ΓΕΝΕΥΗ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ
www.batie.ch
«La Batie Festival». Θέατρο, μουσική, περφόρμανς, κινηματογράφος και έργα όπου αναμειγνύονται όλα τα είδη τέχνης περιλαμβάνονται στο φεστιβάλ La Batie της Γενεύης, που εστιάζει κυρίως στη σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή της Ευρώπης. Ανάμεσα στους φιλοξενούμενους του φετινού φεστιβάλ είναι ο γερμανικός θεατρικός όμιλος Rimini Protokoll, με τη διαδραστική παράσταση «Situation Rooms» που εστιάζει στο εμπόριο όπλων (έχει παρουσιαστεί και στην Αθήνα), ενώ ο πολυπράγμων Ελβετός δημιουργός Μίλο Ράου (φωτ.), ο οποίος ίδρυσε το Διεθνές Ινστιτούτο Πολιτικού Εγκλήματος, συμμετέχει με τρεις παραστάσεις: «Hate Radio» (αναφέρεται στη σφαγή των Τούτσι στη Ρουάντα και στον φριχτό ρόλο που διαδραμάτισε ο ραδιοφωνικός σταθμός RTLM), «Breivic’s Statement» και «Civil Wars». Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνεται επίσης η «συναυλία επανένωσης» του βρετανικού ποπ συγκροτήματος Slowdive, καθώς και μια μεγάλη παρέλαση στους δρόμους της πόλης με τη συμμετοχή περίπου 400 καλλιτεχνών. Εως τις 13 Σεπτεμβρίου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
National Theatre
www.nationaltheatre.org.uk
«Medea». Η παράσταση μεταφέρει τη «Μήδεια» του Ευριπίδη σε σύγχρονο σκηνικό, διατηρώντας ωστόσο την αυθεντική δομή της χωρίς τους εντυπωσιακούς σκηνοθετικούς ακροβατισμούς που χαρακτηρίζουν πολλές νέες παραγωγές κλασικών έργων. Η νέα διασκευή του έργου είναι του Μπεν Πάουερ και η σκηνοθεσία της Κάρι Κράκνελ, η οποία παρουσίασε πρόσφατα μια επιτυχημένη παραγωγή του «Κουκλόσπιτου» του Ιψεν. Στον ρόλο της Μήδειας, η Ελεν Μακρόρι δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία (όπως ομόφωνα σημείωσαν οι κριτικοί) παρουσιάζοντας «ένα αναγνωρίσιμο ανθρώπινο πλάσμα, μια γυναίκα που φλέγεται μέσα στις αντιθέσεις της διχασμένη ανάμεσα στον πόθο της εκδίκησης και στο μητρικό συναίσθημα». Ο Ιάσων, όπως τον υποδύεται ο Ντάνι Σαπάνι, είναι και αυτός οικείος: δεν εμφανίζεται σαν ένας απεχθής προδότης, αλλά σαν ένας πολιτικός που χρησιμοποιεί σοφιστείες για να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη της Μήδειας και που τελικά μοιράζεται τη δυστυχία της. Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τις 4 Σεπτεμβρίου.
ΕΚΘΕΣΗ
Tate Modern
www.tata.org.uk
«Malevich: Revolutionary of Russian Art». Πρωταγωνιστής της ρωσικής αβάν-γκαρντ στα χρόνια του κοινωνικού αναβρασμού πριν και μετά την Επανάσταση του 1917, ο Καζιμίρ Μάλεβιτς (1879-1935) έγινε περισσότερο γνωστός στη Δύση ως ο πρωτεργάτης του σουπρεματισμού, καλλιτεχνικού κινήματος που προώθησε την απόλυτη, καθαρή αφαίρεση. Το έργο του ωστόσο έχει τις ρίζες του στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην αφαίρεση και την παραστατικότητα, θεμελιωμένο στην αναζήτηση μιας οικουμενικής αντίληψης για τον άνθρωπο και στην πίστη για τη συμβολή της τέχνης στη δημιουργία ενός νέου κόσμου. Στα εκθέματα –πίνακες, γλυπτά, χαρακτικά, σχέδια, σκηνικά θεάτρου, έντυπα και φωτογραφικό υλικό– περιλαμβάνονται πολλά έργα που ανήκουν στη Συλλογή Κωστάκη του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Η έκθεση παρακολουθεί τη διαδρομή του Μάλεβιτς σε όλα της τα στάδια: ξεκινώντας από τα ρωσικά τοπία και τις θρησκευτικές σκηνές της πρώιμης περιόδου του, τον ακολουθεί στο ταξίδι του προς τον μοντερνισμό και την αφαίρεση, στην προσωρινή εγκατάλειψη της ζωγραφικής προς χάρη της διδασκαλίας και της συγγραφής, καθώς και στην επιστροφή του στην παραστατική ζωγραφική τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Εως τις 26 Οκτωβρίου.
ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Instituto Moreira Salles
www.em1964.com.br
«Em 1964. Arte e cultura no ano do golpe». Την άνοιξη του 1964, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Βραζιλίας Ζοάο Γκουλάρ, εγκαινιάζοντας ένα δικτατορικό καθεστώς που διήρκεσε είκοσι χρόνια. Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας, που διέκοψε μια περίοδο κοινωνικής προόδου και πολιτιστικής άνθησης στη χώρα, η έκθεση έχει στόχο να ρίξει φως σε εκείνη τη μοιραία χρονιά, χρησιμοποιώντας μια ευρύτατη ποικιλία μέσων: φωτογραφίες, έντυπο υλικό (περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, κόμικς), τηλεοπτικές εκπομπές της περιόδου εκείνης, ηχογραφήσεις που ανακαλούν τη μουσική από τις λέσχες σάμπας, όπως η περίφημη λέσχη Ζικαρτόλα. Προβάλλονται επίσης ταινίες που βγήκαν στους κινηματογράφους εκείνη τη χρονιά, καθώς και το ντοκιμαντέρ «Cabra marcada para morrer», του Εντουάρντο Κουτίνιο, το οποίο γυρίστηκε το 1964 αλλά η λογοκρισία είχε απαγορεύσει την προβολή του. Παράλληλα, προβάλλονται δύο ακόμα ντοκιμαντέρ που ο κινηματογραφιστής γύρισε ειδικά για την έκθεση. Εως τις 23 Νοεμβρίου.
ΣΕΟΥΛ
ΕΚΘΕΣΗ
Leeum Samsung Museum of Art
www.leeum.samsungfoundation.org
«Beyond and Between». Η έκθεση παρουσιάζει μια ανθολογία έργων από τη μεγάλη συλλογή του μουσείου, το οποίο φέτος γιορτάζει τη 10η επέτειο της ίδρυσής του. Με χρονικό ορίζοντα από την προϊστορική εποχή μέχρι τη σημερινή, τα εκθέματα περιλαμβάνουν παραδοσιακά κορεατικά κεραμικά (φωτ.) και υφαντά, έργα Κορεατών καλλιτεχνών του 19ου και του 20ού αιώνα –από τις πρώτες επιρροές της δυτικής τέχνης μέχρι τη μεταπολεμική εποχή–, έργα καλλιτεχνών διεθνούς φήμης (ανάμεσά τους ο Μαρκ Ρόθκο, ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ και ο Ολαφουρ Ελιασον) καθώς και δημιουργίες σύγχρονων Κορεατών καλλιτεχνών, όπως η Σεκιούνγκ Λι, η οποία υφαίνει χαλιά χρησιμοποιώντας ανθρώπινα μαλλιά. Στόχος της έκθεσης, όπως σημειώνουν οι επιμελητές της, είναι να δώσει την ευκαιρία στους επισκέπτες να εξερευνήσουν τις δυνατότητες βαθύτερης κατανόησης και νέων ερμηνειών των έργων τέχνης, προσφέροντάς τους μια ευρύτερη ιστορική και πολιτισμική σκοπιά. Εως τις 21 Δεκεμβρίου.
Η επιστροφή της Κέιτ Μπους
Εχουν περάσει 35 χρόνια από το τελευταίο της σόλο κοντσέρτο, στο Εventim Apollo του Λονδίνου, το 1979. Στην ίδια σκηνή, η Κέιτ Μπους συναντά και πάλι «ζωντανά» το κοινό, δίνοντας μια σειρά 22 συναυλιών (έως την 1η Οκτωβρίου) με τον τίτλο «Before the Dawn». H Αγγλίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, η οποία έφερε μια αιθέρια νότα εφηβικού λυρισμού στο τοπίο της ποπ μουσικής στα τέλη της δεκαετίας του ’70, διατήρησε θερμό το ενδιαφέρον των θαυμαστών της, και απέκτησε πολλούς καινούργιους, μέσα από τα 10 άλμπουμ που σηματοδότησαν την έως τώρα διαδρομή της –από το «The Kick Inside» του 1978 και το «Never for Ever» του 1980 μέχρι το «Aerial» (2005) και το «50 Words for Snow» (2011)– συνδυάζοντας στις συνθέσεις της και στα βίντεο (που συχνά η ίδια σκηνοθετεί) «λογική και ευαισθησία», μυστικιστική σαγήνη και τεχνική αρτιότητα.