ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Festival Grec de Barcelona
www.grec.bcn.cat
To Festival Grec, ένα από τα σημαντικότερα διεθνή φεστιβάλ στην Ευρώπη, περιλαμβάνει φέτος στο πρόγραμμά του μια πλειάδα παραστάσεων –μουσική, θέατρο, χορός, τσίρκο– με τη συμμετοχή δημιουργών και καλλιτεχνικών σχημάτων από την Ισπανία (την Καταλωνία ιδιαίτερα) και πολλές άλλες χώρες. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, η Αμερικανίδα χορογράφος Αντρέα Μίλερ παρουσιάζει το έργο της «Wonderland» (φωτ.), με θεματική αναφορά στη «νοοτροπία της αγέλης», εμπνευσμένο από εγκατάσταση του Κινέζου καλλιτέχνη Κάι Γκουό Κιανγκ. O Ντεκλάν Ντονελάν επανερμηνεύει το έργο του Αλφρέ Ζαρί «Ubu Roi» τοποθετώντας το στο πλαίσιο μιας σύγχρονης μεσοαστικής οικογένειας στη Γαλλία, οι Cacophonic Pictures Orkestar παρουσιάζουν το θέαμα «Disbarat!/Disparate!», μια «μουσικο-ακροβατική εμπειρία» με αφετηρία το τσίρκο, ενώ ο Καταλανός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ζοζέπ Μαρία Μιρό συμμετέχει με το πρόσφατα βραβευμένο έργο του «Nerium Park». Επίσης, ο γαλλικός θίασος D’ ores et déjà και η σκηνοθέτις Σιλβέν Κρεζεβό παρουσιάζουν το «Κεφάλαιο», έναν αυτοσχεδιαστικό θεατρικό στοχασμό για τη λειτουργία του καπιταλιστικού κόσμου, με άμεση αναφορά στο έργο του Μαρξ. Το φεστιβάλ θα διαρκέσει έως τις 31 Ιουλίου.
ΒΑΣΙΛΕΙΑ
ΕΚΘΕΣΗ
Fondation Beyeler
www.fondationbeyeler.ch
«Γκέρχαρντ Ρίχτερ: Εικόνες/Σειρές». Στη διάρκεια της 60χρονης σταδιοδρομίας του, ο Γερμανός ζωγράφος Γκέρχαρντ Ρίχτερ (γεν. 1932) δημιούργησε ένα έργο με μεγάλο εύρος και ποικιλία, τόσο από την άποψη του ύφους και της θεματολογίας όσο και των τεχνικών που έχει χρησιμοποιήσει (εδώ ο καλλιτέχνης ενώ ζωγραφίζει τον «Αφαιρετικό πίνακα 910-1»). Η έκθεση προσφέρει ένα μεγάλο οδοιπορικό στο σύνολο της δημιουργικής πορείας του, παρουσιάζοντας παραστατικές προσωπογραφίες (με το χαρακτηριστικό για τον Ρίχτερ στυλ του φωτογραφικού πορτρέτου), αφαιρετικούς πίνακες, τοπία και πιστές αναπαραστάσεις έργων αναγεννησιακών ζωγράφων. Παρουσιάζονται επίσης έργα που ο Ρίχτερ δημιούργησε ως σειρές, κύκλους και «δωμάτια», σε διαφορετικές περιόδους, εξερευνώντας ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο ρεπερτόριο σχημάτων και χρωμάτων. Εως τις 7 Σεπτεμβρίου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
National Theatre/Lyttelton
www.nationaltheatre.org.uk
«Great Britain». Η νέα σατιρική κωμωδία του Ρίτσαρντ Μπιν εκτοξεύει τα βέλη της σε πολλούς στόχους –αστυνομία, πολιτικούς, Τύπο– και αγγίζει όλες σχεδόν τις «περιοχές σκανδάλων» που τράβηξαν τα φώτα της δημοσιότητας στη Βρετανία τα τελευταία χρόνια ― από τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις μέχρι τις υπέρογκες δαπάνες των βουλευτών. Κύριος στόχος, ωστόσο, είναι ο Τύπος, όπως αντιπροσωπεύεται από ένα φανταστικό ταμπλόιντ με τίτλο Free Press και κεντρικό μότο «Καταστρέφουμε ζωές άλλων ανθρώπων για χάρη των αναγνωστών μας» (μια όχι και τόσο έμμεση αναφορά στην «αμαρτωλή» εφημερίδα News of the World). Παρότι καταπιάνεται με πολυάριθμα θέματα και η διάρκειά του πλησιάζει τις τρεις ώρες, το έργο, σύμφωνα με τις κριτικές, διαθέτει ευστοχία, νεύρο και χιούμορ που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή προσφέροντάς του μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία. Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Νίκολας Χάιτνερ και μεταξύ των βασικών ερμηνευτών είναι η Μπίλι Πάιπερ, στον ρόλο μιας φιλόδοξης δημοσιογράφου «απαλλαγμένης από συνείδηση», ο Ααρον Νιλ, που ερμηνεύει ξεκαρδιστικά έναν χοντροκέφαλο, αφελή αστυνομικό, ο Ντέρμοτ Κρόουλι και ο Ρόμπερτ Γκλένιστερ στους ρόλους του ιδιοκτήτη και του αρχισυντάκτη της εφημερίδας. Εως τις 23 Αυγούστου.
ΡΩΜΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Fondazione Roma
Museo-Palazzo Schiarra
www.pitturaingleseroma.it
«Hogarth Reynolds Turner. Pittura inglese verso la modernita». Παρουσιάζοντας ένα σύνολο 100 έργων, η έκθεση παρακολουθεί πώς εξελίχθηκε η ζωγραφική στη Βρετανία κατά τον 18ο και τον 19ο αιώνα, καθώς η βρετανική αυτοκρατορία εξάπλωνε την επιρροή της στον κόσμο. Η άνοδος που σημειώθηκε στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο είχε τον αντίκτυπό της στην καλλιτεχνική ζωή μιας χώρας η οποία είχε μείνει πίσω σε σχέση με τα κέντρα της ηπειρωτικής Ευρώπης όσον αφορά την καλλιτεχνική παραγωγή. Τα έργα που παρουσιάζονται, με την υπογραφή καλλιτεχνών όπως ο Ουίλιαμ Χόγκαρθ, ο Σάμιουελ Σκοτ, ο Τζόσουα Ρέινολντς, ο Τόμας Γκένσμποροου, ο Τζον Κόνσταμπλ, ο Τ.Μ.Ο. Τέρνερ (εδώ ο πίνακάς του «Τοπίο στο Νέπι του Λάτσιο, με υδραγωγείο και καταρράχτη», 1828), δείχνουν πώς η βρετανική ζωγραφική έφτασε να αποκτήσει εθνικό στυλ, με ιδιαίτερη έμφαση στα τοπία, τις θαλασσογραφίες και τα πορτρέτα, και να δώσει έκφραση σε μια εικαστική γλώσσα ικανή να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει τα νεωτερικά ρεύματα που αναπτύχθηκαν σε όλη την Ευρώπη. Εως τις 20 Ιουλίου.
ΤΟΡΟΝΤΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Art Gallery of Ontario
www.ago.net
«Francis Bacon and Henry Moore: Terror and Beauty». Η έκθεση είναι αφιερωμένη σε δύο κορυφαίους Βρετανούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, παρουσιάζοντας 130 εκθέματα ― πίνακες, γλυπτά, σχέδια, φωτογραφίες και αρχειακό υλικό. Εστιάζει στις εμπειρίες τους σε καιρούς συγκρούσεων και βίας, όπως οι βομβαρδισμοί στο Λονδίνο στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για να εξετάσει πώς επηρεάστηκε η δημιουργικότητά τους από καταστάσεις κακουχίας και άγχους. Παράλληλα, η έκθεση αναδεικνύει τον διαφορετικό τρόπο που αντιμετώπισαν οι δύο καλλιτέχνες την ανθρώπινη οδύνη μέσα στο έργο τους. Η αντιπαράθεση γλυπτών του Μουρ (πολλά από τα οποία ανήκουν στο μουσείο) και πινάκων του Μπέικον ρίχνει νέο φως στα έργα, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία στην έκθεση 30 φωτογραφιών του γερμανικής καταγωγής Βρετανού φωτογράφου Μπιλ Μπραντ, με εστίαση στους δύο καλλιτέχνες. Εως τις 20 Ιουλίου.
Ρίτσαρντ Χάμιλτον στη Μαδρίτη
Παρουσιάζοντας πάνω από 250 έργα του που χρονολογούνται από το 1949 έως το 2011, το αφιέρωμα στον Ρίτσαρντ Χάμιλτον, στο Κέντρο Τέχνης Reina Sofia της Μαδρίτης, κάνει μια μεγάλη αναδρομή στη σταδιοδρομία του Βρετανού καλλιτέχνη (1922-2011), μιας από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της ποπ αρτ. Η έκθεση διερευνά τον τρόπο που ο Χάμιλτον δημιούργησε μια αιχμηρή και πολύμορφη εικαστική γλώσσα η οποία, χάρη και στην ειρωνική, παιγνιώδη της διάσταση, πυροδότησε έναν κριτικό στοχασμό πάνω στην καταναλωτική κουλτούρα και την κυρίαρχη εικονογραφία των μίντια (εδώ το έργο του «Adonis in Y Fronts», 1963). Στα εκθέματα αναδεικνύεται το εύρος της θεματολογίας και των μέσων που χρησιμοποίησε ο Χάμιλτον –από τη φωτογραφία, το σκίτσο και τη χαρακτική μέχρι το βιομηχανικό ντιζάιν, τη διαφήμιση και την ψηφιακή επεξεργασία των εικόνων– αμφισβητώντας τα όρια ανάμεσα στο λαϊκό και το λόγιο, το φυσικό και το τεχνητό, το παραστατικό και το αφαιρετικό.