημισμένοι καλλιτέχνες, ανάμεσά τους ο Ενγκρ, ο Μανέ, ο Βαν Γκογκ, ο Εντβαρντ Μουνκ, ο Ερνστ Λούντβιγκ Κίρχνερ, η Κέτε Κόλβιτς, ο Μαξ Μπέκμαν, ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ και ο Κριστιάν Μπολτάνσκι. Εως τις 11 Μαΐου.
Ρίτσαρντ Χάμιλτον στην Τέιτ
Γνωστός για τον καθοριστικό ρόλο του στη γέννηση της ποπ αρτ, ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον (1922-2011), ένας από τους κορυφαίους Βρετανούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής εποχής, εξακολούθησε να καινοτομεί και να πειραματίζεται σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του. Η πινακοθήκη Τέιτ Μόντερν παρουσιάζει τώρα το πρώτο αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του, αναδεικνύοντας το πλήρες φάσμα της καλλιτεχνικής του παραγωγής, από τα έργα της δεκαετίας του ’50 μέχρι τους τελευταίους πίνακες που ζωγράφισε το 2011. Εμβληματικά έργα του όπου εκφράζει αιχμηρά και προκλητικά το πνεύμα των καιρών, όπως τα «Fun House», «This Is Tomorrow» (1956) και η σειρά «Swingeing London, 1967», εκτίθενται μαζί με μεταγενέστερα έργα άμεσης πολιτικής παρέμβασης, ανάμεσά τους εκείνα με πρωταγωνιστές τη Μάργκαρετ Θάτσερ («Treatment Room») και τον Τόνι Μπλερ με αμφίεση καουμπόη («Σοκ και δέος»). Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 26 Μαΐου.