Ο Βερμέερ και οι σύγχρονοί του, τον χρυσό 17ο αιώνα
ΠΑΡΙΣΙ
Σε ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, η έκθεση στο Λούβρο για τον «Βερμέερ και τους δασκάλους του ρεαλισμού» προσκαλεί το διεθνές κοινό. Είναι ένα από τα δημοφιλή καλλιτεχνικά γεγονότα στον χάρτη των ευρωπαϊκών εκθέσεων. Εγκαινιάστηκε πρόσφατα και θα διαρκέσει έως τις 22 Μαΐου συγκεντρώνοντας σπουδαία έργα του ολλανδικού 17ου αιώνα σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας και την Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον. Ο Γιοχάνες Βερμέερ (1632-1675) έγινε ευρύτερα γνωστός στο διεθνές κοινό μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν τον αποκάλυψε ο Γάλλος δημοσιογράφος και τεχνοκριτικός Théophile Thoré-Bürger. Είναι οι κύκλοι στην ιστορία της τέχνης. Στην έκθεση στο Λούβρο, η έμφαση είναι στον Βερμέερ ως κατεξοχήν εκπρόσωπο του ρεαλισμού, καθώς για πρώτη φορά ο αστικός πολιτισμός έβρισκε έκφραση με απόδοση της καθημερινότητάς του. Παρουσιάζονται επίσης έργα σπουδαίων Ολλανδών, όπως οι Gabriel Metsu, Gerrit Dou, Jan Steen, Pieter de Hooch και άλλοι που συγκροτούν τον χρυσόν αιώνα των Κάτω Χωρών.
ΔΡΕΣΔΗ
Μπροστά στα έργα του Οτο Ντιξ
Η διευθύντρια του Μουσείου Albertinum στη Δρέσδη, Χίλκε Βάγκνερ, παρουσιάζει στο κοινό το «Νεογέννητο με ομφάλιο λώρο» (1927), έργο του Γερμανού ζωγράφου του Μεσοπολέμου, Οτο Ντιξ. Είναι ένα από τα δύο έργα του Ντιξ τα οποία δωρήθηκαν στο Albertinum με τη μορφή του μόνιμου δανείου, γεγονός που γεννά έναν ακόμη λόγο για να επισκεφθεί κάποιος το σπουδαίο αυτό Μουσείο της Δρέσδης.
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ
Το ιστορικό Εβραϊκό Θέατρο
Η διάσημη Ρουμάνα ηθοποιός Μάια Μόργκενστερν διευθύνει το ιστορικό Κρατικό Εβραϊκό Θέατρο στο Βουκουρέστι, έναν από τους τελευταίους ενεργούς θυλάκους της Yiddish κουλτούρας της ανατολικής Ευρώπης. Το θέατρο επέζησε από το Ολοκαύτωμα και τη δικτατορία του Ιον Αντονέσκου, 1940-44. Ελάχιστοι μιλούν ακόμη Yiddish στη Ρουμανία, καθώς οι περισσότεροι μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ.
ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Στα άδυτα της Στάζι
Μία υπάλληλος του Μουσείου της Στάζι, στο Βερολίνο, δείχνει φακέλους με αρχεία που συγκεντρώνονταν από πληροφοριοδότες της Μυστικής Αστυνομίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Πριν από 25 χρόνια, τα αρχεία της Στάζι έγιναν προσβάσιμα, με αποτέλεσμα κάθε πολίτης να μπορεί να ζητήσει να ερευνηθεί τυχόν φάκελος στο όνομά του. Το Μουσείο είναι και τόπος μνήμης για τους διωχθέντες.
ΣΕΒΙΛΛΗ
25 χρόνια γέφυρα Καλατράβα
Στη Σεβίλλη, ένα από τα νεότερα αρχιτεκτονικά ορόσημα της πόλης είναι η γέφυρα Αλαμίγιο, η Puente del Alamillo, που κατασκευάστηκε με αφορμή την περίφημη Expo 92, σε σχέδια του Ισπανού αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα. Πριν από λίγες ημέρες γιορτάστηκαν τα 25 χρόνια από τη δημιουργία της γέφυρας, μήκους 250 μέτρων, που όχι μόνο αποτέλεσε έμβλημα της νέας και δυναμικής Σεβίλλης αλλά επί της ουσίας αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη μεγάλη αναγνωρισιμότητα του Σαντιάγο Καλατράβα σε όλον τον κόσμο. Η γέφυρα, πάνω από τον Γκουανταλκιβίρ, συμβολίζει τη νέα εξωστρέφεια της πόλης.
ΔΑΜΑΣΚΟΣ
Επέστρεψαν αποκατεστημένα
Το μπούστο ενός άνδρα μαζί με το αντίστοιχο μιας γυναίκας επέστρεψαν στο Εθνικό Μουσείο της Δαμασκού, μετά την αποκατάστασή τους από Ιταλούς συντηρητές. Χρονολογημένα στον 2ο και 3ο μ.Χ. αιώνα, τα δύο γλυπτά είχαν υποστεί σοβαρό βανδαλισμό το 2015 από ομάδα του Ισλαμικού Κράτους, η οποία είχε επιτεθεί σε αρχαιότητες με σφυριά. Είναι επιτύμβια γλυπτά που προέρχονται από την Παλμύρα. Εντοπίστηκαν μαζί με άλλες βανδαλισμένες αρχαιότητες, αλλά διεσώθησαν την τελευταία στιγμή και εστάλησαν στην Ιταλία για συντήρηση.