ΜΟΣΧΑ
ΘΕΑΤΡΟ
Θέατρο των Εθνών
www.theatreofnations.ru
«Αμλετ/Κολάζ». Το πιο φημισμένο εγχείρημα του Καναδού σκηνοθέτη Ρομπέρ Λεπάζ είναι ίσως το ανέβασμα του «Κύκλου του δαχτυλιδιού» του Βάγκνερ, που η παγκόσμια πρεμιέρα του δόθηκε στο Metropolitan Opera House στη Νέα Υόρκη, το 2012, προκαλώντας δέος και ανάμεικτα σχόλια με το φαντασμαγορικό σκηνικό του, τεραστίων διαστάσεων και κόστους. Η νέα διασκευή του έργου του Σαίξπηρ, που παρουσιάζει τώρα ο Λεπάζ στη Μόσχα, περιλαμβάνει και αυτή ένα εντυπωσιακό σκηνικό, που αποτελείται από έναν τεράστιο περιστρεφόμενο κύβο με ανοιχτές πλευρές, ο οποίος μεταλλάσσεται σε κάθε σκηνή του έργου, με τη βοήθεια ψηφιακών προβολών που περιγράφουν τον κόσμο γύρω από τον Αμλετ. Ωστόσο, η πιο τολμηρή πρωτοτυπία της παράστασης βρίσκεται στο πεδίο της ερμηνείας. Ο πολυβραβευμένος Ρώσος ηθοποιός Γεβγκένι Μιρόνοφ, ο οποίος έχει ευδόκιμη θητεία σε ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, μεταξύ αυτών και στον «Αμλετ», ερμηνεύει τώρα όλους τους ρόλους του έργου. Ο 48χρονος ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου των Εθνών, έχει την ευκαιρία να αναδείξει σε αυτή την παράσταση το πολυσχιδές ταλέντο του και τη σωματική όσο και ψυχική αντοχή του.
ΜΠΙΛΜΠΑΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Guggenheim Bilbao
www.guggenheim-bilbao.es
«Yoko Ono: Half-a-Wind Show. Retrospectiva». Η Γιόκο Ονο κλείνει φέτος τα 80 χρόνια της, και με αυτή την αφορμή το Μουσείο Γκουγκενχάιμ διοργάνωσε ένα αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο της. Η έκθεση παρακολουθεί την εξέλιξη της καλλιτέχνιδος στα πολλαπλά πεδία της δραστηριότητάς της: φωτογραφία, σχέδιο, αντικείμενα, πειραματικός κινηματογράφος, μουσική, περφόρμανς, εγκαταστάσεις. Αρχίζει με έργα της από τη δεκαετία του ’60, όταν η Γιόκο Ονο συμμετείχε στην καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης και συνεργάστηκε με τον Τζον Κέιτζ, το καλλιτεχνικό κίνημα Fluxus και τον κινηματογραφιστή Τζόνας Μέκας. Σε άλλες ενότητες της έκθεσης, με εστίαση στη μουσική και στον κινηματογράφο, παρουσιάζονται δημιουργίες που υπήρξαν αποτέλεσμα της σύνδεσης και της συνεργασίας της με τον Τζον Λένον, παράλληλα με πιο πρόσφατα έργα, όπως το άλμπουμ που ηχογράφησε με τον Θέρστον Μουρ και την Κιμ Γκόρντον, των Sonic Youth, το 2012. H τελευταία ενότητα περιλαμβάνει τις πιο πρόσφατες εγκαταστάσεις της, ορισμένες από τις οποίες έγιναν ειδικά γι’ αυτή την έκθεση. Εως τις 4 Σεπτεμβρίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Brooklyn Museum
www.brooklynmuseum.com
«Witness: Art and Civil Rights in the Sixties». Η δεκαετία του ’60 σφραγίστηκε στις ΗΠΑ από κοινωνικές διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις με επίκεντρο την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και την εδραίωση των πολιτικών δικαιωμάτων των έγχρωμων πολιτών. Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την ψήφιση του νόμου για τα πολιτικά δικαιώματα του 1964, η έκθεση εστιάζει στη συμβολή των καλλιτεχνών στους αγώνες που δόθηκαν τα χρόνια εκείνα, παρουσιάζοντας έργα όπου εκφράζονται η εμπειρία της καταπίεσης και των φυλετικών διακρίσεων, η οργή και η διαμαρτυρία, η προσπάθεια ενδυνάμωσης και αυτοπροσδιορισμού. Στα έργα που εκτίθενται –πίνακες, γλυπτά, χαρακτικά, φωτογραφίες, αφίσες– αντιπροσωπεύονται τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής (από τον ρεαλισμό και την αφαίρεση μέχρι την ποπ αρτ και τον μινιμαλισμό) και πάνω από εξήντα καλλιτέχνες, στην πλειονότητά τους Αφροαμερικανοί, αλλά επίσης ομότεχνοί τους από όλες τις ομάδες που συγκροτούν το φυλετικό μωσαϊκό των ΗΠΑ (εδώ το έργο του Νόρμαν Ρόκγουελ «Καινούργια παιδιά στη γειτονιά», 1967). Εως τις 6 Ιουλίου.
ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Instituto Moreira Salles
www.em1964.com.br
«1964». Την άνοιξη του 1964, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Βραζιλίας Ζοάο Γκουλάρ, εγκαινιάζοντας ένα δικτατορικό καθεστώς που διήρκεσε είκοσι χρόνια. Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας, που διέκοψε μια περίοδο κοινωνικής προόδου και πολιτιστικής άνθησης στη χώρα, η έκθεση έχει στόχο να ρίξει φως σ’ εκείνη τη μοιραία χρονιά, χρησιμοποιώντας μια ευρύτατη ποικιλία μέσων: φωτογραφίες, έντυπο υλικό, τηλεοπτικές εκπομπές της περιόδου εκείνης, ηχογραφήσεις που ανακαλούν τη μουσική από τις λέσχες σάμπας, όπως η περίφημη λέσχη Ζικαρτόλα. Προβάλλονται επίσης ταινίες που βγήκαν στους κινηματογράφους εκείνη τη χρονιά, καθώς και το ντοκιμαντέρ «Cabra marcada para morrer», του Εντουάρντο Κουτίνιο, το οποίο γυρίστηκε το 1964 αλλά η λογοκρισία είχε απαγορεύσει την προβολή του. Παράλληλα, προβάλλονται δύο ακόμα ντοκιμαντέρ που ο κινηματογραφιστής γύρισε ειδικά για την έκθεση. Εως τις 23 Νοεμβρίου.
ΤΟΚΙΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης
www.balthus2014.jp
«Balthus: A Retrospective». Το πρόσφατο αφιέρωμα στον Μπαλτύς, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, εστίασε στα δύο αγαπημένα θέματα του Γάλλου ζωγράφου, τις γάτες και τα νεαρά κορίτσια, τα οποία συχνά εμφανίζονται σε «αθώα» προκλητικές πόζες στους πίνακές του. Η αναδρομική έκθεση που παρουσιάζεται τώρα στο Τόκιο, προσφέρει μια ευρύτερη προσέγγιση στο έργο του Μπαλτύς (1908 – 2001), μέσα από περίπου 100 έργα από όλες τις περιόδους της μακρόχρονης διαδρομής του. Ιχνηλατεί την εξέλιξη του ιδιαίτερου ύφους του, το οποίο δανείστηκε στοιχεία τόσο από τον σουρεαλισμό όσο και από τον ρεαλισμό του 19ου αιώνα, καθώς και από την ιαπωνική τέχνη, στην οποία ο ζωγράφος είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Εκτός από τους πίνακες και τα σχέδια του καλλιτέχνη, η έκθεση περιλαμβάνει και μια πλήρη αναπαράσταση του ατελιέ του στην Ελβετία, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Την έκθεση έχει επιμεληθεί η Ιρέτα Σετσούκο, η ιαπωνικής καταγωγής χήρα του Μπαλτύς. Εως τις 22 Ιουνίου.
«Θηβαίοι» στο Λονδίνο
Μια φιλόδοξη νέα παραγωγή παρουσιάζεται από την αγγλική Εθνική Οπερα στο Coliseum του Λονδίνου (έως 3/6). Βασισμένη στις τραγωδίες του Θηβαϊκού Κύκλου του Σοφοκλή –«Οιδίπους Τύραννος», «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Αντιγόνη»– η τρίπρακτη όπερα «Thebans» φέρει τη μουσική υπογραφή του βραβευμένου συνθέτη Τζούλιαν Αντερσον, ενώ το λιμπρέτο είναι του θεατρικού συγγραφέα και μεταφραστή Φρανκ Μακγκίνες, ο οποίος έχει ήδη στο ενεργητικό του μία ιδιαίτερα επιτυχημένη διασκευή του «Οιδίποδα Τυράννου», που παρουσιάστηκε το 2008 στο Λονδίνο με τον Ραλφ Φάινς στον ρόλο του Οιδίποδα. Σκηνοθέτης της παράστασης, η οποία έχει κερδίσει ευνοϊκά σχόλια από την κριτική, είναι ο Πιερ Οντί, καλλιτεχνικός διευθυντής της Nederlandse Opera, ενώ ο Εντουαρντ Γκάρντνερ διευθύνει την ορχήστρα, τη χορωδία και τους ερμηνευτές, ανάμεσά τους ο Ρόλαντ Γουντ (Οιδίπους), η Σούζαν Μπίκλεϊ (Ιοκάστη), ο Μάθιου Μπεστ (Τειρεσίας), η Τζούλια Σπορσέν (Αντιγόνη) και ο Πίτερ Χόαρ (Κρέων).