ΒΑΛΕΝΘΙΑ
ΕΚΘΕΣΗ
Ιnstituto Valenciano del Arte Moderno
www.ivam.es
«La Coleccion del IVAM, XXV Aniversario». Με αφορμή την 25η επέτειο της ίδρυσής του, το ΙVAM, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στην Ισπανία, εγκαινίασε αυτή την έκθεση με έργα από τη μεγάλη συλλογή του, προσφέροντας μια συναρπαστική αναδρομή στην ιστορία της τέχνης του 20ού αιώνα. Χρονολογικά διοργανωμένη, η έκθεση παρουσιάζεται σε τρεις ενότητες: η πρώτη αφορά την περίοδο από τη δεκαετία του 1920 έως τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καλύπτοντας και τα χρόνια του Ισπανικού Εμφύλιου. Ανατρέχει στα καλλιτεχνικά κινήματα της ευρωπαϊκής αβανγκάρντ, από τον φουτουρισμό και τον ρωσικό κονστρουκτιβισμό μέχρι τους σουρεαλιστές, εστιάζοντας και στον διάλογο Ισπανών καλλιτεχνών, όπως ο γλύπτης Χούλιο Γκονθάλεθ (εδώ το έργο του «Ο άνθρωπος-κάκτος»), με άλλους Ευρωπαίους ομοτέχνους τους. Η δεύτερη ενότητα διανύει τα χρόνια από τη δεκαετία του ’50 έως τη δεκαετία του ’90, με έργα κορυφαίων καλλιτεχνών της περιόδου, από εκπροσώπους του αμερικανικού αφηρημένου εξπρεσιονισμού και της ποπ αρτ μέχρι πρωταγωνιστές της εννοιολογικής τέχνης, αλλά και δημιουργούς που ακολούθησαν ανεξάρτητο δρόμο. Η τρίτη ενότητα, από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 έως σήμερα, δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα σύγχρονου προβληματισμού, όπως η αναζήτηση της ταυτότητας, η μνήμη και η ιστορική τεκμηρίωση, η αντίσταση στην πολιτισμική ομογενοποίηση, όπως εκφράζονται σε έργα μιας πλειάδας καλλιτεχνών από την Ισπανία και όλο τον κόσμο. Εως τις 31 Αυγούστου.
ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ
Μπιεναλε
www.biennial.xom
«Liverpool Biennial». Η 8η Μπιενάλε του Λίβερπουλ εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουλίου με μια συναυλία όπου η Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λίβερπουλ και η μέτζο σοπράνο Κάθριν Ρατζ ερμήνευσαν ένα νέο έργο του Μάικλ Νάιμαν, τη Συμφωνία Νο 11: Hillsborough Memorial, την οποία ο διάσημος Βρετανός συνθέτης μινιμαλιστικής μουσικής έγραψε ειδικά για την Μπιενάλε. Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ, που οι εκδηλώσεις του φιλοξενούνται σε διάφορα θέατρα, μουσεία και άλλους χώρους της πόλης, περιλαμβάνεται μια έκθεση αφιερωμένη στον φημισμένο ζωγράφο του 19ου αιώνα Τ.Μ. Γουίστλερ στην γκαλερί Bluecoat, όπου παρουσιάζεται και μια μεγάλων διαστάσεων αναπαραγωγή της περίφημης διακοσμητικής του σύνθεσης «Αρμονία σε μπλε και χρυσαφί: Το δωμάτιο του παγονιού». Επίσης, το πρόγραμμα «Μια βελόνα βαδίζει μέσα στ’ άχυρα», με προβολές, συζητήσεις και άλλες εκδηλώσεις σε όλη τη διάρκεια της Μπιενάλε, το αφιέρωμα στην Αμερικανίδα εικαστικό και κινηματογραφίστρια Σάρον Λόκχαρτ, ομαδικές εκθέσεις σύγχρονων καλλιτεχνών, καθώς και η σειρά περφόρμανς «The Companion» όπου καλλιτέχνες εμφανίζονται απροειδοποίητα σε καφέ, στάσεις λεωφορείων, καταστήματα κ.λπ., «σχολιάζοντας» την καθημερινότητα. Εως τις 26 Οκτωβρίου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
The Yard Theatre
www.theyardtheatre.co.uk
«Βeyond Caring». Τέσσερις άνθρωποι έρχονται να δουλέψουν στη νυχτερινή βάρδια σ’ ένα εργοστάσιο συσκευασίας κρέατος. Η Σούζαν (Χέιλι Καρμάικλ), η Γκρέις (Τζάνετ Ιτακ), η Μπέκι (Βικτόρια Μόσλεϊ) και ο Φιλ (Σον Ο’ Κάλαγκαν) έχουν προσληφθεί ως καθαριστές από μια εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων και συναντιούνται για πρώτη φορά. Εχουν όλοι υπογράψει σύμβαση «μηδέν ωρών» («zero hours»), κάτι που σημαίνει ότι δουλεύουν όποτε και όσο θέλει ο εργοδότης τους, με την ελάχιστη αμοιβή, χωρίς καμιά διασφάλιση σταθερού ωραρίου. Οι θεατές της παράστασης τους παρακολουθούν στη διάρκεια της δουλειάς και των διαλειμμάτων τους, καθώς αποκαλύπτονται σταδιακά οι προσωπικές τους ιστορίες, αντιπροσωπευτικές για χιλιάδες ανθρώπους που η απεγνωσμένη ανάγκη για επιβίωση τους σπρώχνει να εργάζονται κάτω από τόσο ταπεινωτικές συνθήκες. Το έργο ανήκει σε μια σειρά πολύ αξιόλογων θεατρικών δημιουργιών που παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία, με εστίαση στις δυσμενείς εξελίξεις στον κόσμο της εργασίας και στο ανθρώπινο κόστος τους. Βασίζεται σε έρευνα των ίδιων των ηθοποιών, με τη συγγραφική υπογραφή του σκηνοθέτη, Αλεξάντερ Ζέλντιν. Οπως σημειώνει η κριτικός του Observer Λιν Γκάρνερ, το έργο, πολιτικά αιχμηρό χωρίς να χρησιμοποιεί «ξύλινη» πολιτική ρητορεία, κορυφώνει με αργό, υποβλητικό ρυθμό την ένταση επιτυγχάνοντας τον δύσκολο στόχο να κάνει θεατρικά συναρπαστική την παρακολούθηση ανθρώπων που «απλώς» δουλεύουν. Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τις 26 Ιουλίου.
ΠΑΡΙΣΙ
ΕΚΘΕΣΗ
Musee d’ Art Moderne de la Ville de Paris
www.mam.paris.fr
«Ανέκδοτη ιστορία: Ιράν 1960-2014». Παρουσιάζοντας πάνω από 200 έργα, πολλά από τα οποία ταξιδεύουν για πρώτη φορά στην Ευρώπη, η έκθεση ρίχνει νέο φως στην καλλιτεχνική δημιουργία στο Ιράν από τη δεκαετία του 1960 έως σήμερα. Η χρονολογική διαδρομή περιλαμβάνει τέσσερις ενότητες: τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, την επαναστατική περίοδο του 1979, τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ (1980-1988), και τη μεταπολεμική περίοδο έως σήμερα. Εκθέτοντας έργα καλλιτεχνών που μεσουράνησαν το ’60 και το ’70 μαζί με έργα εκπροσώπων της νεότερης γενιάς, η έκθεση εστιάζει στη ζωγραφική, τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο, παράλληλα με άλλες πλευρές στης σύγχρονης εικαστικής κουλτούρας του Ιράν (πόστερ, κόμικς, τηλεοπτικά και κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ κ.λπ.). Είτε πρόκειται για ιστορικές φυσιογνωμίες της ιρανικής τέχνης –Μπαχμάν Μοασές, Μπεχντιάτ Σαντρ, Καβέχ Γκολεστάν (εδώ μια φωτογραφία του από οίκο ανοχής, 1975), Μπαχμάν Τζαλαλί– είτε για εκπροσώπους της σύγχρονης σκηνής (Μοχσέν Ραστανί, Μπαρμπάντ Γκολσιρί, Αράς Χανάεϊ κ.ά.), όλοι οι καλλιτέχνες έχουν προσεγγίσει με κριτικό τρόπο το θέμα των εκφραστικών μέσων και της φόρμας, και έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην αφήγηση της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της πατρίδας τους. Εως τις 24 Αυγούστου.
Η «Φωτιά» του Αντόνιο Γκάδες στη Μαδρίτη
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Αντόνιο Γκάδες, ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου Ισπανού χορογράφου και χορευτή φλαμένκο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη Μαδρίτη, στο θέατρο Zarzuela. Η πρεμιέρα της «Φωτιάς» («Fuego») δόθηκε το 1989 στο Παρίσι, στο θέατρο Chatelet, και κατόπιν το έργο «ταξίδεψε» σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική, ποτέ όμως έως τώρα δεν είχε ανέβει σε ισπανική σκηνή. Εμπνευσμένο από το μπαλέτο του Μανουέλ ντε Φάλια «Μάγος έρωτας», το έργο σηματοδότησε την τελευταία συνεργασία του Αντόνιο Γκάδες με τον διάσημο σκηνοθέτη Κάρλος Σάουρα, κλείνοντας έναν λαμπρό κύκλο δημιουργιών που περιλαμβάνει και τρεις ταινίες: «Ματωμένος γάμος» (1981), «Κάρμεν» (1983) και «Μάγος έρωτας» (1986). Το ανέβασμα της «Φωτιάς» στη Μαδρίτη οφείλεται στη συνεργασία του Ιδρύματος Αντόνιο Γκάδες και του Θεάτρου Zarzuela, όπου οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 20 Ιουλίου.